สิงหราชคนใจร้าย

ล้

ต่น้อย ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ฝ่ามือใหญ่

ครึ่งถ้วยกระเด็นไปโดนโฉมฉาย และนั่นก็เป

ำเสียงตกใจ เธอวิ่งลนลา

เด็นมาโดนโฉมฉายออก จนมือขาวอมชมพูนั้นแดงก่ำ ท่ามกลางสา

ว แม่ไม่เป็นไรลุกขึ้นมา" พูดพร้อมกับย

่าวันนี้เธอใส่กางเกงขายาว เนื้อผ้าค่

ืน เธอมองใบหน้าเหี่ยวย่นที่เต็ม

เว้นระยะห่างไม่มากนัก กำปั้นเล็กๆกำเข้าหากันแน่น ระดมฟาดไปที่แผงอกแกร่

นใช้กำปั้นเล็กๆทั้งสอง ระดม

ก่อนที่จะก้าวเท้าไปดึงตัวลินินออก ซึ่งลินินก็หยุดการ

ณใหญ่ คุณยังมีความเป็นคนอยู่ไห

าไหม ว่าทำไมแม่เธอ

วงคุณใหญ่นะคะ แม่แค่กลัวคุณใหญ่จะ

เสแสร้ง

งโฉมฉายก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออก

กรธ ยิ่งเห็นน้ำตาของโฉมฉายฟางเส้นสุดท้ายของลินินก็ขา

ุดชะงัก เมื่อโฉมฉายเขย่าแขนเธอรั่วๆและ

ยถามเสียงเข้มใบหน้าเต

เรียบนิ่ง ก่อนจะมองลินินแล้วเลยไปถึงโฉมฉาย เลื่อนสายตาตามไปมองที

ินิน ที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธจัด จ้องสิง

หราชหันไปมองพิพัฒน์ทันทีที่เขาเอ่ยถา

ม่ในทันที แต่โฉมฉายก็ส่งสายตาขอร้อง ทำให้ได้ลินินต้องจำใจยอมพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ "พอดีโฉมจะ

ม่หนูพูดหรือเป

นินเป็นคนตอบแต่เป็นโฉมฉายที่เป็นคนตอบ "อย่าคา

ูดอะไรเขาก็พอเดาออกว่าโฉมฉายจะ

ฉายพูดกับพิพัฒน์จบก็หันมาหาลินินที่ยังจ้องเขม็งอยู่ที่ใบห

อนที่จะถอนหายใจออกมาหนักๆ เธอเข้าไปประค

ก้าวเท้าเดินตามแรงประคองของลิ

พิพัฒน์เอ่ยขึ้นทันทีที่โฉมฉายกั

่อน" สิงหราชเอ่ยตอบน้ำเสียงเร

อนให้ใหญ่ให้เกียรติ

่อจะเอาผู้หญิงค

ใหญ่รู้สึกอะไรหรือคิดอะไรอยู่ แต่บางทีมัน

ิงหราชก็หมุนตัวเดินไปชั้นสองของคฤหาสน์ทันที ทิ้งให

ลินินเอ่ยถามหลังจากที่ทาเจลเย็นที่ขาของ

ะ" โฉมฉายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้า ยื

ยวย่น "นินรักแม่นะคะ ขอโทษที่นินเกือบจะทำผิดสัญญากับแม่ และก็ขอ

โกรธอะไรนิน แม่เข้าใจนินน

ิงทุกอย่างไปเลยล่ะคะ บางทีทุ

วรู้รอด ก็อย่างที่พิพัตน์กับลินินบอก บางทีมันอาจจะดีก็ได้ แต่ดูจากเหตุกา

มออกจากตัวแม่ เจ็บมากไหมลูก ไหนเอามือมาให้แม่ดูซิ" พูดจบก็ยื่นมือมาขว้า

ไรค่ะแม่

เดี๋ยวแ

้าด้วยรอยยิ้มก่อนที่โฉ

...........

ว comment

ื่อและยังคงร้ายก