ชีค หัวใจทระนง

มนั้นอ่อนโยน แววพระเนตรจับ

นเฉพาะสองคน พระเนตรดำขลับไม่ต่างจากเจ้าชายกาเบรียนพระโอรสวาววับ พระขนงแต่งเข้มเลิกสูงแล้ว

าศิตสำหรับฝ่ายในหรือวังหลังสำหรับเชื้อพร

ชีคอับดุลรอชีดพระสวามีก็มานั่งหมอบอยู

สายพระเนตรมองใบหน้าภายใต้ผ้าคลุม อันถือเป็นเค

นึกตำหนิและเคืองโกรธคนที่นำเรื่องนี้มาทูลฟ้อง และจะเป็นใครไปเสียไม่ได้นอกจากหญิงวัยกล

นั้น ถึงจะมีผ้าดำบางเบาค

จกลับ หม่อมฉันจึงเข้าเฝ้าแสดงความ

ยมูนะห์นังลูกทาส” พระสุรเสียงเกรี้ยวกราดค้านคำพูด พร้อมประกาศย้ำในตำแหน่งที่ยังมาไม่ถึงของสายโลหิตทั้

กกดขี่เหมือนแม่ของมัน แน่นอนถ้ามัยมูนะห์ถวายตัวด้วยสายเลือดครึ่งหนึ่งในกายของชีคอับดุลรอชีด มันย่อมมีตำแหน่งสนมไม

ทบจะจิกแทงฝ่ามือตนเอง แต่ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เพราะความเจ็บปวดนั้นหัวใจของเธอซึมซับไปหมดแล้วกับดำรัสเรียกเธอว่า ‘นังลูกทาส’

ค์” ยามพูดถึงน้องร่วมบิดา มัยมูนะห์จำต้องนอบน้อมด้วยศักดิ์ที่ต่างกันลิบลับ แม้แม่ของทั้งสองจะได้ชื่อว่าเป็นเมียเท่ากัน แต่ตำแหน่งนั้นต่างกัน แม่ของเธอเป็นแค่เมียทาส แม้อยู่ในฮาเ

าตลอด เสียแต่ไม่ได้ยินบทสนทนาเท่านั้นเอง และมันก็คือสิ่งที่นางอัดอั้นตันใจเพราะความอยากรู้อย

ที่โพล่งคำถามทะลุกลางปล้องออกมา ก่อนหันมาคาดค

” มัยมูนะห์รีบปฏิ

ท่อนพระกรพระองค์อีก ช่างไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง อย

่ยวกับพระโอรสของพระองค์อยู่แล้ว ด้วยทรงคิดตลอดเวลาว่า หญิงสาวที่ค

ไป ตบปากสิบทีฐานโกหก

งกำนัลและทหารหญิงร่างใหญ่ผิวดำ เพร

มเจ็บปวดและหวาดกลัว แม้ร่างสมส่วนของเด็กสาววัยสิบห้าจะสะดุ้งสุดตัวในทุกแส้ที่ฟาดลงมาบนแผ่นหลังที่เปลือยเปล่า ยามถูกเปลื้องผ้าจนล่อนจ้อนแล้วให้นอนคว่

ำตาและเสียงร้องไห้ไว้ เมื่อวันนั้นมาถึงเธอจะได้หัวเราะสุดเสียง หัวเราะดังกว่าที่

หน่ำลงมาแรงขึ้น อย่าคิด อย่านับ เธอได้แต่เตือนสติให้ลืมเสีย อย่าจดจ่อรอคอย เพราะการคอยจะทำให้รับรู้ว่า มันนานเพียงไหนแล้วที

้าเป็นใหญ่เมื่อใด พว