จมในห้วงความคิด (จบเรื่องหลัก)

นึ่งของ

พื่อแบ่งปันความอบอุ่นให้ร่างเปียกปอน แม้กำลังหลับใหลจากความเหนื่อยล้าทว่ามือเล็กทั้งสองข้างกลับก

้างถือเหล้าขาวที่เดนนิสฝากซื้อ ผู้มาใหม่ยกยิ้มละลาบละล้วงสายตากวาดมองเรือนร่างของแขกผู้ไม่ได้รับเช

มาจากไหน เห็นหล่อนโ

มอกควันจากปล่องปากร้อน คิดว่าตนเองสูบจนเมาแล้ว ทว่าเพื่อนก

นโผล่มาแบบเทเลพอร์ต

ัด ผู้หญิงคนนี

ีกจำนวนหนึ่งจับกลุ่มดูดปุ๊นเจรจาหาคำนิยามให้การปรากฎตัวของเธอ แม่มดเป็นเพียงข้อสันนิษฐานลมๆที่เป็นไปได้ของโฮเมอร์เพราะคนไม่สามารถหายตัวได้ อย่

กวาดมองทั่วจึงพบว่าตนเองไม่ได้อยู่ที่หอพักในมหาวิทยาลัย กลิ่นของเหล้าบุหรี่และกัญชาอบอวลในสถานที่ที่เธ

ซอกมุมประมาณ 3-4 คนมีทั้งหญ

ที่นี่จากคำพูดนั้น เจนอาจจะมีคำถามมากมาย ทว่ามีหนึ่งคำถามที่พูดข้างหูดังมากที่สุ

บคุ

นิส คุณมาจ

อร์พูล" เจนจำใจดื่มกาแฟร

้อนรับส

้จองตั๋วรถไฟสักใบแถมเห็นตัวเองจมในกองน้ำตาขณะวิ่งหนีจากไท ไม่อยากอยู่แล้ว เอาฉันออกไปจากที่นี่ อยากหายไปสักที...ความคิดในการ

อะไ

ผนเป็นสัญญาณของความเร่งรีบ เป็นใครก็คงคิดแบบนั้น ชายวัยกลางคนดูเป็นก

รบอกคุณรึเปล่า

ดนนิส เขารับฟังโดยไม่ตัดสิน "หนีจากเรื่องที่ไม่อยากเจอ ตอ

น่อยไหม ค

รามเสียงดังจนหญิงสาวเสียหน้า เดนนิสส่งขนมปังแถวให้เผื่อประทังความหิวหลังจากผ่านค่ำคืนเหน็บหนาว เจ

สกล่าวอรุณสวัสดิ์เธอด้วยแดดจ้า เวลานี้ไม่มีร้านค้าเปิดบริการ เจนหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงพบสายไม่ได้

S CALL

บรับสายแนบโท

ไ

น ทำไมไ

อน

แทนไม่รู้เรื่องรุ่นน้องของเธอเพราะเธอไม่เคยพูดถึงราวกับเขาไม่มีตัวตน แทนกุมขม

่รู้หรอก เดี๋

มานะ กูเ

อ

อะไรก็เกิดขึ้นได้กับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะคนต่างสัญชาติ แม้คนอังกฤษไม่ค่อยเหยียดแ

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มประกายเย้ยหยันมองสาวผิวเหลืองราวกับอีกฝ่ายเป็นเพียงวัตถุสิ่

น ถ้ามีอารมณ์ขนาดนั้นก็เ

่ควรค่าแก่การสนใจ ส่วนแทนด่าไล่หลังและทวิตเตอร์รีวิวประสบการณ์ให้เหล่านักท่องเที่ยวระวังตัว มันคือความกล้าหาญที่สุดข

่อยให้เจนอยู่คนเดีย

จึงหยิบโทรศัพท์เข้าแอพพลิเคชั่นจองโรงแรม เธอเจอโฮสเทลราคาถูกย่านถนนนิวเคนท์ซึ่งเดินทางง่ายๆโดยนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินไปสี่สถานี

่างออกไปสองเมตร เขามีใบหน้าคมคายผิวขาวเหลืองอย่างคนเอเชีย ผมสั้นดกดำ ดวงตาตี่สองชั้น จมูกรั้นเผยแววคว

จค

เจคพูดห้วนและหัวเราะ

มาที่นี่

ส่งให้ผมมาดูแล โตขนาดน

มาได้

ญหรอก ไป

ปไ

อและข้อมือพี่สาวก็ได้กลิ่นแปลกปลอมเต็มไปหมด เจนตบหัวน้องชายทีหนึ่งเพราะเขาเ

ังไงก็ทำอะไรไ

กิดขึ้นในประเทศไทยขณะที่เจนไม่อยู่ ค่าฝุ่นอบอวลเหนือชั้นบรรยากาศเปลี่ยนสีท้องฟ้าให้กลายเป็นส้มเหลืองเหมือนอยู่กลางทะเลทราย การสวมหน้ากากอนามัยกลายเป็นเรื่องปกติของทุกวัน

ู้สึกอยากอยู

าอยู

แม่จะยอ

ิ แล้วทุกคน

ารแสดงภาพเขียนภาพวาดในพิพิธภัณฑ์ซึ่งศิลปะในประเทศไทยไม่ค่อยได้รับการเชิดชูเท่าที่ควร เป็นเหมือนเสียงกระซิบเล็กๆที่ต้องเงี่ยหูฟังเพราะมันไม่ใช่ความเห็นที่ป๊อปปูล่า เจนแค่นหัวเราะขณะแตะบัตรโ

ครอบครองหัวใจของเขาเป็นเดือนคณะรัฐศาสตร์การปกครอง เขาเป็นคนเรียบร้อยไม่ย้อมผมไม่เจาะหู เป็นนักกิจกรรมและนักเคลื่อนไหวทางการเมือง เดตแรกของพวกเขาในโรงภาพยนตร์เป็นแรงกระเพื่อมเล็กๆของคนที่ไม่แสดงความเคารพเม

ไปก็เหลือแกอยู่บ

ว่าโคตรเหงา วันนี้ก

คพูดเป็นต่อยหอย เขาพูดเก่งขึ้นมากหรืออาจเป็นความสบายใจที่ได้เจอพี่สาว

ากน่ะ

ันตัวตนเพื่อรับกุญแจห้อง พนักงานทำความสะอาดมองเห็นรอยเท้าเปียกปอนบนพื้นจากหน้าประตูไปจนถึงตรงที่หญิงสาวผู้เข้าพัก ทว่ากลับเห็นห

ธอเห็นคนในห้องพักประมาณสี่ห้าคนนอนอยู่ต่างเตียงเพราะพวกเขาไม่ได้มาด้วยกัน เจคโบกมือทักทาย

เตียง

น้อง

หน่อยสิ ฉันไม่อยากแย่

่า

ข้าเมืองจะใช้เธ

เชี่

อนนุ่มสำหรับหนึ่งคืน เจนไม่คิดจะอยู่ลอนดอนนานเพราะมะรืนนี้ก็ต้องไปเรียนตามปกติ เมื่อคิ

กมาจากห้องอาบน้ำในยี่สิบนาทีต่อมาพร้อมกลิ่นหอมสบู่ กลับห้องพักก็ไม่พบน้องชายเพราะเขานอนเ

ัพท์แล้วห้อยหัวลงมาจากชั้นบนถามพี่สาวที่กำลังหว

้เกียจเ

ไว้ให้คิดถึงแต่ควรรู้ตัวสักทีว่าตัวตนของน้องชายที่เห็นและคุยด้วยมาตั้งนานไม่มีอยู่จริง เธอสร้างเขาขึ้นมาจากความเหงาเดี

ไม่ง่ายขนาดนั้น หัวใจของเจนถูกล็อคแน่นหนา มีทหารยามเฝ้าดูแลประตูสู่ปราสาทจิตใจหม

ผู้ชายต้อ

ำนำไพเราะและเสียงดีดสายป่านกีตาร์ของนักร้องเปิดหมวกเมื่อออกมาจากสถานี เสียงคนเดินเท้าคือจังหวะของเพลง เจนเดินเข้าเอาต์เล็ตแบรนด์เนมราคาถูกแถวนั้น เธอซื้อเสื้อยืดครอปส

และฝรั่งเศษในปีค.ศ. 1805 นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่สำหรับการเฉลิมฉลองและการชุมนุมหลายครั้ง เจนแหงนหน้ามองเสาหินอ

ช

ช

ช

ินไปสำหรับเธอ แอพพลิเคชั่นแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวพาเธอไปยังโคเวนท์การ์เด้น-- ถนนคนเดินน่าเที่ยวอันดับสองในลอนดอนซึ่งห่างจากจัตุรัสทร

ชายหนุ่มร่างสูงผิวซีดเผือดผมเผ้าดกดำกระเซอะกระเซิงย่างกรายเข้าไปยืนอยู่ตรงกลางพร้อมกับผืนผ้าใบสามเมตรและอุปกรณ์สำหรับวาดภาพ ผู้เข้าชมอยู่ในความสงบเพราะงุนงงกับสิ่งที่ผู้มาใหม่ต้องการแสดง เขาวางผ้

ากลัว เขาตระเวนไปท

ิงเ

ินข้าว แค่แอปเปิ้ลลูกเดียวก็อยู่ท้อง ภาพวาดข

ผ้าใบดูเหมือนเลือดข้นคลั่กของสัตว์ จิตรกรหนุ่มวางพู่กันแล้วพูดพึมพำกับตัวเองเป็นภาษาบางอย่างแผ

ากล

ทว่าหนุ่มจิตรกรกลับยกยิ้มมุมปากเดินไปหาเด็กชายสวมเชิ๊ตสีขาวกับเอี๊ยมยีนส์ที่มีน้ำตาเอ่อล้น ร่างสีแดงล่องลอยในอากาศตามชายหนุ่มผู้อัญเชิญมั

้อีกหน่อยก็จะเห็นปีศาจในห

่อ

ศา

ยาของผู้ชม เขาโค้งตัวจบการแสดงแล้วยกอุปกรณ์ของเขาออกไปเพื่อให้ผู้เข้าสมัครคนอื่นแสดงต่อ ทันใดนั้นดวงตาของเจนสบเข้ากับร่างใต้ผ้าคลุม มันยกยิ้

ดยลูกชายกอดขาแน่น เจนทำได้แค่ยืนรอและแอบมองเพราะมันการเสียมารยาทที่เข้าไปขัดจังหวะการสนทนา อย่างไรก็ตาม, เจนยังเห็นปี

ห็นมันอย

่ะ

กพูดถึงต่อหน้าหญิงสาว มันหายกลับเข้าไปในผืนผ้าใบของจิตกรหนุ่มที่ยังไม่แนะนำตัว ถ้าไม่เมายา... เขาก็คงมีเวทมนตร์ เจนตะลึงในสิ่งที่เ

ี่จะเห็นปีศาจในหมู

ดินตามชายแปลกหน้าที่ตนไม่รู้จักชื่อ ทว่าเรื่องราวปรัชญาถึงตัวตนของปีศาจช่างน่าสนใจเหลือเกิน เธอหยุดฟังเขาพูดไม่ได้ "อาจเป็นความลับ

องเห็นปีศาจข

็ได้ อ้อใช่

จน

ห้ฟังถึงปีศาจของชายสวมสูทที่เพิ่งคุยกับเขาเมื่อครู่ ท่านคือเศรษฐีตระกูลแบล็คซึ่งจัดว่าร่ำรวยอันดับต้นๆ ใครๆก็รู้จักเขาในฐานะของผู้สนับสนุนรายใหญ่ของแกเลอรี่ทั่วประเทศ ทว่าปีศาจตนนั้นส่งกลิ่นค

ฉันยังไม่ก

ป็นไร

ือ

ห่งชาติภายใต้หัวข้อตัวตนแห่งความภาคภูมิใจ เนื่องในโอกาสของการฉลองเดือนแห่งความหลากหลายทางเพศซึ่งนิทรรศการนี้จ

ากเกินไป ฉันรั

.

าถ้ามีคนไปด