ตื๊อรักร้ายยัยแฟนเก่า
น่วง ๆ ในใจ เหมือนกับว่ากำลังจะสูญเสียของรัก! ก่อนจะสะบัดหัว
พี่เหนือไม
ยนะครับ แล้วก็ เอ่อ...เมื่อกี
เลยดาไม่คิดมากหรอกค่ะ พี่เหนือส
ครับ แค่นี
น้องดาเป็นกำลังใจให้ค่ะ” ผมมองสบตากับน้องดาก่อนจะยิ้มให้
ู่ดึงเธอมาจูบเพราะอยากประชด
มาก่อน แต่เมื่อนึกไปนึกมาผมก็คิดได้ว่าบ้านของเธอจะส่งรถคันใหม่มาให้ การที่เธอใช้รถคั
จะกลับแล้วเช่นกัน” ผมยืนรอจนน้อ
ผมนัก ทั้ง ๆ ที่ผมก็ย้ำกับเธอไปหลายครั้งแล้วว่า ระหว่างน้องดากับผมมันไม่มีอะไร ผมคิดกับเธอ
่ต้องมาคอยตอบคำถ
งที่ผมเคยพูดกับเธอไว้มันก็ดีจร
... ก
้โทรหากู” ผมกดรับสายทันท
อยู่
ำลังกลับคอน
วไม่พูดกูวางนะ” ผมบอก
ามมึงจริง ๆ เถอะ มึงกับน้องข้างบ้า
ป็นน
นใจว่าแ
หนาเนี่ย” ผมบอกอย่างไม่สบอาร
วทำไมมึงเทนัดน้
ีเหต
ไปเที่ยว ไปซื้อของ กูว่ามันไม่ใช่นะเว้ยมันเกินไป แฟนก็ไ
พูดเสียงต่ำด
่กูหรอก ที่กูถามเพราะกูเป็นห่วง
กูบอกว่าไม่คิดอะไรก็ไม่เคยเชื่อกู
ีแต่กูนี่แหละที่สังเกตเห็น และไม่ใช่แค่กู ไอ้พายุไอ้ดินก็เห็นเห
ึงจะมา
์เป็นคนแข็งนอกอ่อนใน แต่ถ้าน้องมันตัดน้องมันตัดเลยนะเว้ย ถ้ามึงไม่อยากน้ำตาเช็ดหั
็ดหัวเข่าเหร
กอ่อนใน แต่ถ้าได้ตัดก็ตัดเลย แต่มันก็ไม่ใช่แค่น้ำทิ
ิ
ลับถึงคอนโ
ี : ถึง
ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะตอนนี้ผมถึงคอนโดแล้วและต้องการที่จะพ
ไม่ได้คุยกับเธออีกเลย ไม่ใช่ว่าไม่อยากคุยแต่เป็นเพราะว่าผมติ
เจอเมื่อไหร่
ิ
่ห้างเลยนะคะ จะได้ไม่ต้อง
ที : โ
นจะกดปิดแอปพลิเคชัน และเตรีย
อของเป็นเพื่อน ผมเห็นว่าไม่ได้มีอะไรเสียหายจึงตกลงไปก
แม่ผมมีผมแค่คนเดียว พอได้มาเจอน้องดาที่น่า
ุราว ๆ 15 ปี ส่วนน้องดาก็น่าจะ 12 ปี ตอนนั้นเธอเพิ่งย้ายมาอยู่ข้าง ๆ บ้านผมกับแม่ของ
ของเธอก็เสียแล้ว ด้วยความที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ แม่เธอจึงชอบทำขนมหรืออาหา
กถูกเด็กภายในหมู่บ้านกลั่นแกล้งเสมอ จนผมสงสารจึงได้เข้าไปช่วยเหลือ หลังจากวันนั้นเธอก็ตัวติดผมตลอดเวลา และด้วยนิ
านะให้ใครไว้ตรงไหนแล้ว นั่นเท่ากับว่าคน
มาตลอด ข้อนี้เธอรู้ดี และผมก็ไม่เห็นว่าเธ
ยันได้แล้วรึเปล่าว่าผมค่อนข้างจริงจังกับเธอมากแค่ไ
ไว้ค่อยปรับควา
ก ก่อนจะเจอน้องดายืนยิ้มสดใสให้ ผมส่ายหน้าเล็กน้อยเม
ยืนโบกไม้โบกมือได้
ย คิกคิก” เธอพูดก่อนจะหัวเราะออกมาด้
ของเสร็จแล้วจะ
เคค
าเพื่อซื้อสิ่งของที่เธอต้องการ เธอและผมเดินเข้าร้
เพราะสายตาผมเหลือบไปเห็นจี้สร้อยเพชรรูปดาวเล็ก ๆ ความสวยขอ
มีอะไรหรื
บ” ผมตอบน้องดาแต่ไม่ได้หันไปมองเ
ซื้อให้พี่ท
็นมันสวยดีท
หันไปมองคนพูดที่ส่งยิ้มใสซื่อให้ผมอย่างน่ารั
และให้คำแนะนำอยู่ข้าง ๆ แต่ไม่ว่าจะเลือกดูเท่าไหร่ก็ไม่ถูก
ันเถอะค่ะ น
องดายิ้ม ๆ แล้วจึงเดิ
ือคะ เราไปกินร
ย่างกินราเมงไม่ใช่เ
่ว่
อื่นก็อดสงสัยไม่ได้ว่าภายในร้านมีอะไรที่ผมไม่ควรรู้เห็นหรือเปล่า ผมตัดสิน