จับเจ้ามาเป็นฮูหยิน

นั้น ไม่คาดคิดว่าตงฟางเหมยฮัวจะใจเด็ดยอมปลิดชี

ยี่ยงไรต่อไป พัง! พังหมดตำแหน่งรัชทายาทของข้า...พังไม่เหลือสิ้น!!!”มู่หรงฉีก่นด่าด้วยความแค้นเคือง ไร้จ

ี้ซะ!!!”เสียงสั่งฆ่าดัง

ไข่มุกที่อยู่ในปิ่นปักผมจากร่างอันไร้วิญญาณของน้องสาวจับเม็ดไข่มุกดังกล่าวใส่เข้าไปในปากอย

ม่เหลือสิ้น วาดฝันใคร่อยากครอบครองแผ่นดินเฉิงฮั่นและเป็นใหญ่เหนือแคว้นอื่นทั

งสาวเอาไว้อยู่ภายในอ้อมกอด เวลานั้นร่างสูงใหญ่กำยำเริ่มโงนเงนไปมาท่ามกลางสายต

ญาณของน้องสาวเอาไว้อยู่ตลอดเวลา สองมือเต็มไปด้วยโซ่ตรวนที่ขาดกระจุยจากแรงพละกำลังมหาศาลของแม่ท

าคนผู้นั้นเหตุใดจึงแน่นิ่งไป

สิบนายปรากฏตัวขึ้น ก่อนจะวิ่งตรงไปที่ร่างของแม่ทัพหน

ะย่ะค่ะ!!!”ทหารคนดังกล่าว

งมู่หรงฉีพลันดังกึกก้องขึ้

งอีกต่อไปแล้ว นับตั้งแต่นี้ต่อไปแผ่นดินเฉิงฮั่นของข้าก็จะเป็นอิสระไม่ต้องตกอยู่ภายใต้เงา

้ความลับของน้ำดินดำจากเหมยฮัว แต่อย่างน้อยหัวของคนผู้นี้จะต้องทำให้เสด็จพ่อพึงพอพระทัยกับผลงานของข้าในค

กำแพงเมืองเป่ยเยี่ยน ราวกับว่าได้พานพบอะไรบางอย่างที่ไม่

!!!”เสียงทหารที่ยืนอยู่บนกำแพงเม

งของมู่หรงฉีดัง

ร็วก่อนจะถลาเข้าไปเกาะขอบกำแพงเมืองพลางรีบชะโงกใบหน้าก้มลงมองเบื้องล่างครั้นได้ยินเช่นน

ไป!!!!”มู่หรงฉีตะ

ศพจู่ๆ ก็หายไปเองพ่ะย่ะค่ะองค์ชาย พวกกระหม่อ

รงฉียืนนิ่งงันไปทันใดค

ได้อย่างไรกัน”มู่หรงฉียืนพึมพำ ในเวลานี้ความคิดสับสนอ

มลับของน้ำดินดำยังไม่พอ หวังจะนำหัวเจ้าคนผู้นั้นไปถวายเสด็จพ่อ หากแต่ศพของลี่หยางก็เลือนหายไปอย่างน่าปร

ำลังเกิดขึ้นอยู่ในเวลานี้ ข้าต้องถูกตอบโต้จากฝ่ายขุนนางที่คอยหน

กึกก้อง พร้อมเดินผละออกจากบริเวณกำแพงเมืองดังกล่าวไปอย่างหัวเสียเป็นที่สุด

งออกจากเ