นายหัวขาปรานีหนูหน่อย

นเดินอยู่รอบๆ บ้านและพอเห็นรอยเท้าที่มีขนาดใหญ่กว่าของตนซึ่งมีทิศทางมาจากสวนยางพาราอีกด้านหนึ่งก็ต้องขมวดคิ้ว

ารัณย์เพื่อแกล้งให้เธอกลัวและหนีกล

านพิสูจน์อักษรก็เสร็จแล้วเธอก็จะได้รับเงินค่าจ้างส่วนที่เหลือ หลังจากส่งงานให้กับลูกค้าทางอี

นมาเจอกับวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งซึ่งมากัน

เดียวคงจะเหงาแย่เลยให้พวก

ฉันอยู่ค

นเปลี่ยวมากเลยนะ

นอยู่ที่ไหน” เธอถามออกไปแล้

องยายปรางกลับมาจากกรุงเทพ ถ้าอยากอยู่ที่นี

รอก เดี๋ยวก็จะก

นล่ะ นี่มันปิด

ของฉันพวกนายไม่ต้องมายุ่ง แล้ว

ลังจักรยานยนต์ของเพื่อนลงจากรถแล้วมานั่งซ้อนท้ายรถจั

เธอหันมาพูดด้วยเสียงดังแต่พวก

วกมันมีกันถึงหก แต่แล้วโชคก็เข้าข้างเพราะมีรถกระบะคันหนึ่งข

อะไ

าครับ

นายถึงไปนั่งซ้อนท้ายเพลง

ขวางทางหนู” พอได้ทีเพลงขวัญก็รีบบอกเพ

ันไว้ พอดีเห็นว่าน้องเขาเพิ่

ีเพื่อน” เพลงขว

ายหนุ่มพูดด้วยเสียงที่แสดงถึงความมีอำนาจ ซึ่งมันก็ทำให้ชายวัยรุ่นไ

” เพลงขวัญยกมือไหว้ก่อนจะรีบป

ลับบ้านซึ่งระยะทางจากบ้านของเธอไปยังบ้านของเขานั้นไม่ได้ไ

ซื้อมาจากร้านที่อยู่ติดกับร้านขายของชำ จากนั้นก็รีบอาบน้ำ

ื่นแต่เช้าเพื่อนั่งรถของลุงจวบไปตัวอำเภอเพื่อซื้อของใ

่ทันหลับก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังเดินรอบบ้านเหมือนเมื่อคืนก่อน อี

ๆ และเธอเองก็คงรับมือไม่ไหว เพลงขวัญคิดว่าต้องหาคนมาช่วยแต่เธอรู้จักใครที่นี่มากนักในโทรศัพท์ของเธอมีแค่เบอร์ของป้

ในยังจัดเรียงไว้เหมือนเดิมทุกชิ้น หญิงสาวจำได้ว่าคุณยายจะมีสมุดอยู่เล่มหนึ่งที่เขียนเบอร์โทรศ

หว้ก่อนควานไปทั่วลิ้นชักหัวเตียงซึ

กโทรศัพท์มือถือเปิดดูแล้วก็ถอนหายใจอย่างแรงเมื่อเห็นว

ปดูกิจการเมื่อตอนบ่าย ซึ่งโรงงานแห่งนี้เขาให้ชลทีเพื่อนสนิทของตนเองเป็นผู้จัดการ ในขณะที่ตัวเขา

ะเห็นว่าตอนนี้มันดึกมาก อีกทั้งเบอร์โทรศัพท์ก็ไม่ใช่หมายเลขที่บันทึกไว้ เขาลังเลว่า