ขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปขอโทษทีเลขาคนนี้ผมจอง
บทที่ 8 ย้ายมาอยู่ด้วยกันนะ
จำนวนคำ:1953
|
อัปเดตเมื่อ：25/02/2024
นที่กำลังนั่งเบื่ออยู่หน้าที
ิกงานแล
ดทีวีแล้วเดิน
อ
เหนื่อยเพราะเขารีบวิ่
่อยเห
ินน้ำมาให้เมคิน พร้อมกับจานช
อ ข
้วหันไปมองหน้าคนถาม ยอมรับว่า
ีอะไรหรือเปล่า หรือกลัวว
งจะรอให้ผมกลับม
วยเหลือผม ทั้งให้ติดรถมากรุง
อยดีเท่าไหร่ตอนที่พ
่อ คงไม่กลับไปทำ
รองานที่ไปสัมภาษณ์มาวันก่อน แต่ดูเหมื
ุ่งมั่นทำให้เมคินคิดว่า
นใจชวนออกไปเพราะอยากใช้เวล
มก็เกรงใ
ตอนนี้ผมกำลั
ยทำงานเล
มจะเรียนร
ะทำให้คุ
ยหายอะไรนี่ ถ้าตกล
ช่ไหม” ทิวาถ
ะเอียดเอาไว้ค่อยคุ
รั
ุณอายุเ
คร
ด็กอย
ไม่เด็
ัน ผมอยากให้คุณเรียกผมว่
รุ่งนี้ผมก็เป็น
งคนไง ผมเป็นลูกคนเล็ก
มันทำให้คุ
ะต่อไปนี้นายเรียกฉ
ลงผมจะยัง
ละเรื่
บพี่
องอย่า
บหัวของอีกค
บนี้กับเขามาก่อน กระแสความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาท
ท
รั
้างนอก นายหิวอะไรไ
คิดว่าควรกลับห้อง
๋ยวพี่ไปส่ง จะได้รู้
รั
่อย
นอย่างอารมณ์ดี เพราะตอนนี้เ
ห้เขากลับมากินให้หมด ก่อนที่จะเดินต
นั้น
ที่ด้านล่างเป็นร้านค้า ส่
อน ห้องมันไม่เ
คนเดีย
ว่าจะมาพั
ัญหากับแฟนครับเลยมาเช่
ากเลยนะ นายไปพักกับพี่ด
ห้องพี่คินมีแ
สองห้อ
้องเดียว
างนี้ นายเก็บของให้เรียบ
ต่
็บของได้แล้ว ถ้าใกล้ถึงแล้วพี่จ
ับพ
้งที่ได้เจอกันเมคินก็ช่วยเหลือมาตลอด เวลาอยู่ใกล้กับเมคินแล้วเขารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ถ้าครั้งนี้จะต้อ
่นัดทานข้าวเพียงอย่างเดียว เมคินจำได้ดีว่ารถค
ทานข้าวพอด
คือแม่ของเขาที่ด
ับ พ่อ แม
ล้วหันไปพยักหน้าทักทายลูกชายของน้
คิน” ดวงกลม
นนั่งเก้าอี้รับแขกตัวที่ต
ักเลยใช่ไหม เห็นว่ากำลังหาเล
งประเด็นอย่า
บพร้อมยิ้มเมื่อนึกถึงใบ
ยงานอยู่เลย อย่ามาโกหกแม
ได้แล้ว พรุ่งนี้จะเริ่มงานวันแ
ำงานด้วยใช่ไหมครับ” น้ำเสียงที
ขาได้แล้วจริงๆ พี่ว่างานหนั
ยากทำงา
ห้น้องไปทำงา
กให้น้องเหนื่อย งานร้านเพชรเหมาะกับน้องม
าส่งยิ้มให้กับ
ปหาพี่คินบ้า
มาก่อนนะเพราะพี่ไม่ค่อยอยู่ที่บริษัทเท่าไหร่ เอาอย่างนี้ดีกว่
าเปลี่ยนสีเล็กน้อย แต่ก็ย
นะครั
อ
ห้เมคินจนชายหนุ่มรู้สึกอึดอัด นี่แค่เจอกันไม่ถึงชั่วโมงเขายังแทบแ
ัวกลับเพราะไม่อยากให้ทิวาร
ชอบผู้ชา
ัง เพราะผู้ใหญ่แยกไปคุยอีกห้องทิ้ง
่รู
์ใช่สเปก
อนน้องชาย” เขาจำได้ว่าเคยพูดเร
ผมชอ
มีคนอีกมากมายที่ดีกว่าพี่
ุด หุ่นดีที่
นมาจากสระเขาก็รู้สึกพอใจกับรูปร่างนั้นแต่ยังไม่ได้คิดอะไร แล้วพอมารู้ที่หลังว่าเมคินเป็นชายรักชายเขาจึงหาโอกาสได้ใกล้ชิด แต่ก็โ
่เคยคิดอะ
าลองคบกันก่อนก็ได้
ันไม่โอเคตั้งแต่แ
ากนอน
ม่ต้องมาคุยกัน ถ้าพี่ได้ยินติณณ์พูดแบบนี
เดินออกจากบ้านโ
ณ์ในรถพักใหญ่จากน
45 นาทีพ
a :
สิ้นสุดบท
1 บทที่ 1 เซฟโซน2 บทที่ 2 สงบเงียบ3 บทที่ 3 คนแปลกหน้าที่กล้าไว้ใจ4 บทที่ 4 โดดเดี่ยว5 บทที่ 5 งานอะไรก็คว้าไว้ก่อน6 บทที่ 6 วันแรกก็เกือบพลาดท่า7 บทที่ 7 ลองดูก็ไม่เสียหาย8 บทที่ 8 ย้ายมาอยู่ด้วยกันนะ9 บทที่ 9 ที่อยู่ใหม่10 บทที่ 10 เรียนรู้ไปทีละนิด11 บทที่ 11 งานใหม่ชุดใหม่12 บทที่ 12 การยอมรับของครอบครัว13 บทที่ 13 มันก็แค่อดีต14 บทที่ 14 ก็พี่ตัวอุ่น15 บทที่ 15 คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก16 บทที่ 16 รู้ว่ามีคนรอ17 บทที่ 17 ก็นายมันดื้อ18 บทที่ 18 พยาบาลพิเศษ19 บทที่ 19 ห่วงใย20 บทที่ 20 ให้มันเป็นแบบนี้21 บทที่ 21 ไร้สถานะ22 บทที่ 22 อยากรู้ก็ต้องถาม23 บทที่ 23 คนของผม24 บทที่ 24 แฟนกันวันแรก25 บทที่ 25 เชียงใหม่กลายเป็นเสม็ด26 บทที่ 26 บรรยากาศพาไป nc นิดๆ27 บทที่ 27 พรหมลิขิต28 บทที่ 28 เคาท์ดาวน์ nc25+++29 บทที่ 29 ของขวัญปีใหม่30 บทที่ 30 แค่อยากเห็นหน้า31 บทที่ 31 ทำตามสัญญา nc25++32 บทที่ 32 ไม่เห็นต้องอาย33 บทที่ 33 ยอมแค่คนเดียว nc25++34 บทที่ 34 กำลังใจ35 บทที่ 35 แค่นี้ก็หลงจะแย่36 บทที่ 36 วาเลนไทน์แรก37 บทที่ 37 ยังทันนะครับ38 บทที่ 38 รสชาติของความรัก nc25++39 บทที่ 39 ยังไหว40 บทที่ 40 ขอแค่คนเดียวที่เข้าใจก็พอ41 บทที่ 41 เคลียร์ให้ชัด42 บทที่ 42 คนธรรมดาที่แสนพิเศษ nc25++43 บทที่ 43 ยุ่งทั้งคน ยุ่งทั้งงาน44 บทที่ 44 ผมให้เวลาแค่เจ็ดวัน45 บทที่ 45 หัวหมุน46 บทที่ 46 พิสูจน์สิ nc25+++47 บทที่ 47 พี่จัดการเอง48 บทที่ 48 คนที่ต้องรับผิดชอบ49 บทที่ 49 อบอุ่นหรืออึดอัด50 บทที่ 50 ไม่ต้องรอ nc25+++51 บทที่ 51 แฟนคลับ52 บทที่ 52 ใจเย็นเกินไปไหม53 บทที่ 53 ไม่ง่ายอย่างที่คิด54 บทที่ 54 อยู่เฉยๆ ก็พอ nc25+++55 บทที่ 55 ชายแปลกหน้าจากปักกิ่ง56 บทที่ 56 ความจริงที่ไม่อาจเลี่ยง57 บทที่ 57 ยอมรับแค่ผล58 บทที่ 58 เผชิญหน้า59 บทที่ 59 ผมขอเลขาคืนนะครับ60 บทที่ 60 ท่ามกลางหมู่ดาว nc25+++