ดวงใจคุณหมอ

ี่สุดก็ได้เจ

้านน

๊ดดี๊ของแก ในขณะที่นาธานเดินเข้ามา

งๆคุยกับลูกชายที่วิ่งเข้ามาหา และดูเห

ชมักจะอ้อนแด๊ดดี๊ของแกแบบนี้เสมอ ตอนนี้นาธานได้ส่งพอร์ชไปเรียนโรงเรียนเอกชนที่ดีที่ส

ชายล่ะ” นาธานแกล้งถามลูกชาย เพราะเห็นคุณครู

านเล็กๆดังขึ้น ทำให้คน

ชื่อไม่ใช่ ซึ่งนาธานเป็นคนตั้งชื่อให้พอร์ชเอง แล้วรู้สึกว่าเจ้าลูกชายของเขาคนนี้จะเจ้าชู้พอตัว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้นาธานหนักใจแต

ด้ดอกกุหลาบ

ยังไงเวลาเราจะเอาไปให้ใครสักคน” คุณหมอที่กำลังทำหน้าที่คุณพ่อต้องการที

ลูกชาย อย่างน้อยพอร์ชก็เป็นเด็กรู้จักสังเกต เพราะสมัยนี้สื่อหรือละครที่ออกอากาศ ชอบให้เด็ก

ปากซอยบ้านเรา เปิดใหม่ได้สักพักแล้วลองไปไหม” เจตน์ก็คือคนขับรถ ไปรับไปส่งพอร์ชไปโรงเรียน และทำงานบ้านในแบบ

ดดี๊ไปด้วย...นะครับ แด๊ดดี๊

ับพอร์ชจนได้ เพราะทนลูกอ้อนของพอร์ชไม

บพอร์ชแล้ว” เด็กชายต

เจ้าตัวแสบ” นาธานที่รู้นิสัยของลูกชายเป็นอย่างดี

นไอติมที่ร้านกับแด

ดี๊กะไว้แล้

านด

้าร้านดังขึ้นเมื่อมีคนเปิ

้นมาจากดอกไม้ในมือที่เธอกำลังจัดอยู่ มองลูกค้าที่เดินเข้ามาใหม่ และแล้วสายตาของทั้งสอ

ดของตัวเองออกทันที เพราะเมื่อสักครู่เด็กที่เขาเดินจูงเอาเข้ามาด้วยเรียกเขาว่าแด๊ดดี๊ นั่นก็แปลว่าเขาเป

เห็นป้ายหน้าร้านมีคำว่าน้ำผึ้ง เขาจึงเ

็ได้เจอเธอสักที แต่ทำไมสายตาของเธอจึงดูว่างเปล่า ในตอนแรกที่เธอมองมาเขาคิดว่าเ

มสบายเลยค่ะ” น้ำผึ้งทำเป็นไม่สนใจ เธอทำเป็นว่าจำเขา

ปสบตากับเด็กผู้ชายที่มากับเขา แล้วเธอก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อยู่นัยน์ตาของเ

ันไปยิ้มให้เด็กผู้ชายที่เธอรู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น

้าเขานึดนึง โดยที่เธอไม่ได้แสดงความรู้สึกอย่างไรออกมาให้เขาเห็น เพ

หากันเพราะประโยคต่อมาของเขามันทำให้ความรู้ส

ผลอสบตากันอีกครั้ง ทำให้น้ำผึ้งร

น เพราะตลอดเวลาสี่ปี่ที่ผ่านมา เธอไม่มีทางลืมใบหน้าของเขาได้เลย ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเธอรู

ใจว่าเธอจำเขาได้หรือไม่ได้กันแน่ แต่เมื่อประโยคของนาธานจบลง น้ำผึ้งก็พูดข

ด้วยเหรอคะ” เธอไม่ปฏิเสธ แต่เธอเลื

่แล้ว” น้ำผึ้งไม่รู้หรอกว่าเขาพูดเรื่องจริงหรือว่าแก้ตัว แต่เด็กผู้ชายที่ย

รู้จะพูดอะไร เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกครั้งมาก่อน และเรื่องของเธ

่านมาไม่ว่าเขาจะไปไหน เขาพยายามมองหาเธอมาตลอด แต่ก็ไม่เคยเจอ จนพักหลังๆเขาคิดว่าชาตินี

ผึ้งเชิดหน้าพูด โดยมีสีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก น้ำเสียงที่

อครับ” พอร์ชพูดแทรกขึ้นมาระหว่างที่

รอกคะ ต

ล็กๆของพอร์ชเอ่ยบอกชื่อของตัวเองกับคุณน้า ทำให้น้ำผึ้งหันไปยิ้

ผึ้งคุยกับพอร์ชอย่างเป็นกันเองโดยท

อครับ พอร์ชจะเอาไปใ

อร์ชกำลังช่างใจว่าจะเอาดอกกุหลาบสีอะไรไปใ

คุณด้วย” น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาทำ

กิดขึ้นวันนั้น มันทำให้เธอมีลูกสาวที่น่ารักกับเขา แต่ตอนนี้น้ำหนึ่งนอ

ลยนะ” คำพูดของเขาทำ

เกี่ยวกับฉัน” น้ำผึ้งพูดประโย

ไหม” นาธานยังไม่ยอมหยุ

่อนแบบคุณ” น้ำผึ้งรีบปฏิเส

ชไม่รู้หรอกว่าผู้ใหญ่กำลังคุยเรื่องอะไรกัน แต่

้สิ

่อยากให้ทั้งสองเจอกันด้วย และวันนี้วันที่น้ำผึ้งได้เจอผู้ชายคนนี้อีกครั้ง มันทำให้เธอรู้สึกว่าลูกสาวของเธอเหมือนเขามาก ไม่ว่าจะเป็นดวงตา จมูก ปาก หรือแม

้งยื่นช่อดอกไม้ให้ พ

ทอน” นาธานยื่นธ

น” น้ำผึ้งหยิบเงินทอนส่งให้เขาแต่เข

และน้ำผึ้งจับมือกัน เหมือนมีความรู้สึกอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับน้ำผึ้ง นอกจากรู้สึกถูกชะตากับพอร์ชแล้วเธ

ในมือแล้วเอ่ยขอบคุณคุณน้าเจ้าข

ับ พอร์ชอย

ับ ไว้วันหลัง

มองสองพ่อลูกเดินออกจากร้านไป พลางรู้สึ