เจ้าสาวแสนชัง

าจะเกลียดชังตัวเองมากนักก็ตาม หัวใจสาวของกลิ่นจันทร์เต้นระรัวเมื่อถูกทาบทับด้วยร่างใหญ่ และสองมือของเขาก็บีบนวดคลึงเคล้นเ

งเธอเพราะแม่ของฉันต้องการหลานที่เกิดจากเธอ” เขาพูดแล้วก็โน้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอระหง กลิ่นจันทร์ได้แต่เม้มปากแน่นเก็บค

ึ

มกันแน่จนคนที่กำลังขูดถูเคราสากตามซอกคอระหงผล

องไห้เป็นเลือดฉันก็ไม่คิดจะมองเธอ

มันคือกลิ่นตัวของหล่อนงั้นเหรอ ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ถูไถเคลื่อนไว้มายังเนินอกอวบอูมของคนที่ร้องไห้สะอื้นอยู่ใต้ร่าง สองมือก็ลูบไล้ตามต้นแขนเนียนเคลื่อนไล้

่มในทรวงกาย ตอนนี้ปากน้อยร้องครางออกมาตลอดการสัมผัสของปากหนา เสียงสะอื

อนกำลังต้องการอะไรในตอนนี้ และเขาเองก็ไม่ต่างกัน ทำไมร่างกายของยัยกาฝากถึงได้หอมรัญจ

เสร็จๆ กันเถอะ” เขาผละเงยหน้าขึ้นจากหน้าท้องแบ

่อปากหนาบดจูบลงมาแบบไม่ให้ได้ตั้งตัว ส่วนคนจูบก็ไม่คิดว่าตัวเองจะจูบปากหล่อนเช

อื

งหล่อนปล่อยให้ปากหนาบดครอบครองปากตัวเองและปล่อยให้ลิ้นของเขาเกี่ยวพันลิ้นตัวเอง

ไล้หัวไหล่มนร่างเล็กไม่ให้ขยับดิ้นถอยหนี ปากหนาตักตวงความหวานของปากน้อยไร้เดียงสา หล่อนไร้เดียงสางั้นเหรอ หล่อนจูบไม่เป็นเลยสักน

” เขาผละออกมาเอ่ยเย้ยแล้วเคลื่อนเอวสอบบดเบียดหน้าท้องแบนราบของเธอแล้วถูไถเอ็นเนื้อแข็งร้

าบิดกายเปลือยไปมาอยู่ใต้ร่างใหญ่ มือเล็กที่ถู

ากนี้เธอจะไม่ร้อนและเราจะทำหน้าที่

้องการ ใช่ต้องการทั้งๆ ที่เขาเกลียดหล่อน ใครจะคิดว่าผู้หญิงที่ตัวเองขยะแขยงที่

้ำตาคลอกับการเหยียดหยามดูถูกของเขาแต่ก็ไม่อาจดิ้น

ล้ว” แม้จะมั่นใจตั้งแต่จูบแล้วว่าหล่อนยังไม่เคยผ่า

ยดุนดันเข้าไปในความเป็นสาวของเธอ แต่ก็ลำบากเหลือเกินเมื่อเธอตัวเล็กนิดเดียว เขาประกบปากป

ร่าง อยากจะร้องกรี๊ดดิ้นหนีก็ดิ้นและร้องไม่ได้ เธอได้แต่ปล่อยให้น้ำตาใสๆ ไหลอา

มันก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอกับสิ่งที่หล่อนทำกับเขา เพราะเธอทำให้เขาต้องแต่งงานด้วยทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าเขามีแฟนที่รักมากอยู่แล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นธรรพ์ก็ไม่

ะ อ