ปวีร์แสนร้าย

าต่อว

วันนี้เหมือนความเร่งรีบจะไม่เป็นผลเสียเท่าไหร่ เมื่อนาฬิกาปลุกตัวเก่งดันมาเสียเอาในวันที่สำคัญเพราะมีกิจกรรม เป็นผลให้เผลอตื่นสายแล้วยังเงอะงะหยิบจับของผิดๆ

้าก่อนนะคะ ป้าตั

วตะโกนถามคนที่อยู่ในชุดนักศึกษาเข้ารูป เมื่อเช้าถูกเตรียมไ

เอมรีบกลั

็ดโมงเช้

่ะป้าตรี ต้

สือเพียงไม่กี่เล่มเข้าวงแขน อีกทั้งรถยนต์คันที่ใช้ขับประจำดันมาเสียเมื่อสองวันก่อน ฉะนั้นการเดินทางไปมหาวิทยาลัยในครั้งนี้คง

๊า

กติ เพราะต้องออกไปดูงานนอกสถานที่ จังหวะที่ลงบันไดเพื่อเดินไปข้

หนแต

อยต้องไปที่อื่นก่อนมหาวิทยาลัย พลันชุดรัดรูปนั้นช่างขัดหูขัดต

เรี

ช่วยแม่บ้านทำคว

ี่ผิด เรียวแขนที่ถูกกระชากแล้วกำไว้ยังค้างอยู่อย่างนั้น เรียวปากอวบอิ่มขบ

.

รไว้แต

จริงๆ แล้วม

ที่ปวีร์เอาแต่มองคนเด็

ยัง

ยกแท

ธอเลยด้วยซ้ำ แต่วันนี้ดันเอ่ยปาก

ห่วงอะไรเรา แค่ถามตามประ

นจะตาเบิกกว้างและฉงนงงท

-- จะแ

อาสาไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยทั้งที่ไม่เคยเจียดเท้าไปเหยียบมันเลยด้วยซ้ำ คนตัวเล็กได้แต่ยืนอึ้งทั้งดวง

เหรอ บอ

อาชีพการเป็นช่างภาพมือทองไม่จำเป็นต้องใส่สูทผูกเนกไทเหมือนพนักงานออฟฟิศ ดังนั้นเขาจะใส่แบบไหนก็ได้ ขอแค่ดูแล้วสุภาพเป็นพอ คนตัวเล็กขึ้นนั่ง รัดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัยท

ยกลับหลบสายตาโฟกัสไปยังถนนด้านหน้า ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแรงเ

ตัวแบบนี้ แต่ทำไมเห็นกดไลก์คนน

ลัดความคิดนั้นออกจากศีรษะแรง

ีร์ว่

่างที

ดไป บรรยากาศในรถที่เงียบกริบ ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ดังเข้ามา มีเพียงเสี

-- ทำไมไป

งผ่

รรยากาศที่อยู่แล้วยิ่งเงียบเข้าไปอีก ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของกันและกัน ในขณะที่ชายหนุ่มก็เหล่มองเรือนร่างของคนด้านข้างด้วยสายตาขร

ัวเ

ม้มปากพลางขยับศีรษะส่ายไปมาแทนคำตอบว่าไม่ หอบหนังสือเข้าอ้อมกอดแน่นเหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว ชายหนุ่มมองคนเด็กกว่

แม่ของเธอย

ยังไม

งตัวเองเดินทางไปต่างประเทศ จุดประสงค์หลักคือดูงานของนักธุรกิจชื่

ตั๋วบินกลับอีก

ครื่

าด ทำให้เลื่อนการเดินทางกลับออกไปอีกวัน เฌอเอมได้ยินก็แอบตกใจ คิดถึงแม่ก็มากเพราะห่างกั

ข้าไ

ยงเจ้าเล่ห์ แล้วยังกระ

่วี

ยาด้ว

นเปรอผู้ชายเพราะความใคร่ หากต้องมอบให้อยากให้มันเกิดจากความรัก แต่เปล่าเลย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจากความเกลียดชังและหมายกลั่นแกล้ง เขาพูด

่พี่จะเลิ

.

กลียดเอม

อ...เธอกับแม่ออก

ป็นความคิดอคติและไม่ยอมรับตั้งแต่แรก หลายครั้งเฌอเอมเคยขอออกไปอยู่เพียงลำพัง เหมือนว่าทนกับสิ่งที่เจอไม่ไหว ไม่กล้าบอกผู้ใหญ่เพราะรู้ดีว่าปวีร์ต้องโด

ับกลายเป็นว่า ฝากเนื้อไว้กับเสือได้ละเลงร่