นางฟ้าของนักฆ่า
ะวง ถึงคนเจ็บที่พักฟื้นอยู่ในเพ้นท์เฮ้าส์นั่นเอง ป่านนี้เขาจะเป็นยังไงบ้
ยฉกรรจ์ในชุดดำราวห้าถึงหกคน ที่หล่อนได้ยินเสียงพวกเขาพูดกันเหมือ
อะไรผิด
บาดเจ็บมา หล่อนกำลังช่วยเหลื
แพททรีเซียเคร
ักรักษาตัวอยู่เพ้นท์เฮ้าส์ของหล่อน แล้
งตัดสินใจช่
้นมาจะทำอย่างไร อารมณ์และสมาธ
ไม่เคยกังวลใจกับอะไร
ียงดุอย่างคนหัวเสียจากผู้กำกับมากฝีมือลั่นออกมา ทำเ
ีเซียข
ต่อ หงุดหงิดโว้ย ไม่ถ่งไม่ถ่ายแม่งแล้ว!” ผู้กำ
ู้กำกับหนุ่มเอ่ยแทนคำลา สำหรับช่วงเวลางานใ
คนเมืองที่ช่วงเวลานี้รถเริ่มติด หญ
ถึงคนเจ็บหน้าโหดและดวงตาคมบาดจิตที่แสนเย็นชาคู่นั้น
าย เธอต้องการเสื้อผ้าใหม่สักสองสามชุดให้เขา หญิงสาวเลือกเสื้อที่ติดกระดุมด้า
ามลำบากใจให้แพททรีเซียไม่น้อยเลย ยังจะอุตส่าห์จำกันได้อีกเหรอ? อุตส่าห์สวมแว่นตาดำ
กหน้ายอมรับ พนักงานยิ้มกว้
ด้วยพวกเรา เดี๋ยวขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ” เมื่อพนักงานคนหนึ่งส
ป็นคนธรรมดา
ลังจากพวกเขาถ่ายรูปคู่กับแพททรีเซียจนหนำใจ และหญิงสาวกำลังหยิบเครดิตการ์ดขึ
่ะค่ะ ของขวัญวันเกิด” อ้อมแอ้มตอบไป รู้ว่ากำลังปดคำโต แต่จะให้บอกว่าซื้อไปให
กไ
ามีคนถูกยิงบาดเจ็บมานอนซมอยู่
ุณแพททรีเซียใส่เสื้อ
ะไม่อยากเสียมารยาทพอดีที่แคชเชียร์ชำระเงินรูดบัตรและทำธุรกรรมชำระค่าเ
ารช้อปปิ้งของนางแบบดังมันช่างเป็น
ยก็ขับรถพาตัวเองกลับเพ้นท์เฮ้าส์ส่วนตัวที่ใครก็ไม่อาจรู้ได้ว่าตอนนี้เพ้นท์เฮ้า
เข้าห้องนอนของตัวเอง เมื่อเห็นนายหน้าโหดลงไปนอนในท่าที่ไม
ะตายแล้ว
างนี้?” แพททรีเซียเข้าพยุงร่างโตๆของเขาข
แล้วตอนนี้ ทั้งใช้มือน้อยๆ ของตัวเองตีเบาๆ ไปที่แก้มสากหมายจะให้เขาได้สติตื่นขึ้นมา หน
่าเป็นอะไรไปนะคะฉันยังไม่อยากเป็นข่าวใหญ่ขึ้นหน้าหนึ่งนะรู้มั้ย?”
ำสั่ง” แพททรีเซียเรียกร้องเสียจนเ
ากระทึกทะลักใจมาให้หล่อน อยู่ดีไม่ว่าดี อะ
ตะโกนสุดเสียง ตั้งใจกรอกเสียงเข้าไปในรูหูทะ
แต่ร่างแกร่งก็ยังนอ
ทำยังไง
หาพอ
ีย” พอลล่าถามข
” แพททรีเซียส่งเส
?” พอลล่าตอบกลับมาน้ำเส
เซียกลัว!” แพททรีเซียยังมีเสียงตื่นตกใจสั่นเค
ะ” พอลล่าพูดเรียกสติแพททรีเซีย
แพททรีเซียได้ยินดังนั้นก็เอื้อมปลายมือแต่ใต
่า” แพททรีเซียตอบกึ่งมีอาการลิงโล
็หมั่นเรียกชื่อเขา เรียกดังๆไปเลยนะเขาจะได้รู้สึกตัว”
ี่ใช้ได้ผล ร่างโปร่งของคนหน้าโหดเริ่มไหวติงมีปฏิกิริยาตอบสนอง ดวงหน้าคมเข้มของเขาเ
ั้ง มือก็เขย่าไปด้วย ไม่นานเขาก็ลืมตาขึ้นอ
็หิวเลยนะอีตานี่ หญิงสาวหน้าหวานควรสงสารเขาดีมั้ย? เ
้เขา จากนั้นก็ค่อยๆ พยุงร่างโตขึ้นไปนอนบนที่นอนดังเดิม ร่างโปร่งของ
ทรมาน
แพททรีเซียคิดด้วยค
ี๋ยวฉันจะเช็ดตัวให้คุณนะคะ” แพททร
งความเจ็บปวด แผลเหนือไหล่ขวาที่เขาโดนยิงตอนนี้มีเลือดซึมอ
ไปคลินิกหรือโรงพยาบาลเพื่อซื้อยาแก้อักเสบแ
สียงรั้นสีหน้าเรียบเย
กัน ตัวร้อนเป็นไฟเลย คุณคงมีไข้ ฉันจะออกไปซื้อยาให้คุณนะคะ คุณ... คุณคิดว่าฉันต้องเตรียมอะไรเพิ่มเติมให้คุณอีกมั้ยคะ?”
นนี้ ต้องกินยาอะไรอีกบ้าง ฮึ!
าเยอะหน่อยอีกสองสามวันผมคงต้องล้างแผล” เขาสั่ง ใบหน้าคมเข้มเรียบนิ่ง ดูเยือกเ
สินใจผิดไหมที่ช่วยเขา ถ้าเขาเป็นมือปืน แล้วฆ่าปิดปากหล
้นจากชีวิตนั่นแหล่ะคือประโยคแ
้วยังจะมาสั่งอีก แพททร
ปางตาย ลุกขึ้นมาล้างแผลเอง อาการเขาดีขึ้นมาก เจ็บขั้นนี้ ถ้าเป็นคน
กษ์ อึดช
เปรยขึ้นมา “ดูคุณอาการดีขึ้นมาก ร่างกายคุณแข็งแรงน่าดู” หญิงสาวพูดต่อ
แต่ที่พิเศษเพิ่มเติมคือมีเมนูอื่นๆ มาให้เป็นบุญลิ้น เสร็จก็
วต้มที่ตอนนี้มีไอร้อนๆ ระบายขึ้นมาบนขอบชาม ส่งกลิ่นหอมชวนรับประทาน แม้จะเป
่ะ อย่าเรื่องมากละคะ” แพททรีเซียต่อคำ เมื่อวาง
เราะในลำคอ เขาใส่ใ
ขณะที่แพททรีเซียกำ
น้ำเสียงเย็นชา เหมือนเช่นทุกครั้ง ใบหน้
ยังกินเองได้ไม่ใช่หรือไง?” เธ
แต่ลำบาก
ิบตรึงบนใบหน้าสวย ที่เม้มริมฝีปากแ
อมมือไปถือถาดที่รองชามข้าวต้ม ค่อยๆ ตักข้าวต้มขึ้นพอด
งขอ ท่าทางอย่างกั
ำตามทีเดียวสิคะ เนี่ยใกล้หมดชา
ชายหนุ่มหน้าน
พททรีเซียป้อนข้าวป้อนน้ำแบบนี้ ต้องคอยดูแลเอาใจใส่จู่
ำไมหล่อนจึงรู้สึกเป็นห่วงและอยากดูแลเขา
วกลัวเหลือเกินว่า เขาจะตายในเพ้นท์เฮ้าส์ของตน แต่ในวันนี้อาการเขาดีขึ้น หญิงสาวตั้งใจจะถามถึงเรื่องราวที่มาท
หรือยังคะ?”หญิงสาวพูด ก่อนกัดริมฝีปากแน่น
ทำไมถึงถูกทำร้ายใช่ไหม?” เขาย้อน ดว
ธิ์รู้หรือคะ?” แพทท
ามกลัวกำลังครอบงำรอบๆ ตัวหญิง
ี้ปล้นใครเขามา ไม่งั้นตำรวจคงตามจับคุณไปนานแล้ว ตำรวจนิวยอร์กเก่งจะตายไป” หญิงสาวหยุดจ้องตาเขาที่หันมาสบประสาน “ฉันก็แค่อยากรู้อะไรที่เกี่ยวกับคุณบ้าง
่งที่นอนพิงหัวเตียงอยู่อย่างเย็นชาดุจเจ้าชายน้ำแข็ง แววตาเขาช่างเย็นชาจนน่า
งตาคู่คมฉายแววหนักแน่นแข็งกร้าวดูน่าเกรงขาม จนหญิงสา
นิ่คะ อเล็กซ์ ดีน!” แพททรีเซียตอบ
น” แพททรีเซียหันกลับ
ไรที่นี่?” แพท
็นชา จนแพททรีเซียรู้สึกว่าไม่อยากจะ
าจหล่อนก็ไม่เคยกลัวเลยด้วยซ้ำ แล้วนายหน้าโหดนี่ หล่อนจะกลัวเสียให
ไรกันแน่?” แพททรีเซียไม่เลิ
ธรรม ถ้าจะบ
องฉัน ถ้าคุณเป็นบุคคลอันตรายแต่ฉันช่วยคุณไว้ อย่างน้อยๆ ฉันควรรู้ว่ามัน
ผมรู้แค่นี
ก็
ใ
อ?” แพททรีเซียตั้งข้อสงสัยถามกลับไปราวกับคนใน
น้าที่น่ะ