ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน

บก้มหน้าช่วยกันเอาของลงจากรถเพราะกลัวสายตาดุที่

ี่เราแค่คนงานนะไม่อยากจะคิดเลยว

านหาเช้ากินค่ำอย่างเรา ถ้าเป็นคุณตะวันหรือคุณตรัยก็ไม่แน่น

ธอสวยมากเลยนะตาโตผิวก็ข

ยากให้สองคนนี้เอาเรื่องเขาไปบอกก

กลับมาเยี่ยมบิดาเขาก็มีธุระไปที่อื่นตลอด อย่างครั้งนี้เขาก็ไปทำงานที่กรุงเทพมาหลายวัน แต่โชคดีที่

ิ์เมื่อสองปีก่อนซึ่งตอนนั้นหญิงสาวยังทำงานอยู่ที่กร

ร็จแล้วนะครับ

ฉันยังเช็กไ

รับผมรับรองว่าครบ

ไม่ครบล่ะใค

็นนี้พวกเขาจะต้องไปงานวัดต่ออีกเดี๋ยวไม

สาวเซ็นชื่อในใบส่งของก่อนจะส่งสำเนาอีกฉบับคืนให้กั

ับฉันนะ” พิมพ์พันดาวรีบดึงม

ยไม่ทันระวังแต่ผมว่ามือคุณนิ่

หน้าทะลึ่

อาละผมไม่อยากเสียเวลากับคุณหร

้าสั่งของครั้งหน้าฉันจะบอ

ในเมื่อคุณไม่รู้จ

มให้คนส่งของที่ตัวสูงๆ หน้า

คุณค

อบคุณฉ

ๆ แล้วนะครับคุณพิมพ์พันดาว” เขาแกล้งก้มลงอ่า

ับรถจากนั้นตนเองก็เดินกลับไปยังบ้านขอ

องมาส่งที่บ้านของลุงเพิ่มศักดิ์ก็เลยขอติดรถมาด้วยเพราะไม่อยากให้คนขับรถของที่บ้านมารับเพราะช่วงเ

คนมีพ่อแม่หลานชายและหลานสาวซึ่

อยู่ที่บ้านเนื่องจากมารดาของเด็กทั้งสองแต่งงา

บอุบัติเหตุและต้องรักษาตัวอยู่นานเขาเลยตัดสินใจลาออกจากงานและกลับมาทำไร่อย่างจริงจังแต่ก็ยังรับงานเขียนแบบ

ล้วนี่เดินมาหรือยังไงถึงได้มีแต่เหงื่อแบบนี้ละครั

ตะวันมานะ เลย

อเต็มตัวขนาดนี้ละ” ศรีนวลเดินออกมาล

ตู้เย็นแล้วหยิบน้ำมาดื่มก่อน

มาหรือยั

้กินตอนเย็นทีเดี

ี่นี่แหละไม่ต้องกลับไปที่บ้านหร

งไม่ออกไปรับ

่าปกติหนูพลอยก็เลยจะติดรถมากับพ่อเพื่

กับพลอยมนนั้นเป็นน้าหลานที่สนิทกันมากอีกคนก็ช่างเอ

หมือนกัน ตรัยไม่อยู่ไม่ม

่ะครับไม่อยา

ยู่แต่ในห้องยิ่งพอรู้ว่าตัวเอ

อกเรียนที่เมือ

กให้ลูกไปเรียนที่ญี่ปุ่น ยังไงตรัยลองค

ับแ

คนไม่ได้นอนมาหลายวันเลย ลงไป

อดีมีงานด่วนมาก

แค่เงินจากการทำไร่ก็เยอะแล้

ดียวหรอกครับแม่ ผมกลัวว่าผมจะล

เอาเวลาหาเงินไปหาเมียบ้างก็ได้นะ รีบมีห

แล้วนะแม่เตรียมตัวต้อน

ู่ที่ไหนเป็นใคร

เขาแอบชอบมานานหลายปีตอนนี้มาอยู่ใกล้ๆ แล้ว