ล่ามรักร้ายนายคาสโนว่า

ี่ปัจจุ

นอาหารญี่ปุ่นที่ร้านของอ

รสั่งเลยไม่

มักจะชอบไปเดินตลาดนัดแล้วฉันจะซื้อซูชิคำละสิบบาทยี่สิบบาทมากินตลอดเพราะมันอร่อย จนกระทั่งฉันเรียนจบมีงานทำมีเงินเดือนใช้ฉันก็เลยอยากมาลองกินอาหารญี่ปุ่นแพงๆ ดูบ้างว่ารสชาติมันจะต่างกันมาแค่

ช

ะไ

มีแฟนหร

มทำ

าฉันจะได้เป็นแฟ

นไป

ห้เธอใจอ่

ำได้ก

ท้านะ

นมั่นใจว่าฉันไม่มีทา

ห

ึท

ปล

ิร์ฟฉันก็เลยเลิกสนใจเขาแล้วก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อ

ม่มีใครแย่

ร์

้นะไม่ใช่เมื่อก่อนเพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่เสียเวลามาตามจีบแบบนี้หรอก และอีกหนึ่งสาเหตุสำคัญก็คือแม่ของผมชอบชมจันทร์มากปลื้มมาก ถามว่าแม่ผมรู้จักชมจันทร์ได้ยังไงเรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อปีก่อนแม่ผมไปตรวจสุขภาพประจำปีที่โรงพยาบาลที่ชมจันทร์ทำงานอยู่ แล้วทีนี้ชมจันทร์ก็มาดูแลแม่ผมโดยที่เธอไม่รู้ว่านั่นคือแม่ผมและผมก็ไม่รู้ด้

ม่รู้ล่ะยังไงแกก็ต้องเอาหนูชมมาเป็นล

ักหนาเนี่ยฉัน

ซวคนตรงหน้าที่ซัดอาหารทุกอย่างจนหมดเกลี้ยงผมเห็นแบบนี้ก

สียดายขอ

่มแล้วใช่ไหม

ก็บเงินฉ

ือเลี้ยงดิ ฉันเลี้ยงเ

เลี้ยงฉั

มื้อนี้เธอจ

นโมโหฉันสักวั

งั้นเดี๋ยวฉันจะไปส

ืม

่ายโมงแล้วระหว่างทางที่ผมกำลังขับรถอยู่จู่ๆ ก็มีสายโทรเข้ามาเป็นเบอร์จากไอ้นัต

มามีอะไ

บคุณอาร์ตเก

ะไรของมึ

ักงานร้านเรามันทะเ

กันเรื่

นตอนนี้มันจะแทงกันอยู่แล้วครับคุณอาร์ตไม่

่ผับมึงดูไว้ให้ดีอย่าให

ณอาร์ตรีบ

ปพูดกับชมจันทร์ที่กำลังมองหน้าผม

ับฉันก่อนได้ไหม

ไปที่ผับทันทีเพราะกลัวจะเกิดเรื

ามาก็เห็นเหตุการผู้ชายสองคนซึ่งเป็นพนักงานร้านผมเองพวกมันกำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายใบหน

่มแต่ดูเหมือนพวกมันจะไม่ได้สนใจเพราะเอาแต่จ้องหน้ากันอยู่

ใครไม่หยุดกูจะให้การ์ด

่ยอมเด็ดขาดมันรู้ทั้งรู้ว่าผมตาม

ได้ชอบมึงน้องเขาชอบกูแ

มาโกหกกู

๊ะ" ผมถามพวกมันอย่างเหลืออดมีที่ไหนจะฆ่าก

ก็มาแย่งของผมไปเป็นนายนายจะย

ม่ได้แย่งน้องเขามา

งโก

กับพวกมันสองตัว ผมก็เลยให้คนไปตามตัวต้นเหตุนั่นก็

ให้ผู้หญฺิงที่มึงสองตัวแย่งกันมาเลือ

งก็ต้องยอมรับความจริงแต่ถ้าฝนมันเลือก

มันสองคนตอบเสีย

งถือเอาโยนลงพื้น

มที่ผมสั่งจากนั้นผมก็ส่งสัญญาณใ

ต่อม

ับไอ้ชาย" ผมถามเด็กเสริฟที่ชื่อฝน

พี่..พี่ชายค่

ี่ผ่านมามันคืออะไร" น้ำเสียงไอ้

ี่ว่าฉันรักพี่ชาย" ผมมองหน้าไอ้เมฆที่ตอนนี้ทรุดตัวนั่งลงไปกับ

ปหาไอ้เมฆที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นอย่างคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิตก่อนจะเดินจูงมือคนรักขอ

ๆ สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นไอ้เมฆมันร้องไห้แล้วก็หยิบมีดอีกเล่มออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลังมันกำลังจะเอามีดกรีดข้อม

องลั่นเมื่อควา

ฆร้องไห้ขอโทษผมเพราะม

หน่อยค่ะฉันจะเอาซับแผล" ชมจันทร์ตะโกนถามคนในร้

นทร์

เด็กผู้ชายคนนึงว

ดยังไหลไม่ยอมหยุด ฉันคอยซับเลือดให้เขาพอมั่นใจว่าเลือดหยุดไหลบ้างแล้ว

อะแผลใหญ่ขนาดนี้ค

ลัวเข็มฉันกลัวหมอ" อาร์

ี้กลัวหมอกล

ันกลัว

นายก็ต้องไปทำแผลที

ด้ไหมล่ะ" สายตาเว้าวอนทำให้ฉ

ะอยู่ข้า

รที่ฉันต้องกลัว" ฉันถอนหา

นซ้า

้นั

ครับ