เงาแค้น
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปเงาแค้น
บทที่ 27 คนของฉัน
จำนวนคำ:2296
|
อัปเดตเมื่อ：19/04/2024
หนึ่ง ข
นี้ ตะวันได้มานั่งอยู่ภายในผับที่เดียวกับทิวาเพียงลำพัง เพื่อดื่มให
าจจะไม่ใช่คนที่ทำให้รุ่งฟ้าต้องตาย แล้วใน
ปลดล็อกบท
1 บทที่ 1 เริ่มต้น2 บทที่ 2 ความสุข3 บทที่ 3 ตายทั้งเป็น4 บทที่ 4 แก้แค้น5 บทที่ 5 คัดเลือก6 บทที่ 6 การแสดง7 บทที่ 7 ไม่ชอบหน้า8 บทที่ 8 สกปรก9 บทที่ 9 ความฝัน10 บทที่ 10 จูบ11 บทที่ 11 เหนื่อย12 บทที่ 12 ไร่ตะวัน13 บทที่ 13 ไม่เป็นอย่างที่คิด14 บทที่ 14 ไหว้พ่อแม่15 บทที่ 15 ไม่เคยรักใคร16 บทที่ 16 แผนสุดท้าย17 บทที่ 17 แผน18 บทที่ 18 ปล่อยคลิป19 บทที่ 19 เรื่องใหญ่20 บทที่ 20 ข่าวคลิปหลุด21 บทที่ 21 สมใจแล้ว22 บทที่ 22 น่าสงสาร23 บทที่ 23 ไม่ได้รู้สึกผิด24 บทที่ 24 หรือจะเข้าใจผิด25 บทที่ 25 อ่อนแอ26 บทที่ 26 คนชั่ว27 บทที่ 27 คนของฉัน28 บทที่ 28 ตัดความสัมพันธ์29 บทที่ 29 ความจริงที่เข้าใจผิด30 บทที่ 30 พบกันในรอบหนึ่งเดือน31 บทที่ 31 จิตใจไม่สงบใจต้องวนกลับมา32 บทที่ 32 ความเจ็บปวดกดซ้ำที่รอยแผลเดิม33 บทที่ 33 หมดสิ้นความศรัทธาในรัก34 บทที่ 34 เหมือนเวรกรรมต้องเจอกันอยู่ร่ำไป35 บทที่ 35 อยากหลุดพ้นจากคนคนนี้เต็มทน36 บทที่ 36 ขนาดไม่สบายเค้ายังคิดว่าฉันโกหก 37 บทที่ 37 ความเจ็บปวดที่เกินจะทนไหว38 บทที่ 38 ผลตรวจที่น่าอัศจรรย์39 บทที่ 39 กระวนกระวายใจ40 บทที่ 40 ไม่อยากยอมรับความจริงที่น่าอับอาย41 บทที่ 41 เมื่อได้รู้ความจริงว่าทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด42 บทที่ 42 ตัดขาดทุกความสัมพันธ์และเริ่มต้นใหม่กับอีกคน43 บทที่ 43 ต่อจากนี้คนที่เจ็บต้องเป็นนาย44 บทที่ 44 วางแผนทั้งหมดเพื่อเอาคืนให้สาสม45 บทที่ 45 กลับมาอีกครั้ง46 บทที่ 46 สายเกินไป