ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70

ื่อเช้าเธอตื่นเช้าเกินไป ตอนนี้ก็เลยง่วงขึ้นมา แต่งตัวเสร็จ

ไหม” กัวเหม่ย

้ฉันยังไม่ได้ทำ” สะใภ้รองตอ

ลา

สะใภ้รองตอบพร้อมกับ

งมีชีวิตอยู่? หากจำไม่ผิดปลาพวกนี้ขาดน้ำได้ไม่นานนี่ ถึงอย่างนั้นก

ำได้ว่าในนิยายหลายเรื่องจะนำปลาไหลไปตุ๋นบำร

ใภ้รองห

ายหัวแล้วลุกไปดูไก่ฟ้าที่

รถอนขนไก่ ยังดีที่ไก่พวกนี้มันตายแล้วไม่งั้นเธอคงจะไม่

่อยนะคะ คุณแม่มองหาพ

่ยอิงจะเข้าไปคุยกับแม่สามีทุกวัน แม้จะคุยไม่กี่คำแต่ก็เข้าไปบอกเล่าเรื่องราว

ัวให้มาสินะคะ” เพราะถ้าเป็

ใ

ก็ทำความสะอาดของต่าง ๆ ที่ได้มาวันนี้ กัวเหม่ยอิงแล่เนื้อไก่สองตัวให้เหลื

เป็นชิ้นแล้วนำไปตุ๋นรวมกับเกากี๋ในน้ำเดือ

เอาไว้ ส่วนปลาก็ค่อยตุ๋นรวมกันเป็นอาหารพรุ่งนี้ ส่วนผักหวานสะใภ้รองบอกแม่สามีชอบกินม

ทำกับข้าวที่มีเนื้อ จึงไม่แปลกที่จะมีคนมาเกาะรั้วดู และหน

ื้อกันนะ!’ หญิงกลางว

สามของพวกท่านได้ไก่มา” คนที่เห็นพี่ใหญ่กั

่มีฝีมือในการล่าสัตว์ ทำให้พวกนาง

างไปซื้อมาหรือ!” เสียงแห

้านจ้าวดู’ นางชี้ไปที่คนสกุลจ้าวที่อยู่บ้านข้าง ๆ ของบ้าน

ญู อกต

ดูข้างนอก ถึงบ้านจะไม่มั่นคงจริง แต่เธอก็เชื่อว่าบ้านใหญ่ไม่กล้าพังเข้ามา

้รองเอ่ยด้วยความร้อนใจ บ้านของพวกเธอมีเพียงคนป่

หากบ้านสามของพวกเธอถูกพังบ้านขึ้นมาจริง ๆ คนที่จ

ี่ซ่อน และเป็นครั้งแรกที่เธอรู้ว่าบ้านหลังนี้มีที่ซ่อนของเต็มบ้าน! แม้แต่พื้น

นตัวเองเข้าห้องไปดูลูกสาวที่กำลังร้องไห้งอแง ไม่

ยอิงอุ้มลูกสาวขึ้นมาปลอบ ไม่น่าเชื่อว่าเพีย

อ้

ได้ดูดเล่นเธอจึงต้องเล่นกับลูกสาวเอง ถึงเธอจะเป็นแม่ของหล่อนแต่เธอก็ไม่เคยเลี้ยงเด็กเ

หญ่! สะ

ี่ยวลู่น้อยของเธอสะดุ้ง กัวเหม่ยอิงรีบคว้า

ยงนกเสียงกา” กัวเหม่ยอิงหันไปยังทิศทางของเ

้าไปหาคุณแม่ก่อน

เช่นกัน สะใภ้รองที่ไม่กล้าปฎิเสธพี่สะใภ้ก็ทำได้เพียงอุ้มหลานเข้าห้องไป ส่วนตัวกัวเห

ิดประ

บ!

ะแรง

ว่าพวกมั

สกุลหานทำ

ง! เจ้าเคา

ี้เป็นบ้านดิน พอมีคนเคาะบ้านแรง ๆ เศษดินแห้งที่ผุพังก็เริ่

บคุณแม่กำลังพักผ่อน กรุณาอย่าส่งเสียงดังค่ะ” ถึง

ดประ

อิงยืนอยู่หลังประตูไม้ที

่มาไม่คิดจะเอาไปใ

ด้ และยิ่งถูกด่าเพิ่มไปอีกที่เอาผักจากหลานสะใภ้ไม่ได้ และไม่นานมา

้าว่า ยิ่งคนให้อย่างบ้านกัวก็ไม่มีใครกล้าปริปากไม่อย่างนั้นลูกสาวคนเล็กก็จ

ค่ะ” กัวเหม่ยอิงตอบอย่างใจเย็นทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะด่ากลับไปแล้ว

พี่ใหญ่กัวเอาให้

ญ่หานก็

นางเอาของบ้

ครั้งนี้สะใภ้

บปา

่กล้าผลีผลามขนาดนั้น กฎตอนแยกบ้านยังมี ไหนจะคนในหมู่บ้านที่อยู่ในห

สะใภ้อยากได้ก็ลองไปขอซื้อจากพี่ชายฉันดู” กั

ไปไ

ห้ฉันคุ

้ยินหร

่างน่าสงส

ๆ คนป่วยกับเด็กก็

ช่

จะยืนอย

ความปลอดภัยก็ไม่มีอะไรเลย ยิ่งไม่

ิงเดินเข้าห้องแม่สามีแล้ว

สะใภ้รอ

เหม่ยอิงนั่งลงบนตั่งข้าง

ีเสียไปแต่ก็ไม่ถึงกลับช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ร่า

บพวกเขา” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก่อน

หญ่คิดว่าคุมพวกนางได้จึงไม่ลงมือทำอะไร แ

งเราจะไม่ได้” ใช่แล้ว ช่วงหลัง ๆ มานี้พวกนางจะได้เนื้อสัตว์เดือนละครั้ง

พวกเธอยังต้องอยู่อีกหลายปี

พไปอีกคนปล่อยให้เมียมาดูแลนางพร้อมกับลูกสาวที่เพิ่งเกิดได้ไม่กี่เดือน ไหนจะลูกสะใภ้คนรองที่ไม่ว่าใครจะบอกอะ

งต้องอยู่ที่นี่ให้บ้านใหญ่กดขี่ นางไม่รู้ว

ราะเวลานี้น้องรองของสามียังได้รับเงินเดือนจากกองทัพอยู่ ทางบ้านใหญ่สกุลหานจึงเข้า

บนั้น” แม่หานถ

นี้ฉันจะเข้าอำเภอ” กัวเห

ะเข้า

ห้หล่อนกินน้ำข้าวไปตลอดคงจะไม่โต อีกอย่างเ

?” แม่สามีถามพลางหันไป

ค

้อของได้” แม่หานยื่นเงินในถุงมา

ความทรงจำหลังจากแม่สามีล้มป่วยนางก็เอาเงินของบ้านทั้งหมดที่มีอยู่ร้อยกว่าหยวนให้

ันเก็บไว้แต่งเมียให้ลูกสาม”

ูกสะใภ้ และก็ไม่เคยหวงเงินไว้ซื้ออาหารการ

เอาออกไม่ใช้พวกนางก็จะได้ตายจริง ๆ อี

อก็เป็นคนดูแลภายในบ้าน จึงไม่แปลกที่จะรับเอาเงินมา หาก