ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม

ายฉิง (เจิ้งแซ่ของมาร

เจ้ากล้าขัดบ

อย่าง นางแค่ลูกอนุเป็นชายารองท่านอ

มื่อไหร่จะเลิกดูถูกคนอื่น

บ นางในตำแห

้งตบโต๊

าฮองเฮาก็เชิญเจ้า

อู๋ประสา

นางเหว่

หตุใดจึงได้แต่งกับท่าน

องเฮาเป็นถึง น้าสาวคนเล็กของ

็นที่โปรดปรานของ

งใบหน้าอัปลักษ์ ผู้คนล้วนหวาดกลัวเมื่อพบหน้านางเจ้าค

ยันบนใบห

งถูกเฉดหัวออกจากจวนอ๋อง ว่ากันว่า

ะเข้าไปอยู่ในนั้นได้

งใบหน้าไว้ แม้รูปร่างอรชรทว่าใบหน้าด้านซ้ายอัปลักษณ์จนเห

่ได้แสดงสีหน้าว่าด

าน้อยส่งได้เ

ย่อกายลงตรงหน

่าทำแบบนี้ ข้าน

รอยากมาส่งข้าที่นี่ เพราะกลัวจะพบกับความโชคร้ายและอัปยศ มีแต่ท่านลุงที่มีน้ำใจกับข้า

ื่น พยายามที่จะ ให้คนอื่นยิ้มได้เสมอ ยายแก่เป่ยฝากลุงมาบอ

ดตั้งแต่ข้าเกิดมามีเพ

มคลาย กำชับให้ทำเหมือนที่เคยทำเป็นปร

ลังสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้าวเ

านผ้าคลุมด้วยได้ยินคำเล่าขานมามากม

้าน้อยจัดห้องหับไว้ให

ยื่นมือรับห่อผ้าใ

นไรข้าถ

ยหญิง ด

ให้เจิ้งอ้า

วหยูรับหน้าที่ดูแลนายหญิงต

เจ้ายิ

ดกับใครเป็นกิริยาที่ อ้าย

มือนจะเพิ่งได้รับการป

ท่าน เมื่อวานด้วยงานในจวนมากมายกว่าจะ

ด ห้องนี้ถูกทิ

ีแค่ไหนแล้วปกติ ข้าทำทุกอย่า

ด้วยความถือตัวใบหน้าหล่อเหลาเบือนหน้าหนีไม่อยากมองเจิ้งอ้ายฉิงแม้แต่น้

หยู ออ

ป เจิ้งอ้ายฉิงนั่ง

ด ข้าไม่ได้มาร่วมหอกับเจ้าอย่างที่เจ้าคิด เพราะฉะนั้นหา

เผยให้เห็นใบหน้าหน้าอัปลักษณ์เต็มตา หวงเฉิงอู่ผงะถอยอ้าปากค้างใบหน้าซีกขวาแม้จะงด

ท่านอ๋องขอหย่

วานเพราะพริ้งแม้จะอย

ได้ เจ้าจึงยื่นข้อเสนอแบบนี้คืนกลับมา เจ้าอั

ารู

ย คล้ายๆ กับยอมรับชะตา

ก็ไป

ี่ตัดสินใจไ

ร้องขอคว

คน และข้ารังเกียจเจ้าแค่ไหนกั

งทำตามบัญช

มอับอายให้เหล่าขุนนางและผู้คนในวังหลวงต้องหัวเราะเยาะ เจ้าก็ควรจะขัดบัญชาฝ

คยดีใจหร

จะต้องขอหย่ากับข้าอีกไม่นาน”หวงเฉิงอู๋ก้าวขา

ปลักษณ์ของตัวเองอยู่ตรงนั้น ย

ปดปี

ย ตั้งแต่นางลืมตาดูโลก ใครก็ช่างที่เห

ล้วข้าจะต้อ

่นางเป็นสาวใช้ที่คอยรับใช้มารดาของเจิ้งอ

นี้เมื่อเติบใหญ่ใบหน้าของนางหาก ปล่อยให้ผู้คนพบเห

นซ้ายแสนอัปลักษณ์ที่มีวัตถุบางอย่า

ามอัปลักษณ์อย่าง