ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม

ำคุณไถ่โทษแต่งองค์หญิงสักองค์ให้กับท่านอาอีกครั้ง ท่านอาจะได้ไม่รู

หลิว

ี้รอให้แม่คุยกับเสด็จพ่อเสียก่อน เฉิงอู๋อ๋ององอาจสมบุรุษเหมาะสม

อียงอาย อ้า

อ๋องอีกอย่างเสด็จพ่อไว้ใจเขายิ่งนัก ตัวข้าเองก็เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ยังเล

ินดีเ

ลิวยิ

หน้า

อ้ายหลิวเจ้าคิดว่า ตำแห

นวัยสาวยิ

บอ้ายหลิว แม้จะรู้ว่าฝ่าบาทชื่นชมอ้ายจิงแต

อง แต่หญิงงามเช่นจิวอัน เฉิงอู๋อ๋องกลับมองข้ามทั้งๆ ที

บางครั้งเราไม่จำเป็นต้อ

รับมือกับชายาเอกฟางหลินเพียงลำพังลูกกับนางอย่างไรเสียก็เป็

หลิว

ิมเจ้าเตรียมตัดชุดแดงไว้ได้อีกไม่

่ร้ายกาจ มาบัดนี้อ้ายฉิงที่ไร้พิษสงหากร่วมมือ

ฉิงอ

ออกด้วยแรงมือ

ระตูก้าวเข้ามาตามด้

อ๋องกับรวบเอวดึงให้เบียดชิดกับเขาแม้จะแข็งขืนก็ยิ่งถูกรั้งไว้แน่น ตงเกามองยิ้มๆรู้ดีเพราะได้

ครๆ ก็รู้ว่าเ

นดังๆ พร้อมกั

ี่ได้พบแม่นางเจิ้

อดรัดเอวไว้ทั้งสองข้าง อ้ายฉิงทำสีหน้าว่าไม่ชอบใจนัก ขยับตัวออกจากอ้อมกอดแต่กลับถูกกอดรั

ายฉิงได้โอกาสถอยอ

หรือจะเรียก

หรืออะไรก็ช่างอย่างไร

ยประโยคของปาหวางอ๋อง

ยเสิ่นตงเกายินด

ิงยิ้

้ ไม่ทราบว่าเป็นของสำคัญของ

หยกตรงหน

เสียในครั้งแรกว่าให้เรียกชื่อชายาข้

ชียวหรือไอ้คำว่า

บนฝ่ามือ

ัน ข้าเพิ่งจะรู้ว่าของชิ้นนี

๋องจับจ้องอยู

ีมากมาย หากเจ้าต้องการข้าให

างอ๋

ต่อยู่ที่ใครมอบให้มากกว

ยฉิ

ือมารดาข้า"ปาห

มาตั้งแต่เกิดอ

ฉิงน

องการความกระจ่างข้าในฐานะหัวหน้าองค

ลากหลายผู้คนต่างแวะเวียนมาทวงสั

จรูปลักษณ์ภายนอก เห็นได้ชัดว่าเฉิงอู่อ๋องเองก็ไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ภาย

กที่นี่จวนเฉิงอู๋อ๋อ

แสดงอาก

เอาเป็นว่าข้าคงต้องจำใจลา แม่นางเจิ้งหากมีเรื่องใดให้ข้าช

่แขก...อื

ตั้งใจเดินไปส่งปาหวางอ๋องแต่มือบางกับ

ตงเกาส่วนเจ้า….. มีห

งบนปากบาง ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม ปาหวางอ๋องไม่แม้แต่จะหันมามองก้าวเดินจา

นถูกรังแกกับจูบรุนแรงนั้น แต่ผ่านไปไม่นานกลับเป็นรสจูบที่หวานในตอนท้ายจนร่างบ

กษณ์แต่รสจูบ

ปากเหมือนกับเสีย

ลี๊

ความรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธที่ เฉิงอู๋อ๋องล่วง

ทำยิ่งกว่านี้ หากปาหวางอ๋องยังมาที่นี่ อีกอย่างเจ้าปาหยางอ๋องนั่นจะได้เลิกคาดหวังใน

ย่ากับท

ไฟลากร่างบางไปที่แท่นนอน

่งพิงใหม่แล้วหรือไร” เจิ้งอ้ายฉิงเม้มริมฝีปากแน่นด้วยควา