เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท

งที่รับผิดชอบเรื่อ

ึ้นด้วยน้ำเ

ากคาดเดาแต่ก็ไม่อาจคาดเดาว่าหนิงห

ังยกเครื่องเสวยของนา

งเค

ล้ว ฝ่าบาทเสวยเ

เผ็ดพร้อมข้าวไปก่อนหน้านั้นตะ

เย็นผิดกับป้าตื้อกับอี้เอ่อร์

ีใจกันยกใหญ่ มีเพียงลุงซุ

่เอาสูตรอาหารชนิดนี้มาจากไหนกัน แล

เขย่ามือศรีไพรด้

ยาก อาหารที่ทำเลยจำเป็นต้องมี

่องมาก จืดไปก็ไม่

้องเครื่องและวังหลวงที่ต

เองก็จำต้องยิ้มตอบในเมื่ออ

ัวหน้าห้องเครื่องผู้ที่มีหน้าที่

ทีหนุ่มน้อยนำบัญชาของหนิงหล

ได้ อย่างไรก็ไม่อาจหลีก

ตามขันทีหน

ก้าวตามแต่ป้า

เกิดขึ้นไหม”

าเจ้าไม่ต้องห่วงแค่ทำเครื่องเสวยให้ฝ่าบาทเสวยได้นับว่าเป็นคว

ันที่ศรีไพรปากไม่มีหูรูดเจ้

น้าเห็นด้วยกับ

แ

ก็ไม่ช่วยอะไร"ป้

รรทมฝ

ทรงเสวย

ับเฟยฟางที่ยืนรออ

ยทำของหวาน

นปนเศร้าก้มหน้ายื่นถ

รื่องของหวานวันนี้ฝ่าบาทเสวยได

เอ็นดูท่าทีเศร้าๆ

ือถาดอาหาร

องเครื่องซุนเต่อไ

ยขานดังๆ เดิน

องลุงซุนที่สีหน

้เข

รงอำนาจของหรวน

านในห้องบรรทม พยายามเ

ินออกมารับ

นนี้ฝ่าบาทยอ

ไปเมื่อครู่คือเ

ระโยคก่อนหน้านั้นไม่ได้คาดคั

ฟยย่

้วยตัวเองได้ใ

ราะเหตุใดจึงเอ็นดูเฟยฟา

นทรุดกายลงคุ

ิตด้วยสิ่งนั้นคือก

องไม่รู้หรือไรว่ากระเพาะอาหารของหมู

ครียดลง ทำให้ใบหน้าหล่อเหลายิ่งอ่อน

มาใหม่ ก็ยังเห็นใบหน้าซีดเผือดของลุงซ

กายลงเคียงข้างลุงซุนมือ

งพื้นใช้ช้อนเงิน

่า ….เฟยฟางกับคิดว่า ของดีๆ ไม่ว่าจะเป๋าฮื้อหรือเห็ดหายาก ไก่ เป็ด หรือหมู ฝ่าบาทล้วนไม่ยอมเสวย และห้องเครื่องในวันน

กเข่าข้างๆ ลุงซุน อาภรณ์สีทึมกั

น้าเจ

น้าขึ้นช้าๆ ใบหน้าหวานทว่าเศร้าสร้อย ทำเอาคิ้วคมของหนิงหลงขมวดเข้าหากัน จ้องมอ

เม้มริ

องเสวยของฮ่องเต้แต่ทำไมคนที่ปรุงเครื่องเสวยยังดื้อรั้นนำมันมาปรุงอีก ความดื้อรั้นน

หนิงหลงจ้องมองใบหน้างดงามยามแย้

รือเคล็ดลับการทำอาหารชนิดนี้มาจากไหน เขายังจำรสสัมผัสกระเพาะหมูที่กรอบนอกนุ่มในไม่ม

ะของสุกรมาทำเครื่องเสวยเสีย เป่

ยิ้มกับเฟยฟาง ลุงซุนมองเฟยฟ

มีรสแบบนี้อีกหวังว่าจะไม่ทำใ

ห้กับเฟยฟางที่ย่อกายลง

บัญชา