เมื่อหัวใจเพรียกหา

ยวอะไรด้วย" เส

อจะเป็นคนตกลงไป หรือหายไป แล้วพี่เ

่อน เดี๋ยวพี่ ๆ จะคุยกับทางผู้

องกินลงท้องกันก่อน แล้วแยกที่หลับท

่ทำเสี

หาที่ซุกหัวนอน แต่ก็ยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์

่ที่กำลังเหนื่อยล้าและ

างพราวผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า เสียงลมหายใจของเขาหอบถี

เธอยกหน้าส่งยิ้มให้กับเขาเพรา

ว ชายหนุ่มกัดฟันทนข่มความเจ็บปวดที่ปะทุขึ้นมาเป็นระยะ ๆ แต่ก็ก้าวขายาว ๆ ตามเธอเพื่อจะ

ุกอย่างเริ่มรางเลือน เมื่อสายฝนเร

รุณ อย่าเพิ่งหล่นลงมาตอนนี้

อวของเขา รั้งรัดแรง ๆ เพื่อส่งพลังให้ภารันย์ก้าวเท้าให้เร็วขึ้น ห่าฝนใหญ่ไม่ทานต่อคำขอของเธอ หล่น

นเขากัดฟันแน่นแล้วลงฝีเท้าให้เร็วขึ้น ตา

อดรองเท้าของตัวเองแล้วก้าวขาขึ้นไปปัดกวาดทำความสะอาดเท่าที่จะทำได้ในขณะนั้น โชคดีหน่อยกระท่อ

มเจ็บ สำรวจร่

ห้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ สีแดงของเลือดไหลลงมาอีกเป็นทาง แผลเจ้ากรรมก็ร้าวจนเจ้าตัวรู้สึกระบมไปหมด แขนข้า

ากฝนก่อนจะบิดหมาด ๆ เช็ดพื้นกระดานของกระท่อมหลังนั้น หญิงสาวหันหน้ามาส่งยิ้มให้ชายหนุ่มเป็นร

ออก รื้อกระเป๋าหาผ้าขนหนูออกมาด้วย เธอทำงานอย่างคล่องมือ จัดการแทบจะถอดเสื้อผ้าท

เธอใช้สายตาดุมองเขาเ

ม เขาได้แต่มองตามมือของชมพู พอฝ่ามือน้อย ๆ ของชมพูโดนในส่

นจะลงโทษใครบางคน สองคนมองหน้ากันภายใต้ความมืดที่เริ่มครอบงำ และแสงราง

เอาผ้าผืนนั้นบิดหมาด ๆ เข้ามาเช็ดตัวทำความสะ

ล็กเป็นคนไข้ที่น่ารักมาก ๆ

นออก แล้วบังคับให้เขาใส่เสื้อผ้าแล้วนอนซุกตั

สายลมพัดกระโชกหอบห่าฝนและลมหนาวกระทบผิวกาย ขนของเธอลุ

นะ มันเปียกอยู่ใช่ไหม" น้ำเสียงที่เป

ีบจัดแจงกับตัวเอง หญิง

นในถุงนอนอุ่น ๆ โชคยังเข้าข้างที่มันยังกันน้ำได้ แค่สะบัด ๆ เม็ดฝนก็จางหาย ชาย

ทีที่เห็นใบหน้า เมื่อได้

เธอพกมาด้วย รองน้ำฝนที่ชายคา ก่อน

ทำไมมันหนักอึ้งไปหมดแบบนี้ ช

อ้าถาม เขาพยักหน้านิด

ดเข้าไปห่อหุ้มกายให้ภารันย์อีกชั้น แต่