เมื่อหัวใจเพรียกหา

าให้ลุกขึ้นมา

ดเนื้อตัวให้เขา ภารันย์ตัวเริ่ม

้" ปากที่ซีดสั่นกระทบกันดังก

ญิงสาวเริ่มกังวล มือของเธอ

ัวใจลึก ๆ กลัวไปเสียหมด ดีที่ว่าฝนหย

บไปตามคนมาช่วยพี่เล็กเลยค่ะ พี่เล็กต้องอดทน

นาว" เขาเ

เสื้อผ้าของตัวเองเหลือเพียงแต่ชุดชั้นใน หนาวกายความอบอุ่นจากผิวกายเ

ด้ภารันย์ซุกหน้าแนบไปกับลำตัวขาวนวลและหน้าอกอ่อนนุ่ม เขาพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะหยุดขยับเมื่อ

งทำอะไร' ชม

ห้พี่เล็กอบอุ่น พี่เล็กคะ พี

ห่วงภารันย์จนไม่กล้านอน แต่ด้วยความเหนื่อย

ึ้น ในหัวของเธอก็รู้สึกหนักอึ้งไปหมด เพราะร่างกายพักผ่อนไม่พอ และตามเนื

ันย์

พู.

พ์เพ

เล็ก

ออกเดินมาตั้งแต่ตีห้า เห็นร่องรอยปรากฏตามที่เดือนเด่นบอก จึงพากันไต่เขาลงมา แล

ขึ้น ชี้ไปยังกระท่อมที่มีเสื้อ

ท่อม ก่อนจะจัดการสิ่งที่กีดข

เธอได้ยินเหมือนเสียงกดชัตเต

มู่บ้านละฮู อาสาสมัครป้องกันดินแดน ทหารที่ประจำแถว

คือ พิมพ์เพชรและภารันย์ต่างเนื้อตัวเ

ึ้นจนเพ้อ เพราะภารันย์มีอาการเลือดซึมจากบาดแผลภายในช่องท้อง โชคดีที่ยังไม่มาก แต่อาการก็ยังน่าเป็นห่วง เขาจึงถูกส่งให้ไปรักษาตัวที่โรงพยา

ท้อง ครอบครัวจึงส่งตัวเขาเข้ากรุงเท

่ำลาเขาเลย ภารันย์ไม่ได

ชมพู วันแรกที่

ีกตัวกระแทกเข้ากับเก้

งอริสาทุกคนในกลุ่มของหญิงสาวก็หัวเราะเสียงดัง ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนผู

นของเธอมีแต่เสื้อชั้นในปกปิดเท่านั้น รูปเหล่านั้นถูกโปรย

ขาอายจนไม่กลับมาเรียนในเทอมนี้ ด

ความโกรธ นับหนึ่งถึงสิบภายในใจ และกดนิ้ว

ให้พี่เล็กเกือบตาย ทะเล่อท

งลงไปช่วยเธอที่ข้างล่าง ยายชมพู

ๆใช

วย

มพู เดี๋ยวพวกเราจ

ระตู ก่อนร่างหนาใหญ่ของกำแหงจะโยนเก้าอี้

่าจะเอาเลือดปากออกสักทีนะ" น้ำเสียง

ดดังลั่น ทุกคนส

บรูปของชมพูขึ

อีก และถ้ากูรู้ว่ารูปนี้มีอยู่ในกล้องของ

ห้องเรียน ชายหนุ่มเดินเข้ามากระชากแขน

วงไหลรินเป็นทาง

ร้อง..." เขา

ยมาก ๆ กำแหงหยุดเดินแล้วหันมากอดพิมพ์เพชรไว้ทั้งตัว

เห็นพิมพ์เพชรที่ไห