ลวงรักร้ายนายเพลย์บอย

งรั

ก็ตาม คือฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพี่ไทม์จะกลับมาเพราะเขายังเรียนไม่จบเหลืออีกตั้งหนึ่งปีหรืออาจจะเป็นช่วงปิดเทอมเขาเลยกลับมาบ้านแต่สามปีที่ผ่านมาฉั

มเมื่อพี่ไทม์ชมฉันว่าน่ารักทั้งที่เมื่อก่อนแม้แต่หน้าฉันพี่ไทม์ก

คะ" ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยแก้เขินเ

งไม่อยากทำอะไรเลย" จู่ๆ น้ำเสียงของพี่ไทม์ก็เปลี่

คะบอกเพลงได้นะคะ"

งกันกับครั้งแรกตรงที่ครั้งนี้ฉันได้สัมผัสอ้อมกอดของเขากลิ่นกายพี่ไทม์หอมมากจนฉันเผลอสูดดมเข้าไปแต่พอตั้งสติได้ว่า

่อยเพลงก่อนค่ะ" ฉ

สายตาของเขาทำให้ฉันต้อง

่เองก็มีคนรักอยู่แล้วถ้าพี่แพรวมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะคะ" ฉัน

นไปสิทำไมพ

พี่แพรวยังคบกันอยู่แม้จะอยู่ห่างกันก็ตาม หรือว่า.......ไม่นะอย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดเลยฉันกลัวเหลื

งกลับมาทั้งที่ยังเรียนไม่จบพี่ไม่คิดเลยว่าคนที่พี่รักทั้งสองคนจะกล้าทำแบบน

เผลอพูดบางอย่างออกไปโชคดีที่ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อพี่เต้ พี่เต้คือเพ

น้าขึ้นแล้วถามฉันด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปพร้อมกับจ้องห

ี่แพรวก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยกลับบ้านถ้าคุณย่าไม่โทรตามก็จะไม่กลับ ครั้งหนึ่งฉันเคยไปช่วยพี่ๆ แม่บ้านทำความสะอาดห้องนอนพี่แพรว สิ่งที่ฉันเจอคือสิ่งท

จริงพี่มาว่า

นถึงจะรู้ว่าสิ่งที่พี่แพรวทำเป็นสิ่งที่ผิดแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉันถ้

่รักพี่

ับว่าตกใจเมื่อไ

้วเหรอเพลงถึงอยากให้พี่เป

ไม่ใช่เรื่องของเพลง" ฉันบอกเขาตามที่ใจคิดยิ่งเป็นเรื่องของพี่แ

ขาคงกำลังเสียใจและเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันควรจะให้เวลาพี่ไทม์ทำใจแม้ว่าจะเป็นห่วงเขามากขนาดไหนก็ตาม ฉันตัดสินใจกลับบ้าน

ก็คือมือของพี่ไทม์ที่มีแต่เลือดไหลหยดลงพื้นห้องโดยที่พื้นมีกรอบรูปตกแตกกระจายเต็มไปหมดฉันรีบเดินเข้าไปพยุงพี่ไทม์ขึ้นมาโดยไม่ได้ห่วงตัวเองเลยว่าจะเหยียบโดนเศษกระจกหรือเปล่าเพราะตอนนี้ฉันห่วงพี่ไทม์มากกว่าตัวเอง ฉันพยุงพี่ไทม์ขึ้นมานั่งตรงปลายเตียงนอนจากนั้นฉันก็รีบหาผ้ามาซับเลือดให้ก่อนเพื่อให้เลือดหยุดไหลจะได้ทำแผล ระหว่างนั้นฉันก็ก้มลงเก็บเศษกระจกแล

ลงที่เก็บเศ

ลาเจอกันพี่ไทม์เขาเรียกฉันว่าอะไรเขาเรียกฉันว่ายัยเด็กกาฝากหรือไม่ก็ยัยลูกเมียน้อยตามแต่เขาจะเรียก