icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

Doctor.Love me love my dog.

บทที่ 3 Chapter 3 ไร่องุ่นหมื่นเมือง

จำนวนคำ:2035    |    อัปเดตเมื่อ:23/06/2024

ุ่นที่ใช้ทำไวน์ ซึ่งจะแตกต่างจากองุ่นที่ใช้กินสด เพราะองุ่นทำไวน์มักออกรสเปรี้ยว ฝาด เปลือกหนากว่าอง

และต่างประเทศ เพราะดินดีและพ่อเลี้ยงเมืองรามไม่ใช้สาร

ปรงท้ายรถ ของบางอย่างเธอก็ยังคงเก็บเอาไว้ที่บ้านหลังนั้น เพราะแพทย์หญิงใบบัวคิดว่าสัญญาถูกยกเลิกเมื่อไหร่ เธอก็คงตั้งกลับไปที่บ้านหลัง

เร็วของรถลง ไร่องุ่นที่มีพื้นที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา หญิงสาวไม่รู้ว่ากี่ร้อยกี่พันไร่ แต่นั่นไม่

่จะแอบรถลงไปยังไหล่ทาง เพื่อลดกระจก

เพื่อวางอำนาจสินะ” ถึงแม้ว่าพ่อเลี้ยงเมืองรามจะเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป แต่ทว่าแพทย์หญิงใบบัวก็ไม่เคยได้เจอกับเขา เธอได้ยินเพีย

อามือขยี้ตาด้วยท่าทางงัวเงีย ก่อ

แล้วนะ พร้อมเข้าไปอยู่บ้านใหม่หรือยังคะ” หญิงสาวพูดจาด้วยน้ำเสียงและใบหน้าท

กที่เอาแต่งอแงตอนไปส่งริต้าที่สนามบิน ในเวลานี้ของขวัญคงลืมเรื่องนั้นไปจนสิ้น เมื

เมือง เรามาอาศัยเขาอยู่

่ เข้าใจแบบแจ่ม

คำพูดของลูกสาว แต่ทว่าเธอนั้นก็อดที่จะเอ็นดูของขวัญไม่ได้

ะหุบลงด้วยสีหน้าเศร้าลงไปถนัดตา เมื่อนึ

ยัง แม่จะอ

อยออกมาทันที ก่อนจะหักพวงมาลัยขึ้นถนนคอนกรีตมุ่งสู่บ้านหรูในไร่องุ่นของพ่อเลี้ย

ามกว้างใหญ่ สมกับที่เป็นบ้านของพ่อเลี้ยงเมืองราม อีกทั้งยังมีบ้านหลังเล็กที่อยู่ห่างกันไม่กี่เมตร ซึ่งเป็นบ้า

่ะ ใช่คุ

ขณะที่ป้านุ่นเองก็ประทับใจเธอตั้งแต่แรกเจอเช่นกัน เมื่อคุณห

วเชิญค่ะ เดี๋ยวป้าจะให้

ิลูก” หญิงสาวเรียกหนูน้อยล

บอก เธอรีบเอ่ยทักทายป้านุ่นที่ดูมีอายุราวๆ หกสิบต้นๆ พร้อม

ๆ ให้กับป้านุ่น ก่อนจะคว้ามือของขวัญมากุมเอาไว้ แล้วพาหนูน้อยเดินต

ีใจมาก ที่ไร่ของเราจะมีสมาชิกเพิ่มเข้ามาในบ้าน เชิญนั่งจ้า”

ุณย่า บ้านส

ๆ เมื่อหนูน้อยยกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัย พร

านว่าคุณย่า” เธอรีบยกมือไหว้เจ้าของบ้าน ซึ่งดูเหมือนว่าหมอใบบัวจะกล

็เรียกฉันว่าแม่เถอะ เห็นไหมว่าหนูของขวัญยังเรี

ขึ้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

. ดิฉันว่ามันไ

กด้วย ฉันรู้สึกถูกชะตาหนูของขวัญกับคุณหมอตั้งแต่แรกเจอ อย่าปฏิเสธฉันเลยนะ”

ะคุณ คุณท่าน... เอ่อ... คุณแ

มื่นเมืองเงียบเหงามานาน หนูของขวัญคือยาดี ที่จะทำให้ฉันหายขาด” ประโยคที่หญิงสูงวัยพูดออกมา

กจะเอาใหญ่แล้ว ถึงขนาดกล้าเอ่ยปากให้เจ้าของบ้านเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังไปอีก 'โอ้ย! แม่จะเป็นลม

วัญ มานั่งตรงนี้ ขอดูหน้าใกล้ๆ หน่อยซิ

ลานที่พลัดพรากจากกันไปเนิ่นนานหลายปี ซึ่งทำให้แพทย์หญิงใบบุญรู้สึกเบาใจลงไปบ้าง อย่างน้อยการย้ายเข้ามาอยู่ที

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 Chapter 1แผลในใจ2 บทที่ 2 Chapter 2 แพทย์หญิงใบบัว3 บทที่ 3 Chapter 3 ไร่องุ่นหมื่นเมือง4 บทที่ 4 Chapter 4 พ่อเลี้ยงเมืองราม5 บทที่ 5 Chapter 5 อยากมีคุณพ่อ6 บทที่ 6 Chapter 6 เด็กดื้อ7 บทที่ 7 Chapter 7 หัวใจแทบแตกสลาย8 บทที่ 8 หัวใจแทบแตกสลาย29 บทที่ 9 Chapter 9 ความใกล้ชิด10 บทที่ 10 Chapter 10 ความใกล้ชิด 211 บทที่ 11 Chapter 11 เมืองแมน12 บทที่ 12 Chapter 12 พ่อเลี้ยง13 บทที่ 13 Chapter 13 ความผูกพันตั้งแต่แรกเจอ14 บทที่ 14 Chapter 14 ความรู้สึก215 บทที่ 15 Chapter 15 กรุ่นใจ16 บทที่ 16 Chapter 16 กรุ่นใจ 217 บทที่ 17 Chapter 17 ความปรารถนา18 บทที่ 18 Chapter 18 ความปรารถนา 219 บทที่ 19 Chapter 19 ภาพบาดตาบาดใจ20 บทที่ 20 Chapter 20 คนไข้21 บทที่ 21 Chapter 21 คนไข้เอาแต่ใจ22 บทที่ 22 Chapter 22 คำตอบ23 บทที่ 23 Chapter 23 ความปรารถนา24 บทที่ 24 Chapter 24 ตกลงปลงใจ25 บทที่ 25 Chapter 25 ตกลงปลงใจ 226 บทที่ 26 Chapter 26 คนขี้อ้อน27 บทที่ 27 Chapter 27 ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย28 บทที่ 28 Chapter 28 ความจริงที่แสนเจ็บปวด29 บทที่ 29 Chapter 29 ความห่วงหา30 บทที่ 30 Chapter 30 การตัดสินใจ31 บทที่ 31 Chapter 31 แอบย่องไปกลางดึก32 บทที่ 32 Chapter 32 รักหมดใจ33 บทที่ 33 Chapter 33 รักก็คือรัก34 บทที่ 34 Chapter 34 รักก็คือรัก 235 บทที่ 35 Chapter 35 สายใยความผูกพัน36 บทที่ 36 Chapter 36 สายใยความผูกพัน 237 บทที่ 37 Chapter 37 ทั้งหึงทั้งหวง38 บทที่ 38 Chapter 38 ทั้งหึงทั้งหวง 239 บทที่ 39 Chapter 39 คนของใจ40 บทที่ 40 Chapter 40 แกล้งงอน41 บทที่ 41 Chapter 41 พี่ชาย42 บทที่ 42 Chapter 42 ง้องอน43 บทที่ 43 Chapter 43 ง้องอน 244 บทที่ 44 Chapter 44 ว่าที่สะใภ้ของไร่หมื่นเมือง45 บทที่ 45 Chapter 45 อยากได้คืน46 บทที่ 46 Chapter 46 วันเกิดพ่อเลี้ยงอินคา47 บทที่ 47 Chapter 47 สิ่งที่กำลังเผชิญ48 บทที่ 48 Chapter 48 น้องสาวนักธุรกิจ49 บทที่ 49 Chapter 49 ตกกระไดพลอยโจน50 บทที่ 50 Chapter 50 ตกกระไดพลอยโจน 251 บทที่ 51 Chapter 51 ความห่างเหิน52 บทที่ 52 Chapter 52 ความห่างเหิน 253 บทที่ 53 Chapter 53 ความคิดถึง54 บทที่ 54 Chapter 54 โกรธไม่ลง55 บทที่ 55 Chapter 55 โกรธไม่ลง256 บทที่ 56 Chapter 56 ของขวัญแทนใจ57 บทที่ 57 Chapter 57 ความจริง58 บทที่ 58 Chapter 58 บทส่งท้าย59 บทที่ 59 Chapter 59 บทส่งท้าย 2