หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู

ยด้วยอาภรณ์ใหม่เอี่ยมงดง

ั่งกินดื่ม ของขวัญวันเกิดจากฮ่องเต้เป็นป้ายหยกเนื้อดีขลิบทองและฝัง

ขกกับฮูหยินจิงหร

บรรเลงเพลงกู่เจิ้งให้ได้ดูได้ฟังกัน พวกท่านกินดื่มเสียให้หน

ุดคงไม่มีใครเกินใ

นางอ้วนขนาดนั้นแต่เหมือนเพิ่งจะคิดได้ว่าไม่ควรพูดคำว่าอ้วนออกไปจึงเ

มุ่งมั่นมาตั้งแต่เล็ก

ุ่งมั่นในการกินนะส

่านราชครูจึ

รก็ช่างจิงเชียวคือความสุขจ

พูดกับท่านอ๋องฟู่ให้รับนางในฐานะชายาไม่ต้องมาดูตัวหรื

่ต้องถูกมัดมือชกจากคนที่เป็นที่ไว้วางใจ

ีช่าย มาแล

องฟู่ที่เพิ่งจะปรากฎตัวในง

ลงมาสยายเต็มแผ่นหลัง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับหลุดออกมา

ท่านราชครูฉิน

นประกายชื่นชมฮ่องฟู่ที่เคย

องเกรงใจเชิญๆ เข้าไปในงานฉินเกอเตรีย

งคอยากเย็น อยากจะสะกิ

ูกเชิญผู้คนล้วนซุบซิบถึงรูปโฉมที่หล่อเหลาและท่า

บไปนั่งยังโต๊

ใน จิงชินในอาภรณ์สีขาวถูกหย่อนลงจากด

หน้าผมและอาภรณ์ที่พลิ้วไหว แต่ละคนราวกับหลุดเข้าไปยังโลกหนึ่งที่มีเพียงจิงชินและ

ไม่ทันที่ร่างงดงามจะล

าภรณ์สีชมพูที่เหมือนนำมาห่อไว้กับร่างอ้วนตุ๊ต๊ะนั่น อีกทั้งยั

ต่บางคนถึงกลับถอนหายใจด้วยความรู้สึกอิดหนาระอาใจ หญ

ๆๆๆๆๆ เก่งเส

ชินที่อยู่ด้านหลังได้ยินเพียงเสียงกู่เจิ้งและท่าร่ายรำ

ายกจอกสุราขึ้นกร

นก้มลงกร

งใต้เท้าฉินตัวใหญ่รา

คยเห็นผานกู่ด้วยหรือ

นฉากสีแดงด้านหลัง จิงเชียวหมุนตัวตามจังหวะทอดเสียงของกู่เจิ้ง เสียงอาภรณ์ปริขาดดังลั่น ผ้าสีชมพูที่ห่อหุ้มร่างกายอ้วนพีปริออกตามรอยตะเข็บที่ด้านข้าง ผิวเนื้อสีขาวที่ถูกรัดไว้ด้วยอาภรณ์กลับปลิ้นออกมาจากรอยตะเข็บหลายคนมองก้อนเนื้อที่ปริ

ต

กจนพ้นรัศมีของร่างอ้วน จิงเชียวนอน

เปล่งเสียงแหบออกมาจากปา

ผลักร่างใหญ่ท

งภายในทั้งหมดก็ยังไม่อาจ

่บอบบางของเจ้าได้อย่

นๆ ดิ้นกระแด่วกระ

ก่ชราไม่อาจยกร่างหนักเกือบสองร้อยกิโลกรัมได้ไหว อี้เหลียวรีบพาบุรุ

าขาอย่าคิด

ามที่จิตใจทดท้อคุณหนูก็ยิ่งกินไ

อะไร ข้าไม่เข

ไม่ได้สนใจสิ่งอื่นนอก

้ข้าน้อยนำของอร่อยมาคอยปลอบใจ เพราะนายหญิงรู้ว่

ใจด้วย ดีใจด้วยซ้ำที่พี่อ๋องฟู่เต

ชียวรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

้มไม่โดนนาง เป็นคุณหนูใหญ่เองที่ลุกไม่ขึ้นดิ้น

็นว่าฝั่งนั้นสวยกว่าแ

้งๆ ที่กำลังเค

งชินเหมือนกัน หากนางถูกข้าทับไปนา

ียวยัง

ู นางตัดเย็บแบบไหนกันถึงจะ

รื่องที่สงสัยแต

ว นางตัดเย็บอาภรณ์ให้ข้าทุกครั้งไม่มีปั

เห็นๆ กันอยู่ว่าท่านอ๋องตั้งใจเอาใจคุณหนูร

ี่อ๋องฟู่ก็ดีกับข้าเหมือนกัน อย่า

ิงเชียวไม่มีใครทำลายลงได้จริงๆ เขาผลักน

ะกินอย่างมีความสุข จะว่าไปแบบนี้ก็ดีแต่อี้เหลียวอยากจะให้คุณหนูของนางร

ห้ลูกแต่งกับท่า

่ายองอาจหล่อเหลาแล้วยัง รู้จักมัก

องแค่รูปลักษณ์ภายนอกมองจิงเชียว

กทั้งยังมองผู้คนในแง่ดีเสมอ หากใครแต่งกับนางล้วนแต่โชคดี ถึงจ

ูดแบบนี้กระทบ

ต่ข้าที่เผลอพลาดไปทำให้จิงชินเกิดมาฮูหยินขอ

งเชียวของเราเหมาะที่จะเป็นภรรยาก็ค

อดีตที่เคยวิ่งเล่นกับจิงเชียวมาก่อน และนั่นจะทำใ

แต่งจิงเชียวของเรา

าฝ่าบาทวันนี้ ให้มีราชโองการให้อ๋องฟู่

ูกับฮูหยินจิงหรานยิ้มบางๆ ก้าวเดิน

พ่อ ท

ันไปยิ้ม

่านทั้งสอง และมากล่าวคำขอโทษที่ทำให้พี่ส

ข่าทำไมกันเรื่อ

าฉินตำ

ิดกับพื้น สบตาอ่อนโยนเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าๆ ของนาง

ู่เจิ้งยอมให้จิงเชียวออกไปร่ายรำต่อหน้าผู้คนแทนที่จะเป็นเจ้าได้แสดงความส

งก้มหน้า

งาน ที่อาภรณ์นางปริขา

วคนหนึ่งที่อ่อนหวานน่าเอ็นดูอีกทั้งตั้งแต่เจ้ามาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยสร้างปัญหานางก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก มานั่งนี่ดื่มชากับของว่างกับข้ากับพ่อเจ้าดีกว่า ข้าหวังว่าต่อ

มลุกขึ้น