เจียงซินเฟย จันทราตำหนักเย็น

แม้แต่ผ้าปูรอง บาดแผลถูกโบยหายจนเกือบสนิท

ลุกจะดีกว่าร่า

มากแล้ว ขอ

จ้าเรียกข้าว่า

โสย่า

บปวดมากแค่ไหนกับกา

เหม่อม

ื่อเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่

หลุดพ้นหลายคนเวียนว่ายหลายคนค้นหา หล

ห่งนี้ยังน่า

่เหมาะก

มาช่วงชิงความสงบของท่านเช่นนั้นหรือ อ

ดียวดาย นานครั้งถึงจะมีสหายเก่าแวะ

รงวังหลวงยิ่งไ

แล้วถือว่าความผิดของเจ้าจบสิ้นกันไป หากเจ้าไม่ทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหม่การเข้าไป

น้าเรียบเฉยของจางหลงลอยขึ้นมาตรงห

่อเหล่าขุนนาง

ด้วยฝ่าบาทรงตรากตรำทุ่มเทเป็นเวลายาวนานตั้งแต่ทรงนั่งบัลลังก์จนบัดนี้บ้านเมืองสงบสุข ประชาชนรุ่งเรืองข้าจ

เอ่ยปากต่อหน้าเหล่าขุนนาง ด้วยเห็นว่าจางหลงให้เวลากับร

ระองค์เห็นควรจัดงานเฉลิมฉล

เองก็อยากจะพักเสียบ้างหลังจ

าจะจัดให้มีการโปรยทาน ด้วยเหรียญทองเพื่อให้ราษฎรนำไปเป็นเหรียญนำโชค

น้าตำหนักเย็นไปมา อาวุโสย่าหน

งมาสวมช

ะริมขอบสายผ้าสีแดงตัดกันชัดเจนฝีมืองดงามยิ

งสว

วอ่อนหวานทำให้ดูผุดผาด สีแดงตัดกันนั้นส่งให

โสไม่ต้องเหนื่

ิมฉลองเจ้าไม่ต้อง

เฮาเจอซินเฟยเข้าจะว่าอย่างไรกั

ได้มีบัญชาให้เจ้าถูกกักตัวอยู่ในตำหนักเย็นเหมือนข้า แต่เจ้าถูกนำมาทิ้งไว้ เพราะคิดว่าเจ้าต้องตายอย่างแน่น

บคุณอาวุโ

เลวร้ายที่ผ่านมา ระหว่างนี้เที่ยวให้สนุก ลืมเรื่

านดีกับข้

ราะข้าถูกชะตาเจ้าหรืออาจเป็น

าประสานมือคารวะ อาวุโสย่

คงเท่ากับเจ้าหน้าตาของนางก็คงงด

รไม่ใช่ข้าไม่อยากรู้ แต่ข้าอยากให้ท่

ามสงสารจนแทบจะหลั่งน้ำตาในเมื่อเป็นผู้อื่นหากถูกโบยถึ

จึงมีน้ำอดน้

ได้พบกับเจ้าให้ได้ค

ยงดูครอบครัว ซินเฟยจึงอาสาเข้ามาคัดตัวนางในด้วยกิริยาอ่อนหวานและมีความอดทนเป็นที่สุดจึงผ่านการคัดตัวนางในที่แสนจะยากเย็นมาได้ ด้วย

ิบัติฝ่าบาทด้วยป้ายชื่อของเ

งขึ้น ทำเอาจิตใจที่สงบช่วงเวลาเกือบขวบปี

สิ้นเมื่อเวลาผ่านมาใกล้จะครบปีเต็มทีแล้วก็ยังไม่เคยต้องเข้าไปปรนนิ

้กับฮ่องเต้บอกแม้กระทั่งต้อ

นแท่นนอนกับฮ้องเต้หนุ่มที่ใบหน้าหล่อเหลา ร่างกายกำยำเช่นจางหลง ถึงเวลานั้นมาจริงๆมือไม้เย็นเฉียบ แทบจะทรงกายไม่อยู่เมื่อถูกอุ้มไปวางบนแท่นนอน ความทรงจำตอนนั้นจะว