ไม่จํานนใจ

วว่าต้องกลั

เธอจ้องด้วยความโกรธ

ก่อนจะเดินเข้าไปจับมือเซ

บมาแล้วก็ดี ม

่องที่ฮั่วหลินจะแต่งงานเป็นธรรมดา พอเห็นท่าท

ี่ยวกับคนแบบนั้น แต่แกดื้อดึ

คุณไม่เห็นรึไงว่าหนิ

ไงบ้าง！ หาว่าตระกูลเซิ่งของเราไม่รู้ที

อไม่มีทางลืมแน่นอน แต่นั่นไม่

แล้วค่ะ” เซิ่งหนิงก้มหน้

การสั่งสอนอีกสองสามคำ แต่

่ ๆ เซิ่งจี้เถ

” หลี่หรูชูกับเซ

รกก็ร่วมมือกันอยู่ดี ๆ ทางตระ

ายในกรณีผิดสัญญา แต่เงินทุนของบริษัทนั้นเอาไปซื้อวัสดุหมด

กัน “งั้นทำไงดีล่ะคะ？ พวกเขาไม่รู้

แล้วมันก็แค่เล็กน้อย ฉันไปเจ

ลว ตระกูลเซิ่งนต

่ยอมถ่อมตัวไปจนถึงการถอนหายใจครั้งสุดท้าย เธอรู

ว้แน่นมาตลอด มองเซิ

ไงบ้า

นส่ายหัวด้วย

นมา หลี่หรูชูอดไม่ได้ที่จะตาแ

นะ วิกฤตในครั้งนี้จะต้

กให้พ่อแม่ของเธ

น เซิ่งหนิงก

ต่เขาไม่ตอบกลับ ดังนั้นเธ

่นาน ฮั่วหล

ู่กับคู่หมั้นของเขาสิน

ะเดินออกไป ตอนที่มือจับที่ลู

อยู่ที่นี่อ

หนิงก็รู้สึกเหมือนกับจะหายใจไม่อ

ื่องจะคุ

่ยนใจได้ตลอดเวลา” ฮั่วหลินเดินผ่านเธอ ส

“ฉันไม่ได้มาที่นี

าที่นี่เพ

มช่วยเหลือจากคุณเพื่อไม่ให้ตระกูลจางถอนเงินทุ

ปยุ่งด้วยไม่ได้ คนที่อยู่เบื

วหลินถึงไม่ยอมช่วยเธอ คงเป็นคู่หมั้นของเขาที่คิดจะเล่น

อะ

่งล้มละลาย สู้รับเงินพวกนี้ และโฉนดท

ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าฮั่วหลินนั้นราวกับคน

ุณรู้มานานแ

ลินนั้นเธอคงไม่เหมือนใคร แต่ค

เรื่องที่เธอควรมายุ่

ลอดทั้งคืนได้ แต่พอไม่ได้

ก็ได้ลิ้มรสความหมายของคำว่าเรื่องท

ห้คนไร้หัวใจ กลายมาเป็

่ช่วยงั้นเหรอคะ？” เซิ่งหนิงม

อกสมรส” ฮั่วหลินตอบอย่างอดทน จากนั้นก็นึก

นที “คุณให้ฉันกินยาตลอดไม่ใช

นนั้นไม่ใช่คนที่เธอค

้นฉันก็จะไป ขอให้คุณมีความสุขกับช

วันหนึ่งคำอวยพรจะเ

ีดฟัน แต่เธอยังคงพยายามก

ยบ ๆ “ก็หวังว่าเธอจะ

จู่ ๆ ก็หยุดไป และพูดขึ้นมาเบา ๆ ว่า “ฮั่วห