ท่านอ๋องไร้หัวใจ

น้า ประสานมือคารวะโยวเสวี่

่านอ๋องใช้เวลาส่วนมากที่นั่น ฉะนั

มยย่อตั

ับคำสั่ง ต่อไปจะดูแลที

หมยถอยออกไป ส่ง

อยก็หลุดออกมาจากฮูหยินใหญ่ ของท่านพ่อที่คอยกดขี่ไหนจะพี่ใหญ่ท

หมยเดินเปิดช่องหน้าต่างและปัดกวาดจนไม่มีฝุ่นเหล

มกว่าทุกอย่างจะเสร็

้อมถ้วยข้าว เจิ้งเหมยคิดถึงบ้าน

าติไม่เลวนักหร

นตระกูล

ิ้ง นางไม่ได้ต้องตาต้องใจฝ่าบาท ถึงกับต้

ลเจิิ้งพูดด้วย

ข้าวังแต่เจ้าหายอมไม่ นางไม่แอบหนีออกมาผ่าน

รับแทนด้วยเอ็นด

รมีไม่น่อยแต่กลับปฏิเสธไม่ยอมรับนางเป็น

ผู้หยิ่งทะนงเกี่ยวดองกันจริงจัง เพียงเพื่ออยากเห็นว่าเขาจะภักดีกับใคร หรือว่าอ๋องห้าจงใจ

ู่ด้านนอกในเวลาค่ำใบหน้าสดใสแรกแย้ม เขาแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นเสีย คนรับใช้รับเสื้

จกันแทนช่อเดิมที่เหี่ยวแห้ง ความสดใสนั้นทำเอาเขาเผลอยิ้ม นั่งลงบนโต

าโยวเสวียนจะแว

เสี่ยวป๋อวิ

ห้องข้

อคุกเข่า

อง ไว้ช

อู่ส่าย

ง นางยังไม่รู้ธรรมเนียม ข

ณธรรมถึงกับยอมออ

งทำสิ่งใดให้

จินเฉิงอู่รีบเข้าไปพยุงโยวเสวียนให้นั่

.. ใค

ชทานมาใหม่ ที่ท่านพาน

ู่เพียงแ

งแต่ข้ารู้สึกว่าห

้วด

ว่ากระไรโยวเสวี

ให้ครัวทำชุปกร

าวใช้วางตรงห

สใจทำไม หากไม่พอใจนางโยวเส

ิงอู่

ไม้ต่อไปห้ามนางเปลี่ยนแป

ียบเหมือนความเ

ิ้งเหมยที่นอนคว่ำหน้า ก

ทน ต่อไปให้เจ้าอยู่

ซาบซึ้งน้ำใจของ