ท่านอ๋องไร้หัวใจ

อยืนอยู่ด้านหน้า พอจะพึ่

กวนเจ้านำเข้าไปข้างในให้ด้วย เสี่ยวป๋อไม่

างนำเ

เหมือนกับตั้งใจฟั

งรวดเร็ว พยักพเยิดให้เจิ้งเหมยเข้าไปเร็วๆ เพื

จนเปรอะเปื้อน เจิ้งเหมยถลาเข้าปัดเสื้อที่เลอะจนใบหน้าใสชนเอากับใบหน้าคมเข้มของท่านอ๋องอย่างไม่ทันระวัง จินเฉิงอู่จับมือบางไว้แน่นจ

๋องโปร

ยู่มีหลายชั้นถอดเสื้อคลุมออก คังซื่อฮั่นกับเสี่ยวป๋อวิ่งมาพอดี เสี่

ไปสั่งห้องเครื่องน

้องทนแขวนท้อง

บของที่หกแล้ววิ่ง

ิดปนเศร้าสร้อยของเจิ้งเหมยแล้วก็ดึงแขน

่า สาม

ไป คังซื่อฮั่นเด

ังจะเพิ่งหายจากแผลที่ถูกโบย ไม่

รู้สึกไม่ปกติคังซื่

ไหร่หรือว่าถูกเจิ้งเหวยพ่อของนางซื้อตั

นเดินไปยืน

ียงแค่หญิงบอบบ

แทนเจิ

้าต้องมานั่งทะเลาะกันเพราะเรื่องของนาง นับว่

ง หยุดมองเจิ้งเหมย ก่อนจะขยิบตาให้เหมือนจะบอกว่าไม่ต้

กขึ

จากตรงนั้นไป เจิ้งเหมยเดินกะเผลกด้วยยังป

ขภาพ โยวเสวียนปวดศีรษะนิดหน

วางบนถ้วยข้าวอย่างเอาใจ คังซื่

นอะไรเพียงแค่เปรอะเปื้

ว่าดีไม่น้อย นางอย่างไรก็

ยงแค่ยิ้มๆไ

นางมานั่งให้จินเฉิงอู่มองหน้าสวยส

เผลกด้วยความชั่งใจ คว้าแขนเล็กไว้ แล้วช้อ

อยู่ไม่ใช่หรือข้าพ

มย วางร่างเล็กลงบนเก้าอี้เหยียดขาข

านว

์เจิ้งเหมยแค่สาวใช้ต่ำ

ียงเศร

ขาดแม่ อาศัยในจวนท่านอ๋อง

วเข่าก่อนจะนวดเบาๆเจิ้งเหมยมองสบตา

ของเจ้า..หา

มยพยักห

องให้ข้านำมาให้เจ้าแต่พระชายากำล

็บเรื่องราวที่รับรู้ไว้ในใจ ในเมื่อยาที่ย่าหนานทาให้ท