หมอสูติฯเย็นชา

ยู่ในห้องทำงานของติณณภพ ในทุกวันที่มาหญิงสาวจะเล่าถึงเรื่องที่ตนเองไป

ัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายวิบวับและร

้ขุ่น แต่เท่าที่สังเกตดูเขาคิดว่าตอนนี้หญิงสาวน่าจะรู้สึกดีขึ้นและอีกไม่นาน

สาชวนชายหนุ่มเจ้าของบ้านคุยในบ่ายวันเ

ขาตอบไปตา

่นอาหมอก็อยู่แต่

าก็ออกไปเที่ยว ไป

ะ หรือเพราะกลัวว่าหนูจะแอบขโมยข

อะไรให้ขโ

้าเอาไปขายคงได้หลายบาทอยู่”

ที่นี่เดนิสาก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยนอกจากไปม

หน่อ

ไปเที่ยวกับ

าออกไปเจอค

เจอคนเยอะนี่ เดซ

องต้องไปเรียน ต้องเจอเพื่อนเจออาจารย์ แต่เวลาออกไปข้

กไปเที่

กติเธอจะแวะซื้อที่ซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้านแต่ที่นั่นมีของไม่มากเท่าไร่ หญิงสาวจ

รู้สึกเอ็นดู เขาเองก็ไม่ได้ออกไ

ที่สุดเลยค่ะ เร

ลี่ยนชุ

รอคะ หนูเห็นแต่ใส่ชุด

ภพก็เดินออกจากก็

ที่บ้านของติณณภพ เขาทำให้เธอลืมเรื่องราวความเจ็บปวดได้มากเลยทีเดียว แม้ชายหนุ่มจะจ

สุภาพ อ่อนโยนและไม่เคยทำให้เธอกลัวหรือรู้สึกอึดอัดเวลาอ

กับเพื่อนๆ เลยเธออยากจะมานั่งอ่านหนังสือในห้องของติณณภพทั้งที่แต่ก่อนเป็นคนชอบเที่ยวเป็นคนสนุกสนานเฮฮาแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่ชอบความเงียบสงบแต่

แอบคิดกับเขามากเกินกว่าอากับหลาน หญิงสาวไม่รู้ว่าติณณภพจะ

หรือเปล่าแต่ทุกครั้งที่เธอได้อยู่ใกล้ก็รู้สึกใจเต้นแร

ใกล้เดนิสาก็รู้สึกเครียด หวาดกลัวจนบางครั้งแทบอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก ต่างจากการ

เขาเห็นว่าเธอเพิ่งผ่านเรื่องร้ายๆ มาหรือเพราะน

ได้แล้

ห้คนที่กำลังคิดอะไร

ิณณภพรีบกล่าวขอโทษพร้อ

มื่อเห็นว่าตอนนี้ติณณภพสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเก

างเกงยีนด

งยีนแล้วมั

่แค่กางเกงผ

นหยุดไง อาจะออกไปเดินกับวัยรุ่นมันก็ต้อ

นือเข่ากับเสื้อยืดตัวเล็กและมีเสื้อคลุมทับอีกตัวซึ่งถ้าติณณภพใส่กางเกง

ไปกั

้องแขนติณณภพได้พิงศีรษะ

ิสาเขากลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เขารู้สึกเอ็นดูเธอมากกว่าใครแต่ตัวเองก็จะหยุดความรู้สึกไว้แค่อากับหลานเพร

ะไปที

าวัยรุ่นเขาช

กัน เพราะอาเลยคำว

วัยรุ่นอยู่เลยค่ะ

ช่ไหมล่ะเลยชมแบบนี้” เขาพู