รักร้ายองค์ชายอาหรับ

ๆไป

รื่องบ้านเมืองแกให้ฉัน

มถึงจากไปคงเพราะไม่

ระหม่อม ไม่ม

พวกหญิงเทียมเยอะใช่ไหม

วยๆน่ารักแล้วก็ไม่ได้ส

าของระริน ระรินหลับตาปี๋ด้วยไม่

หน้าหวานเชียว นี่คงกะมาทำงา

้น รึว่าพี่แกจะเป็

.กระหม่อมเป็นผ

อสหัวเร

้ชายด้วยกัน แกนี่เสียชาติเกิ

ู่อีกทาง ระรินใจอยู่ที่ตาตุ่ม เหลือบมองหน้าท้องที่ปร

ต้องแบบนี

งเรียกว่าสวย เซอะยังกล้ามาอวด ระรินเป็นคนที่ปิดความรู้สึกทางใบหน้าไม่มิด องค์ฟีรอสมองสายตาของเธอออก คว้าแขนบางให้ลูบมัดกล้ามตรงหน้าท

กแล้ว นายนี่น่าสงสารจริงๆ เหมือนพวกเด็กขาดอาหารขาดการออกกำลังกาย เอางี้ดีกว่าฉันอยา

เวรกรรมอะไรของเธอT_T นี่ล

ฉันง่วงล่ะไปนอนเห

พริ้มอย่างมีความสุข ระรินปิดปากหาวก่อนจะหยิบผ้าคลุมพระองค์ขึ้นมาคลี่แล้วคุลมไปบนร่

านอยู่ที่ไหน อย่าท

้งใจฟังแต่ปรากฏว่าไม่มีเ

ิน สายโด่งยังน

หบๆของล

ด้แล้ววันนี

ที่นอนหนานุ่มก่อนจะทำธุระส่วน

่อนรัก นี่ข้าวของนา

ของประพันธ

ีต่อร่างกายผอมๆของนาย

นใย@__@ ระรินไม่ไว้วา

ับเราเกิน

ความจริง

ค่อยากให้นายสบายที่สุดจะได้อยู่ที่นี่ไปน

ใช่ไหม ที่ต้องมารับใช้เ

้นก็ได้ เรายิน

ให้แม่ นะระวินนะนายต้องอยู่นานๆ อย่าเพิ่งท้อกับงานเลย” สายตาวิงวอนนั้นมองมาแบบจงใจ ระรินอดขำไม่ได้ แต