ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี1980
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี1980
บทที่ 39 ปี 1987
จำนวนคำ:2109
|
อัปเดตเมื่อ：28/07/2024
ร้าน ด้วยความที่เป็นเด็กพูดเก่ง ไม่งอแง และขี้อ้อน ลูกค้าที่มาซื้อเส
นื่องจากว่าเป็นขนมที่เด็กไม่ควรกิน อีกทั้งไม่รู้
ปลดล็อกบท
1 บทที่ 1 ย้ายบ้านใหม่2 บทที่ 2 ครอบครัวบ้านนอก3 บทที่ 3 เสียหน้า4 บทที่ 4 พยาบาลทหาร5 บทที่ 5 ลูกค้าคนแรก6 บทที่ 6 คุณนายเว่ยซื้อให้จริง ๆ หรือ7 บทที่ 7 คุณนายทหารน้อยหน้าไม่ได้8 บทที่ 8 เข้าโรงเรียนกลางคัน9 บทที่ 9 ทบทวนความรู้สึกตนเอง10 บทที่ 10 ปฏิเสธความสัมพันธ์11 บทที่ 11 ความพยายามของเว่ยเซียว12 บทที่ 12 ว่าที่ลูกเขยพันตรี13 บทที่ 13 ร้านเช่าสำหรับร้านเสื้อผ้า14 บทที่ 14 ขายหลานสาว15 บทที่ 15 ผู้ชายของฉินเสี่ยวหราน16 บทที่ 16 ตึกคูหาสองชั้น17 บทที่ 17 เดินหน้าจัดการร้านเสื้อผ้า18 บทที่ 18 ร้านเสื้อผ้าหรานหลิง19 บทที่ 19 เสี่ยงที่จะลอง20 บทที่ 20 สัญญางานสิบปี21 บทที่ 21 หมั้นหมายเอาไว้ก่อน22 บทที่ 22 ซื้อม้วนผ้าระยะยาว23 บทที่ 23 ไม่แต่งงานออกจากบ้าน24 บทที่ 24 ออกจากตำแหน่ง25 บทที่ 25 โรงงานม้วนผ้า26 บทที่ 26 ช่วยเหลือกันและกัน27 บทที่ 27 สวนผักขนาดใหญ่28 บทที่ 28 ซื้อพันธุ์ต้นไม้ ดอกไม้29 บทที่ 29 รวมตัวในงานเลี้ยง30 บทที่ 30 สายตาอันโกรธแค้น31 บทที่ 31 ข่าวดีที่รอคอยแต่ต้องรอไปอีก32 บทที่ 32 เดินไปข้างหน้าอย่างเติบโต33 บทที่ 33 บ้านฉิน34 บทที่ 34 ปี 198435 บทที่ 35 ลูกชายตัวอวบอ้วน36 บทที่ 36 ฉินเสี่ยวหลิงเรียนจบแล้ว37 บทที่ 37 ฉินเสี่ยวเว่ยหนึ่งขวบ38 บทที่ 38 กลับไปทำงาน39 บทที่ 39 ปี 198740 บทที่ 40 ครอบครัว (จบบริบูรณ์)