ขอปฏิเสธได้ไหม

ไมคุณถึงมาอยู่ท

ไม่รู้เลยว่า ฟู่จิ่งเฉินมาปร

ู่จิ่งเฉินอย่างเป็นกังวล และ

เธอคุยโทรศัพท์หรือเปล่านะ

าที่โรงพยาบาลไม่ใช่หรือไง？” ฟู่จิ่งเ

าได้ เธอก้มหน้าลงอย่างร

แส ราวกับว่าไม่อยากมองเธออีก ก่อน

จากนั้นก็กลับมารู้สึกต

บาล ในใจของกู้เหวย

น่ใจว่าฟู่จิ่งเฉินจะได้ยินเรื่อง

ิ่งเฉินได้ยินว่าเธอกะจะแอบคลอดลูกหลั

ัน สายตาเหม่อลอยของกู้เหวยอีนั้นชัดเ

นมาเล็กน้อยก่อนจะถามเสียงทุ

จังหวะความคิดของก

ลย เธอรีบปฏิเสธขึ้นม

มขึ้นมาช้า ๆ น้ำเสียงของเ

นแรงขึ้นและกำล

้มต่ำและแหบแห้งก็

้วทำไมต้องหลบด้วยล่

ไม่กล้าทำอะไร

งเฉินก็ยื่นมือออกมาและจับคอเรียวข

ินจะจูบเธ

้นรัวขึ้นมาทันที เธอรีบห

้อนของผู้ชายคนนั้น มือเย็น ๆ ของเขาแตะหน

นี่ ทำไมสีหน้าถึง

ัวว่า ที่แท้เมื่อกี้นี้ฟู่จิ่งเฉินแค่

ละตอบกลับไปเบา ๆ ว่า “ฉันไม่เป็

ย่าในสภาพแบบนี้ต้องทำให้ท่านเป็นห่ว

ายตาเย็นชา คำพูดของเขา

มือนโดนราดน้ำเย็น

เรียบ ๆ ว่า “ไม่ต้องกังวลค่ะ ฉันจะเติมหน้าให้ดี ไม่

บหัวเราะเยา

นนั้นเป็นห่วงเธอจริง ๆ สุด

ะรู้จักตัวเอง

ันยังไม่ชัดเจนพองั้นเหรอ？ ใจของเ

.

งพยาบาล ทั้งสอง

นไปได้สองก้าว ระยะห่างระหว่างท

็ชะงักฝีเท้าไปและห

ับมือฉันแล

ึ้งไป สีหน้าของเธอ

ู้เหวยอี เธออยากจะหย่ากับฉันไม่พอ ยังอยากจะก่อเรื่องต

ีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์เดินผ่านไปสองสามคน เธอก็ตระหนักได้ว่า ไม่ควรทะเ

อีก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนจะเ

ใจของฟู่จิ่งเฉินก็รู

ที ก่อนจะพากู้เหวยอีเดินไปท

อนอยู่บนเตียงก็ยื่นมือออกม

งเฉิน พวกเธ

้าพร้อมกันพลางเรียกเป็นเ

งมีความสุขพลางดึงมือเหว

มเธอ แถมยังพาเด็กน้อยมาด้วย ฉันมองแล้วรู้สึกน่ารักมากเลย ！

ท้องของเธอพลางพูดแซวขึ้นมาว่า “ไม่แน่ว่าในท้องของเหว

ันที สายตาของเธอ

ณย่าจะรู้