เธอ...ที่ต้องสงสัยว่าจะไม่ถูกรัก

ที

ยในคืน

าที่ไม่ควรมาอยู่ที่นี่ ที่ที่เลปกรควรอยู่คือบ้าน บนเตียงนอนของตัวเอง หากไม่ติ

เรียกว่าเฮีย

งอีกฝ่าย ด้วยเธอสำทับมาว่าตนเองดื่มไปพอประมาณจนรู้สึกมึนหัวและไม่อยากขับรถกลับบ้านเอง เขาที่เป็นตำรวจจะปล่อยผ

้ากับหญิงสาวที่พอจะคุ้นหน้าคุ้นตาอย่างอาภาสินี

ลางอากาศจนไม่สามารถส่

วางลงจนเกิดเสียงดัง บ่งบอกว่าคนที่ก

ยังเก้าอี้ที่อยู่ฝั่ง

ะต้องวนมาเจอกับคนประเภทนี้อีก จึงได้แต่ส่ายห

พวกเรามีอะไรต้องค

ภาสินีค่อนข้างยานคาง ซึ่งคนฟั

รับ ผมไม่

ังจะคว้าแก้วเหล้าไปถือ แต่ก็ถู

ตั้งแต่ตอนนี้เลย แล้วที่บอกว่ามีเรื่องอยากคุยก็ไปคุยกันในรถ” อาภาสินีไม่ตอบ ไม่หือไม่อือกับคำพ

ณเอื

..

บิลแล้วพาก

รื่องค่าใช้จ่าย

่บ้านดีๆ ไม่ชอบ ต้องอ

ดงก่ำจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอแกร่ง ลมหายใจร้

ูง ทั้งเจ้านาย และพี่สาวคนรอง แต่ไม่เคยมีใ

ฟันอย่างข่มอารมณ์เมื่อมือบางป้วนเ

็มินำ

ถแล้วจับคนขี้เมายัดเข้าไปนั่งด้านใ

หน้ามอง

ตายแหละ

มจะพาไปส่

ตาที่เธอใช้มองกันกลับไม่เจือความปรือหยาดเยิ้มแต

รถ แล้วเคลื่อนตัวมุ่งหน้าสู่อ

งมาดื่มไ

ลับทิ้งสายตามาที่สารถ

กคำ จะได้หายสงสัยว่าเหตุใดแม่นี่ถึงมาดื่มย้อมใจไกลถึงองครักษ์ และเขาอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรด

อนนี้ไม่น่าไ

ไมไม่ไปร้านพี่ก

มาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เข้

ให้พี่อัส

อเง

าผมทำไม ทำไมไม่บอกคนอื่น” ก่อนยกตัวอย่า

ปมาจนผมเผ้าปรกหน้า “

ือความติดเล่น “อย่ามาเรียก

ม่คิดหลบสายตา แม้จะจับคลื่นความจ

วยใบหน้าใสซื่อ “เอื้อก

── ✾ ─