เธอ...ที่ต้องสงสัยว่าจะไม่ถูกรัก

ั้งยังชะลอความเร็วลง พร้อมกับคว้าเข้าไปที่ข้อมือบางแล้วสะบัดออก

ทะลุโสตประสาท ปนเปไปกับเสียงส

บไม่ถูก ก่อนตัดสินใจพารถเข้าข้างทางแล้วดูอาการคนเจ็บ เอื้อมมือไปเปิดไฟแล้วคว้ามือเธอมาด

่ได้ตั้งใจ

ใจ ถ้าไม่ติดที่เธอมีนิสัยแปลกๆ ก็ยอมรับเลยว่าอาภาสินีเป็นคนหน

งที่นุ่มนวลกว่าเก่า “ผ

ากเป็นเส้นตรงก

ให้รู้สึกผิ

ต่ลวนลามเขา แต่เห็นหน้าเด็กขี้แยแล้วคำด่าก็กระเจิงไปคนละทิศล

่าเจ็บด้วยสัมผัสแสนอ่อนโยน “แต่คุ

าจจะนุ่มนวลกว่าปกติด้วยซ้ำ แต่พอพูดออ

ำให้คนผิดกลายเป็นเขาเส

ๆ ไม่เ

าเสียงร้องไห้จะหลงเหลือ

งตัวเมืองใช้เวลาประมาณสามสิบนาทีขาดเกินนั้นไม่มากนัก แต่ในชั่วโมงที่ฟ้ารั่วจนทัศนีย

ค่อนข้างเสี่ยงจะเกิดอ

าดีแล้วที่เป็นตัวเอง เพราะถ้าอาภาสินีขับ

าที่พักแถวนี้นอนไปก่อน แล้

พูด แต่พยักหน้าร

ไหนพอจะมีที่พักบ้าง ชายหนุ่มเริ่

ก็พากันมาอยู่ในห้องพักห้องสุ

ิดสองห้องเพื่อที่จะได้แยกกันนอน แต่อย่างกับมีเจ้ากรรมนายเวรคอยลิ

างเตียงไว้ทั้งอย่างนั้น โดยที่ขาทั้งสองยังคงห้อยลงมาท

็นหนึ่งในเจ้าก

ุณเ

ยงตอบรับจ

ู่ข้างเตียง “นี่คุ

่นมือไปสะกิดต้นแขนเรียบเนียนที่โผล่พ้นเสื้อเกาะอกตัวจิ๋ว ซึ่งเป็นภาพที่ไม่ค่อยคุ้นต

่อยเถอะแม่คุณ ล่อไรขนาดนั้น ไม่กล

งตัว ร่างทั้งร่างล้มลงไปทับร่างบอบบางที่นอนอยู่ด้านล่าง ใบหน้าคมคายของตำ

าวเสียงกระเส่

ไปไหน ถึงกระนั้นก็ตาม ความนุ่มนิ่มนี้มันอาบยาพิษ เขาจะไม่หลงกลเด็ดขาด แต่แล้วกลับทำตาม

ิดพอประมาณ “อย่ามัวแต่

ป็นคนเช่

หนือเธออยู่แล้ว ใช้เวลาแค่ครู่สั

็กซี่ กวาดตาไปทั่วเนื้อตัวที่โผล่พ้นเ

หละ เขาเ

้นข้างหนึ่ง “ทำ

อื

ไงดี พอดีผมเลือกกิน พวกขอ

เห

ข้างเรื่อง

หรือทำไม่เ

ออกหู ก่อนที่เธอจะผลักไหล่เขาออกให้พ้นทางแล้

าวจะสลัดภาพคนเมา

เหยื่ออันโอชะ’ ตั้งแต

่าจบก็พลิกตัวคลานไปนอนให้เป็นที่เป็นทาง เธอทิ้งสายตาไปยังร

บนี้ทั้งที่ผมอุตส่าห์ออกมารับคุณเนี่ยนะ

งไหนมิทราบ พูดตามเนื้อผ้าทั้งนั้นเพราะเท่าที่เห็นก็หน่อมแน้มจริงนิ” สาวเจ้าถ

ะสาอะไร นิสัยเสียไ

่น่าจะพรากสติไปได้ทั้งหมด เธอถึงต่อปากต่อคำกับเขาอย่างคล่องปาก รวมไปถึงสายตาที่ใช้มองกันก็ปราศจากควา

เขาโคตรไม่พอใจท

ิดไฟก็พาตัวเองไปนอนคร่อมทับร่างระหงใน

พราะไม่เคยอยู่ในความสนใจ แต่ตอนนี้ได้รู้

── ✾ ─