ใต้พัลลภ

หน้าจนต้องตื่น ซึ่งก็พบว่าผีคุณฝุ่นคือตัวการทั้งหมด ในขณะที่เขากระวีกระวาดปัดป่ายม

นก็ยังคลายความคิดถึงลงได้บ้าง ต่างจากเขาที่ไม่ได้อยากเจอแต่กลับได้เจออย

จังเลย ทำไมไม่ไปหาคนที่

นั้นก็พอจะส่องได้ครู่สั้นๆ และรีบหันหน้าหนีก่อนผีจะได้หลอก ถึงได้เห็นว่าสภาพของตัวเองมันดูแย่เต็มทน ถ้าวาริจะโกรธที่เขาทำให

้วด้วยซ้ำ และที่สำคัญเลยวาริกลายเป็นวิญญาณไปแล้วก็น่าจะเป็นอิสระแล้วไปสู่สุคติมิใช่หรือ เพราะหากเหตุการณ์มันพลิกผันให้เขาเป็นฝ่ายตายและวาริเป็น

ีวิตไปช่วยแท้ๆ ก็ยังมาอาฆาตมาดร้

านั้นเก่งกาจจนสามารถปัดเป่าวิญญาณของวาริอ

เลี้ยงชีพตัวเอง แม้แต่บ้านสักหลังก็ยังไม่มี เขาต้องเช่าบ้านมาตั้งแต่จำความได้ เพราะการสร้างบ้านหลังหนึ่งไม่ใช่เร

าก็ยังไม่ถอดใจกับกา

ยคนอื่นเขาก็จะใช้ เขาไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ ก็มันลอยมาอยู่ของมันเอง ไม่ได้ไปบังคับขู่เข็ญเพื่อให

้อมของตัวเอง นั่นคือความเลินเล่อของคีรี แต่นี่คือสิ่งที่

นวันสุดท้ายที่วาร

จะผลัดกันเป็นช่วงๆ เพราะต้องเดินทางไกลเกือบสิบชั่วโมงเพื่อไปยังอำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ ซึ่งเป็

างอย่างจึงยิงคำถามใส่คนข้างกา

ั้งหมดเป็นอย่างดี คีรีก็ยังเล

ขมวดเข้าหากั

ะไล่วิญญาณขอ

ย่างปลงตก “แล้วจะทำไงได้ ก็ฝุ่นตายไปแล้วจริง

ใจที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเ

รกก็คิดว่าเขาเกลียดวาริมาก แต่ความจริงแล้วจงเจตรักวาริ

ม่ต้องปลอบฉันหรอก ฝุ่นน่ะเขารู้อยู่แล้

นี้เขาหายไปแล้ว แต่เขายังอยากมีชีวิตอีกค

ยหน้าเป็นคำตอบ กับคนอย่างวาริ ต่อให้ตายไปแล้วคน

วาริก็มีเพียงครรชิตที่

่แข่งทางการค้าตั้งแต่รุ่นก่อตั้งบริษัทแล้วก็ยั

ยนเรื่อง “ทำไมถึงตัดส

ะโดดผมก็รู้สึกว่ามันทะแม

่องที่คนข้างกายกำลั

ลือเค้าเดิมพยักขึ้นลง ขอบตาคล้ำอย่างคนอดหลับอดน

ใหญ่แค

ายุ่ง สาม จ

ี่ล

็โคตรน่

ุ่นเลย” ก่อนจะปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ

ณฝุ่นจะพูดอะไร มันสำคัญที่ต

จากนี้จะดำเนินไปในทิศทางใด เขาไม่ได้เป็นอะไรกับจงเจตและคงไม่มีวันเป็น อีกฝ่ายก็รู้ความจริงแล้วว่าร่างนี

าจจะหางานทำที่กรุงเทพฯ ใครๆ ก็บอกว่าเมือ

คิดอะไรดีๆ ออ

ขึ้นสูงเป็นกา

ล้วผมขอทำงานที่บร

นรับคำหนัก

เมตตาต่อกัน “ขอบคุณครับ ไม่ว่าคุณให้ผมทำตำแหน

ที่เขาเคยพบเลยด้วยซ้ำ ทั้งเชื่อและเข้าใจในเรื่องเหลือเชื่อที่เกิดขึ้น แม้จะรู้ว่าเขาไม่ใช่วาริก็ยังพามาอยู

จตตอบแทนเท่า

ละมาถึงคอนสารช่วงหนึ่งทุ่ม นั่นเพราะพ่อหมอบอกไว้ว่าพิธีกรรมนี้ต้องทำช่วงกลางคืน คณะของจงเจตถึ

มา ไฟทางมีเพียงน้อยนิด สองข้างทางมองออกไปเป็นท้อ

ร้แสงสว่าง กระทั่งมองเห็นไฟจากบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่สุดปลายทาง คีรีเพ่งมองบ้านหลังนั้น

ที่ตอบ “หลังนี้

ายล้อมไปด้วยแมกไม้นานาพรรณจนส่งให้ความอึมครึมปกคลุมไปทั่วบริเวณ ยามลมพัดจนกิ่งไม้เสียดสีกันก็มักจ

ต ยามอีกฝ่ายก้าวเดิ

ือไหว้อย่างมีมารยาท “สวัสดีครับ พ่อหมอรออยู่ด้านหลังแล

่คีรีก็ไม่นึกตงิดใจ เขาในตอนนี้หากผู้มีคาถาอาคมบอกอะไรก็พร้อมเชื่

พถูกขุดไว้ นอกวงล้อมของเทียนที่ส่องแสงสว่างไสวมีชายชรานั่งอยู่บนเสื่อหนึ่งผืน ถาดที่บรรจุของบางอย่างตั้งไว้รอบตัว และเมื่อเพ่งพินิจดูผนวกกับเด

านี่มันพิธีอะไรกัน

้นของสิงสาราสัต

กลุ่มคนจากเมืองหลวง “ทุกค

ที่เด็กหนุ่มวัยละอ่อนคนนั้นก็เดินแยกไปอีกทาง ก่อนจะกลับมาพร้อม

่าว “เอ็ง

หน้าเบาๆ

บมาอีกประโยค “จำเอาไว้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นอย่าลุกออกจากหลุมก่

ันแปลกประหลาดเหมือนไม่ค่อยใช่เรื่องที่ดี และการไล่วิญญาณร้ายของวาริก็ไม่น่าจะต้องให้เขาทำถึงขนาดนี้ เ

ิงๆ

ปล

อนเสีย ข้าจะ

รีราวต้องการสื่อว่ามันจะไม่เป็นอะไร “เด็กดีของฉัน ทำตา

୨୧˚　˚