ใต้พัลลภ

ระวัง

งค่อยๆ ดันตัวออกจากวงแขนเพื่อมายืนให้เรียบร้อย อีกฝ่ายก็ปล่อยมือออกจากเอ

ศีรษะให้ “ขอโทษครับ ผมไม

้าไม่เปื้อนรอยยิ้มสักเพียงนิด แม้แต่แววตาคมเข้มยังไร้ค

รกก็ไม่มีอะไรแต่จู่ๆ ดันมีเงาตะคุ่มอยู่ตรงแนวไม้ข้างบ้าน ผมไม่ได้ตาฝาดนะครับคุณ แต่ที่ผมเห็นไม่ใช่ต้น

ยียดก็มีเสียงเย็นยะเ

ม่ใ

ะชิดตัวร่างสูงที่เปลือยท่อนบนอีกครั้ง ที่ทั้งเนื

งว่าอีกฝ่ายจะเสียหลัก ก่อนสายตาคม

ด้ค

ัดการให้เ

้อม ‘กบ’ จำนวนสองตัว ทิ้งให้คีรีมองตามจนแผ่นหลังนั้นถู

เลยจริงๆ หลังจากที่เจอเรื่องเช่นนั้นมา เขาคิดว่าวิญญาณร้ายพวกนั้นตามมาทัน

ู่เยื้องๆ กัน “ไปช่วยไอ้แมะ

ับพ่

อคร

รือพ่อครูท

ก็ปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ

พของชายชรา อย่างพ่อหมอสังวาลก็ว่า ไม่ยักจะคิดถึงพ่อครูหนุ่มร่างกำยำเช่นนี้ หน้าท้องเป็นลอนกล้ามอย

่าพ่อครูพัลลภของสมาจ

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น มาเจอจงเจตก็ว่าหมอนั่นหน้าตาดีไม

น้าตาดี

อยมาคุยกัน ข้าอยากรู้ว่าทำไมเอ็ง

าความจริงให้พ่

เยิดหน้าไปทางห้องน้ำ “เข้าไปก่

บคุณ

ทางคนตัวเล็ก “ใส่เกงเลได้ไหม” ว่าพลางชี้ไปที่กางเก

ามสะอาดเนื้อตัวทันที เพียงแค่สายน้ำไหลปะทะร่างกายเขาก็เผลอทอดถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่คล้ายว่าได้ยกภูเ

น่นอน เขาได้โอกาสให้มีชีวิตหนที่สอง แม้จะอาศัยในร่างคนอื่นก็ตามแต่สวรรค์ลิขิตมาแล้วว่าให้เขาได้ใช้ชีวิตต่อไปในร่

ขามของพ่อครูพัลลภ “เอาเสื้อผ้ามาให้น่ะ ตั้งไว้ข้างหน้านะ” แล้ว

จะออกจากห้องน้ำในสภาพที่สวมกางเกงขาก๊วยสีน้ำตาลเข้าคู่กับเสื้อยืดสีขาว ผ้าเช็ดตัวถ

บอกได้ดีว่าเขาอาบน้ำแล้ว เพียงแต่กางเกง

ยู่ที่สองมือ “เอาไปท

ดมั้งครับ อันนี้ผมแ

ทิ

ว้ในถังขยะทันที ก่อนเดินไปนั่งพับเพียบอยู่ด้านหน้าตั่ง

อีกฝ่าย ยกมือพนมขึ้นเพื่อข

พ่อครูมากจริงๆ ครับ ถ้าไม่ได้น้องแสนช่วย

งคำถามใส่ด้วยเสียงรา

ียบไปชั่วอึดใจ “แต่

วพรรณเกลี้ยงเกลาราวลูกคุณหนูในเมืองหลวง ไม่น่าจะต้องตกมาอยู่ในสภาพคลุกดิ

แปลก

่าสนใจมาให้” แล้วพูดด้วยน้ำเสียง

ของผมมันเหลือจะเชื่อ พ่อ

นิท “ข้ามีชีวิตอยู่กับเ

่นก

ย่าคิดบิดพลิ้ว เพราะการช่วยเหลื

ปิดปากเล่าในสิ่งที่เกิดขึ้น “ผมชื่อคีน บ้านเก

อกบเสร็จเรียบร้อยจึงเดินมาร่วมรับฟ

้ชื่อฝุ่น เป

ด้รับรู้ ตั้งแต่วันแรกที่เขาได้พบกับวาริที่บ้านเกิด การจมน้ำที่เป็นจุดเปลี่ยนของทุกอย่า

ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น เป็นพัลล

องผิดท่องถูกก็เหมือนจะช่วยอะไรได้ไม่มาก แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย จนวิ่งมาเจอน้องแสน ตอนนั้นเองที่ไม่มีอะไรตามมา ทั

กก็โพล่งขึ้นด้วยนึกชื่นช

บคุณ

างเลยต้องทำพิธีเตรียมร่างก่อน อธิบายง่ายๆ เหมือนแก้วที่มีน้ำอยู่จะเติมน้ำใหม่เลยก็ไม่ได้ ต้องเทน้ำเก่าทิ้งแล้วเทน้

กไม่ได้ เขาเกื

ลยว่าคนพวกนั้นจะฆ่าผมได้ลงคอ พอรู้สึกตัวว่าถ้าอยู่ตรงนั้นต่อจะต้องตายก็ไม่คิดอะไรนอกจากหน

่างนึกขัน “ถึงว่าจู่ๆ ก็โผล่ม

ป็นคนมาเจอพี่ ถึงได้พาพี่มาที่นี่ อีกอย่างตั้งแต่เจอน้องแสนก็สลัดพวกนั

ยคนั้นกลับไม่ใช่สมา แต

ี่สุดก็ข

୨୧˚　˚