เคาะประตูหัวใจของเธอ

หลับลึก แขนที่แข็งแรงกำยำของเขาสามารถโอบกอดตัวเองได้อย่างมิดชิด

จางหายไปพร้อมกันกับความเมามายที่ยังเหลืออยู่นิดเดีย

ำอะไรลง

ับท่านประธาน

มาจากเตียงด้วยความรีบร้อนลนลาน ก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้าของตัวเอง เก็บข้าวของสัมภาระ ก่อนจะออกจาก

์นั้น เธอถึงได้สังเกตเห็นว่าตั

ชทของฟู่เหยี้ยนฉ

องกันและกัน สวี่ชิงฮวนยังจำได้ว่าในตอนนั้นทั้ง ๆ ที่ฟู่เหยี้ยนฉือเป็นฝ่ายเพิ่มเพื่อนตัวเองแท้ ๆ แต่ว่

กิดเรื่องแบบ

์ออกมา ก่อนจะออกกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นมัธยมต้น เปลี่ยนชื่อวีแชทของตัวเองจากชิงฮว

ะก็เขาก็ไม่รู้แล้

นไป ถึงยังไงห้อง 1501 ห้องนั้นมันก็เป็นห้องที่บริ

ี้เสร็จแล้ว เธอก็ดึงผ้าห

นมาแล้ว วันนี้สวี่ชิงฮวนต้องไปเจรจาปัญ

รียกหลักประกันเพิ่มเติม ไม่อย่างนั้นก็จะขายเป็นสินทรัพย์หลักทรัพย์ ในเมื่อเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน ดังนั้นแผนกกา

าแล้วเช่นกัน ปากพูดพึมพำด้วยความไม่พอใจว่า “ในตอนนั้นผู้จัดการเฉินพูดอย่างหนักแน่นว่าทางเชิ่งฉือของพวกเราไม่ใช่ฝ่

ลากฟู่เจียเจียมายืนอยู่ข้าง ๆ ยังไม่ทันได้พูด หางตาก็เหลือบไปเห็น

ฟู่เหยี้ย

้ากับรูปร่างได้ดี คิ้วที่หล่อเหลาดูดีขมวดเล็กน้อย ริมฝีปากบาง ๆ เม้มแน่น ดูเหมือน

ลาที่ลุ่มลึกมักจะเฉียบคม เย่อหยิ่งทะนงตัว สุขุมเงียบขรึมอยู่เสมอ ควา

ับเขาที่จูบน้ำตาของตัวเองอย่างอ่อนโยนเมื่อคืนคน

เจียเจียไม่สังเกตเห็นท่าทีที่แข็งทื่อของสวี่ชิงฮวน พูดพึมพำกับตัวเอง “สกุลฟู่เหมือ

งสติกลับมาทันที ถอยไปข้างหลัง คิดท

นมาถึงตรงประตู จู่ ๆ ก็หยุดเดินทันที

ก็พูดสั่งกำชับกับเลขาด้วยเสียงที่แผ่วเบา “ไปต

มตัวนั้น ก็รู้สึกว่าสองขาของตัวเ

ยเจียที่อยู่ข้าง ๆ พูดแทรกขึ้นมา

ื่อคืนสวี่ชิงฮวนพักอ