ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

กว่าเสียงจิ้งหรี

ันที่จะได้ถามไถ่ เสียงทุ้มไพเราะ ก็ด

ว งั้นก็กิ

ำลังกลิ้งมาหยุด

ุทธา หรือว่าแอป

วน้ำลาย เพียงแต่เมื่อฝังรอยฟันลงไป

าชอบ ข้ายังมีอีกมาก” ผา

นลำต้นมีผลสีแดงบ้างส้มบ้าง สลับกันไปล้นหลาม

ืนผลไม้รสเฝื่อนลงค

งคงดกดีอยู่เต็มต้น” นางพึมพำไปกินไ

้าย ร่างของนางก็ลอยละลิ่

นักแล้ว” เขาพูดพลางหอบพ

าตกใจเสียจนใบหน้าถอดสี รีบทิ้งผลไม

กปากของบุรุษหน้าตาประหลาด ที่

อล

……………

อยู่ในที่นี่เท่านั้น แต่กลับต้องมานั่งป

ค่อยจะเหมือนอ๋องสูงศักดิ์นักเพราะวันๆนั่นเล่า มัวแต่หาเร

บทำนิ่งดูดาย ปล่อยให้ข้าหาทางเอ

งเรียนจบสายการทำอาหาร แต่นางกลับชื่นช

ารพาเหล้าหมักที่นางโปรดปราน มาปรนเปรอให้นางได้ดื่มกิน ก่อนที่

ประโยชน์บางอย่างให้กับเขาได้ โดยไม่ถามไถ่คว

นวายแทบไม่เว้นแต่ละวัน

ิใจอยู่บ้าง ในความมีเสน่ห์ของตน แต่

ชุดสวยเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยสิ่

้นจะกล่าวบางอย่างที่นางฟังไม่เข้า

สตรีในชุดผ้าไหมปักเหลื่อมลายสวย นั่งเ

ิตอย่างสงบเท่านี้ ทำไมมันกล

ุ่งยากเองต่างหากเล่า” เสียงเยียบ

ไม่เชิง ล้างคำสาปของท่านได้เมื่อไหร่ ข้าจ

ียงผู้เดียว ซูฮวายืนส่งเสียงเถีย

งสูงปราดเปรียว ที่เริ่มเปลี่ยนสภาพ ย่างเท

มัวแต่เสียเวลาอยู่กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไม่แ

งคำพูดที่ออกจากปากคนหน้าหนาเช่นเขาแล้ว

ชมด้วยความประหลาดใจไม่ได้ นางเปิดออกเพื่อสูดดมกลิ่น ก็รู้สึ