ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

ม่เพียงแต่น้ำเสียงที่อ่อนลง แม้แต่แวว

าบอกท่านว่า ในท้องของข้าไม่มีลูก

ึดอัด ซูฮวาเป็นคนฉลาดพอที่จะรู้ว่าเวลานี้ไม่สามารถ

แต่อนาคตไม่แน่ว่าอาจจะมีให้ได้ แต่ท่านต้อ

้อมเปล่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมา ในขณะที่

่อายปากเช่นนี้เล่า? หากข้าทำไม่เป็นมีหรือเจ

ยอาการ ชิงเฟิ่งอ๋องจึงรีบระ

ข้ายังคงว่างเปล่า แม้กระทั่งข้าวสักเม็ดยังไม่มี แล้

งหิวนม ทั้งยังสายตาประกายระเรื่อไปด้วยน้ำใสเอ่อปริ่ม มีหรือท

วข้าจะให้คนยกสำรับมาให้ คืนนี้ข้าจะกลับมาทำลูกกับเจ

่นนั้นแล้ว คืนนี้เห็นทีข้าจะไม่ได้หลับได้นอนแน่ๆ

พักผ่อนเถิดนะ ข

หน้างามไปมา ปากเล็กน่ารักขยับขึ้นลง เปล่

กับลา หากข้าจะหวังพึ่งพาให้เขาเป็นเสาหลักให้กับชีวิตข้า คงไม

้งแต่แรกนางก็ไม่ได้ตกลงปลงใจท

งจำต้องทนเอาไว้ว่า จากนี้ไปในทุกๆ วัน ของนางก็ต้องพบเจอแ

ุดท้ายของผู้มีพระคุณของนางแล้วละก็ ให้ต

้อย่างฉิวเฉียดในครานั้นแล้

าจพยัคฆ์ผู้นี้ แต่ส่วนหนึ่งก็เป็นความประมา

สนหวานจนเมามาย นางก็กลายเป็

ล้วละก็ นางคงไม่ต้องมานั่งปวดหัวให้กั

ถูกค

ความเมามายนั้นก็ได้ทำให้นางเผ

ู้นี้คือเป้าหมายที่ ปีศาจพย

องราวเกี่ยวพันกันเอาไว้แล้วเป็นแน่แท้ และด้วยความมีอิทธ

งนางมีทายาทของเขาอยู่ ทั้งที่เขามีความสา

ื่อนไหวจากทางด้านนอกทำให้น

ข้าน้อยนำสำร