ลูกเลี้ยงยอดรัก (My Lovely Stepdaughter)

า

ึกผิดละอายใจที่ตัวเองเป็นเด็กใจแตกเช่นนี้ ธนภพจะรู้บ้างไหมว่าเขาได้ปลุกอารมณ์ดิบของเด็กสาวอย่างภาวิดาขึ้นมาเสียแล้ว แล้วจากนี้ไปเธอจะทำอย่างไร จะมองหน้าเขาสน

นไปหมดแล้ว เด็กสาวนอนแผ่หราหมดเรี่

นี่นา แต่ตัวเขาเองนี่สิ อา...ปวดหนึบไปหมดทั้งกาย อยากปลดปล่อยเหลือเกิน ยัยพริวตัวร้ายจะรู้ไหมว่าเป็นต้นเหตุทำให้เขานอนไม่หลับแบบนี้ ครั้นจะไปหาใครมาปลดเปลื้องให้ก็คิดไม่ออกว่าจะไปหาใครดี ถึงเขาจะเซ็กซ์จัดแต่

นต่

ภาพรรณ เขายังมีอะไรต้องทำอีกมากมายทีเดียว กลิ่นกาแฟกับขนมปังปิ้งหอมกรุ่นจากโต๊ะอาหารเหมือนเช่นทุกเช้าที

อแขนตุ๊กตาสีขาวและกระโปรงบานยาวแค่เข่าสีดำน่ารักที่เขาซื้อให้

ไม้ไม่ให้สั่น “ตะ...ตื่นเช้าจ

ไม่ตื่นให้ช้ากว่านี้วะ จะได้ให้แม่ลูก

ลับสบาย

อบเห็น ร่างบางสะดุ้งนิดๆ ใบหน้าเนียนใสแดงเรื่อก้มงุดๆ ร

ลับเลยทั้งคืน

้วยกาแฟหลุดมือ

ข้ามาดึงมือบางขึ้นมาดูอย่างเป็นห่วง ผิวขาวเนียนบริเวณที่น้ำร้อนกระเด

ย” เสียงเข้มๆ เอ่ยอย่างห่วงใย เขาก้

ะคนดี มาเถอะเดี

ต่ก็มีความกร้านสาก ค่อยๆ บรรจงทายาให้บนผิวเนื้อขาวเนียนเบาๆ โดยไม่รู้เลยว่าคนเจ็บเขินจนแทบอยากจะมุดดินหนี เธอมองนิ้วมือแข็งแรงที่ถูผิวเนื้อตัวเองไปมา นิ้วมือ

วบ้า คิดบ้าล

สะบัดหน้าไป

ะ” มือใหญ่เอื้อมมาประคองใบหน้าอ่อนใสเพื่อสำรวจหารอย

วไม่ได้คิด เอ้ย พริว

าหวืออีกครั้ง แต่ติดที่อุ้งมืออบอุ่นประคองดวงหน้าของเธอ

ั่นสะท้านเอ่ยเตือนให้ชายหนุ่มรูปงามต้อ

ก็หิว...”เด็กสาวชะงักกึก

เลี้ยงของเธอกำลังชวนไปกินข้าวหรือว่าจะชวนเธอไปกินอะไรกันแน่ หัวใจเจ้ากรรมเต

นะคะ เดี๋ยวพริวขอเ

าเก็บเอง ดูสิเศษแก้วคมทั้งน

ต่วันนี้คล้ายมีบางอย่างแผกไป เธอไม่อาจมองเขาตรงๆ เช่นเมื่อก่อนตอนมารดายังอยู่ด้วย เธอนับถือชายหนุ่มเป็นเหมือนญาติสนิท จนกระทั่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผู้ชายตัวโตที่เธอนับถือเหมือนญาติทำให้เธอไม่อาจคิดแบบเดิมได้อีก ยิ่งนึกถึงตอน

้องมองปฏิกิริยาของเธอเงียบๆ ยัยหนูพริวเป็นอะไรไป หน้าแดงก่ำตลอด