เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 2

ที่โตแล้วมันเหน

้านายตัวน้อย คุณหนูของพวกนางเพิ่งอายุสิบขวบมาได้เท่าไรเอง หากว่าถึง

ยความว่ายังไง คงคิ

านะเจ

บก็มีเรื่องเหนื่อยยากเหมือนก

ือนพวกข้าไม่เ

ชอบขัดข้าอยู่เรื่อย

เจ้าค่ะ

ก่อนจะพิศมองด้วยสีหน้าจริงจัง จน

ว่าอย่างไรเจ้าคะ” หลิงจูเ

ข้าไม่เคยมองพวกท่านตรง ๆ แบบจริง ๆ จัง ๆ วันนี้พอได้พิศแล้

องหลิงจูนั้นคงเหมือนกับดอกฝูหรงหรือดอกพุดตาน ซึ่งเป็นดอกไม้ที่สามารถเปลี่ยนสีได้ถึงสามสีในหนึ่

้สึกสบายตา ด้วยลักษณะนิสัยที่สุขุมเรียบร้อย รักษาสีหน้าตนเองได้ดีของนาง ยิ่งชวนให้บุรุษอยากกลั่นแกล้งรังแก เผื่อใบหน้างา

ยซือหงทั้งสองคนนี้ มีความง

ิงอิงที่เก็บอาการได้ดีที่สุดยังรักษาความสงบนิ่งเอาไว้ไม่ได้ ใบหน้าเห่

คนกันเองทั้งนั้น” เว่ยซือหงหัวเราะจนน้ำตาเล็ด นิ้วเล็กที่มีควา

อ่ยขอร้องเพราะตอนนี้นางแทบจะทนไม่ไหวแล้ว วาจาคุณหน

บอาการได้ แต่ถ้าคุณหนูส่งสายตาหยอกล้

่ก็ผ่านวัยปักปิ่นมาแล้ว สมควรมีครอบครัว ถ้ารักใ

้งพวกนางไม่เลิก ส่งสายตาแห่งการไม่ได้รับความเป็นธร

ว เตรียมน้ำเถอะเจ้าค่ะ ข้า

้าค

หนูที่ชอบทำให้นางเขินเอย หลิงจู

ย่งลองถามชาวโพ้นทะเลที่มาทำการค้ายังเมืองตงไห่แล้วว่ามีกระจกที่ส่องแล้วเห็นภาพชัดเจนหรือไม่ ปรากฏว่ายังไม่มีสินค้าที่นางต้องการเข้

่ยชมด้วยใจจริง แม้จะอยู่ในวัยสิบ

แล้วยกยิ้มบาง ๆ พลางส่ายหน้า “ไม่

จริง ๆ นะเจ้าคะ จะไม่เ

เล็กน้อย ให้ความรู้สึกกำลังยิ้มอยู่นิด ๆ ขนตาหนาเป็นแพสยาย เกิดเป็นดวงตาสวยสะกดผู้คน หากเจ้าของดวงตาไม่แย้มยิ้มก็จะ

้มลิ้ม รับกับริมฝีปากอมชมพูโดยไม่ต้องแต้มชาด รวมทั้งพวงแก้มใสทั้งส

ายังเป็นก้อนอยู่เลย จะงดงามไปได้อย่างไร มองยังไงก็จิ้มลิ้มพริ้มเพรา

าวได้ถูกต้อง ด้วยใบหน้าจิ้มลิ้มและร่างกายที่สูงขึ้นไม่มากดูน่ารักน่

คุณหนูน

ใต้หล้า แต่นางก็รู้ตนเองดี ยามนี้เรียกว่าน่ารักนับว่าเหมาะสมแล้ว ร