icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ยอดดวงใจแม่ทัพกลับเป็นคู่หมายองค์ชายรอง

บทที่ 4 ปราศจากการเตรียมใจ

จำนวนคำ:1925    |    อัปเดตเมื่อ:04/10/2024

ใจของไป๋เสวี่ยหนี่ได้ นางนอนอยู่บนเตียงที่ปูด้วยผ้าไหมเนื้อละเอียด ห่มผ้าห่มที่ถูกปักด้วยลวดลายเม

องจากตระกูลใหญ่ นางรู้สึกถึงความกดดันที่ไม่อาจหลีกหนีได้ นางรู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้จะน

รอบครัว แต่ทำไมความคิดนี้ถึงทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน นางรู้สึกเหมือนถู

จิตใจ ใบหน้าของแม่ทัพหลี่ชิงเฉิงที่นางพบเพียงครั้งเดียวกลับชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่นางหลับตาลง

ม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน การพบกันเพียงชั่วครู่เดียวกับแม่ทัพหลี่กลับทำ

งชายแปลกหน้าที่นางพบโดยบังเอิญ แต่ทำไมถึงรู้สึกราวกับว่ามีสายใยบางอย่างเช

้งขึ้นในใจนาง เสวี่ยหนี่รู้สึกสับสนอย่างมาก นางไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้หมายถึงสิ่งใด ห

้ามา ดวงจันทร์ที่ส่องแสงอย่างสงบเงียบบนฟากฟ้าดูเหมือนจะเข้าใจความร

ึกได้ว่าการตัดสินใจของนางจะเปลี่ยนชีวิตของนางไปตลอดกาล ไม่ว่าจะเป็นการแต่งงานกับองค์ชายรองหรื

ทางใดก็เต็มไปด้วยความเสี่ยงและความไม่แน่นอน ในที่สุด นางก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้าจาก

หอมอันละมุน และในฝันนั้น นางได้พบกับแม่ทัพหลี่อีกครั้ง ร

ามาในห้องของไป๋เสวี่ยหนี่ นางนอนขดตัวอยู่บนเตียงที่ยังคงอบอุ่นจากค่ำคืนท

บา ๆ ก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงที่คุ้นเคยของไป๋เสว

ข้ามาเลยเจ้าค่ะ ท่านแม่" นางรู้สึกได้ถึงความ

ับเน้นความสง่างามและอ่อนโยนของผู้เป็นแม่ ใบหน้าของนางดูอ

รู้สึกกังวล "ท่านแม่ มีอะไรหรือเจ้าคะ

กสาวไว้แน่น "แม่มีเรื่องสำคัญจะบอกเจ้า แ

ูดของมารดา หัวใจของนางเริ่มเต้นเร็

วยความเอ็นดูและห่วงใย นาง

ข้าได้รับข่าวว่าพวกเขาต้องการให้เจ้ากับองค์ชายรองได้พบปะและ

นและไม่สามารถตอบอะไรได้ในทันที ความคิดเรื่องการดูตัวที่พ่อได้เอ่ยไว้เมื่อว

เสียงที่สั่นเล็กน้อย นางพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ แต่คว

ที่ปลอบประโลมลูกสาว แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความกังวลของตนเองได้ "แม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื

อีกครั้ง ภาพของแม่ทัพหลี่ชิงเฉิงผุดขึ้นมาในความคิดโดยไม่

หัวใจจะเต็มไปด้วยความขมขื่นและสับสน เสวี่ยหนี่รู้ว่านาง

ต่แม่ก็เชื่อว่าเจ้าจะผ่านมันไปได้ เจ้าคือบุตรสาวที่แข็งแกร

ารดารักและหวังดีกับนางมากเพียงใด นางพยายามปลอบใจตนเองด้วยความร

็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้เสวี่ย

นดไปในทางที่นางไม่อาจคาดคิดได้ นางรู้สึกเหมือนถูกบีบให้เดินไปในทางที่ไม่อาจย้อนก

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บุปผาแย้มบานในยามที่เหมาะสม2 บทที่ 2 โปรดชื่นชมพรหมลิขิต3 บทที่ 3 ไม่คาดคิดว่าจะรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด4 บทที่ 4 ปราศจากการเตรียมใจ5 บทที่ 5 จำต้องไปแม้ใจไม่ต้องการ6 บทที่ 6 พิธีการสานสัมพันธ์7 บทที่ 7 บางวันฟ้าก็กลั่นแกล้ง8 บทที่ 8 อย่าแสดงความรู้สึก9 บทที่ 9 ตรึกตรองพระราชสาส์น10 บทที่ 10 บ้านของใจอยู่ที่ใด11 บทที่ 11 ถึงไหนถึงกัน12 บทที่ 12 หัวใจต้องพันธนาการ13 บทที่ 13 ผันผ่านประดุจสายธารา14 บทที่ 14 โปรดอย่ามาให้เจออีกเลย15 บทที่ 15 ความเฉยชาคือคำตอบ16 บทที่ 16 ขอบคุณความอ่อนโยน17 บทที่ 17 โชกโชนหรือไร้เดียงสา18 บทที่ 18 สืบหาความจริงในสิ่งที่เรียกว่าความลับ19 บทที่ 19 กลับตัวก็ไม่ได้ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง20 บทที่ 20 โปรดอย่าดึงดันในวันที่ไม่เป็นใจ21 บทที่ 21 เหมือนหลับฝันไปแล้วตื่นมาพบความจริง22 บทที่ 22 ต้องทิ้งบางสิ่งไว้ข้างหลัง23 บทที่ 23 ยังไม่พร้อมแต่ต้องไปต่อ24 บทที่ 24 โปรดอย่ารอความไม่แน่นอน25 บทที่ 25 ก่อนทุกอย่างจะจบลง