ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

พระเจ้าอยู่ไม่น้อยที่ให้นางตายไปแล้วก็ไม่ให้ตายไปเลยหรือเกิดใหม่ทั้งทีแต่ไม่ได้อยู่ในร่างของเด็กทารกแ

ะภรรยา ที่ทำให

ามีชะตาต้องกัน ข้าเชื่อว่าในวันข้างหน้าพ

รงนี้ เขาเพียงกำชับว่าให้นางและน้อง ๆ ดูแลตัวเองให้ดี

จจะไม่ทำตามก็เป็นได้ หากว่านางยังไม่เจออะไรที่สามารถนำมากินเป็นอาหารได้จำเ

ียงแค่สองมือ ความทรงจำ และความสามารถติดมาเท

สียขนาดนี้ คงได้ตายรอบสอง หวังว่าท่านจะให้ข้าตายไปเสียจริง ๆ นะเ

่าอันใดนะขอรับ

น่อย เราเดินกันมาตั้งนานแ

นวนมากแล้ว วันนี้พวกเราก็มาช้า ก็

ใภ้ แล้วแบบนี้เราจ

ม่เจออะไรจริง ๆ ก็คงจะต้องกลับไปมือเปล่

ดินต่อไปอีกหน่อย

กับหัวหน้าหมู่บ้านพี่ใหญ่จะได้ไม่ต้องไปเป็นทหาร ข้าเกลียดสงคราม หาก

พราะข้ายอมให้คนอื่นรังแกถึงได้มีสภาพเช่นนี้ หลังจากที่ข้าผ่านความเป็นความตายมาข้าตั้ง

ี่สะใภ้ม

ณพี่สะใภ้เช

ัวเดียวกันแล้ว ย่อมเป็นหน้าที่ข้าที่จะปกป้

ระบุว่าให้ชายหนุ่มที่มีอายุครบ 15 หนาวเข้าร่วมกองทัพไปรบที่ชายแดนเพื่อช่วยปกป้องบ้านเมือง และยกเลิกการจ่าย

แน่นอนว่า 1 ครอบครัวต่อ 1 คน จะต้องส่งคนเข้าร่วมกองทัพ ไม่มีทางหลีกเ

าน จากนั้นเขาก็เดินกลับมาขนกลับไป เขาทำอยู่อย่างนั้นหลายรอบจนไม้ไผ่ที่ตัดเอาไว้หมด จากน

ป่าเล็กน้อยเท่านั้น ทั้งสามคนไม่ย่อท้อและเดินมุ่งหน้าเข้าป่าไปลึกไปเรื่อย ๆ โดยท

นไม่จับปลาในลำธารไปกิน เท่าที่ข้าเห็นปลาเยอะม

รับ ขนาดพี่ใหญ่ถือว่าพอมีฝีมือล่าสัตว์อยู่บ้างยังจับไม่ได้เลย นาน

เป็นว่ากลับไปแล้วข้าจะลองไปจับปลาดูบ้าง

ือกแข็งออกปานนั้นจ

ี่เอง เช่นนั้นก็ดีแ

รู้วิธีกิน

นแล้วเราไปจับมาทำอาหารกัน ร

าเชื่อพี่

ช่วยข้าเก็บเห็ดหอมเ

ริง ๆ เห็ดหอมตากแห้

เก็บเห็ดจนหมดแล้วพวกเขาจึงเดินต่อ ด้วยความดีใจที่สามารถเก็บผักป่าและเห็

มตาเก็บผักป่าอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรวิ่งมาทางพวกเขา ด้วยความตกใจเว่ยจื้อโหยว

าข้างหน้าจะมีอะไรขวางอยู่หรือไม่ ขอเพียงแค่มันรอดพ้นจากเจ้าฝูงหมาป่าพว

าตัวใหญ่ ด้วยความตกใจนางจึงหันไปบอกน้อง ๆ ทั้ง

ังวิ่งมาทางนี้ พวกเจ้ารีบขึ้น

้ว ตายแน่ ๆ พี่รองเร็วเข้า พ

นตัวเองคิดว่าคงหนีไม่ทันแล้วได้แต่หลบอยู่หลังก้อนหินก้อนใหญ่ ส่วนเจ้าหมูที่หลับหูหลับตาวิ่งไ

ัง

างจัง อนิจจาหนีรอดเงื้อมมือหมาป่ามาได้ตั้งนานเหตุใดมัน

ถึงไม่หลบก้อนหินเล่าขอรับ

่รู้ หรือว่

ใจหมด ข้ากลัวจนฉี

ากว่าเราอยู่ที่นี่อาจจะมีสัตว์ร

ล่า เราจะทิ้งเอาไว

็ยังเด็กนะอาซวนถึงแม้ว่าข้าจะเสียดายก็ตามที แต

พี่สะใภ้จะแบกเจ้าห

องคนจะไม่พูดอะไรแต่

ป่าตัวใหญ่ไปได้เช่นไร ไม่แน่ว่าหากเป็นพี่ให

ั้งนางยังเดินออกจากป่าไปด้วยความรวดเร็วประหนึ่งว่าที่นางแบกอยู่นั้

ว่ยจื้อโหยวก็หยุดเดินและวางหมูป่าลง ตัวนางเองก็นั่งลงด้วยความเหนื่อยล้า เพราะร่างกายย

่ไหวแล้ว” เว่ยจื้อโหยวพูดออกมา

ะไรขอรับ ไหวหรือไม

่ใหญ่ของพวกเจ้าถามว่าพวกเราเข้าป่าลึกไปหรือไม่ พวกเจ้าต้องบอกว่า เจ้าหมูตัวนี้วิ่งหนีอะไรมาถึงป่

าใจข

ใจเจ้

นเจ้าไปตามพี

ใภ้ อาซวนดูแล

ับพี

หันไปเห็นน้องสาวเดินมาเขาก็ขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัยทันที ภรรยาและน้

ยพี่สะใภ้ที่ชา

สาวแต่ไม่รอเอาคำตอบก็มุ่งหน้าวิ่งไปยั

ูดไม่จบเลยพี่