สาวงามที่ฉํนเก็บมาดันเป้นอัศวินจากต่างโลกซะงั้น!

ไปข้างหน้า สง่าดั

นวหน้าทั้งในด้านวิชาการและกีฬา อีกทั้งยังทีอีกหนึ่งความโดดเด่นไม่เ

ผู้ถือครองอหังสาริมทรัพย์มากมี ล้วนส่งลูกหลานตนเองมายังสถาบันแห่งนี้

มาเรียน แต่คงไม่มีทางรับค่าใช้จ่ายไหว…เพราะงั้นทา

ี้ ฉันก็

คุง ขอโทษที่ต้องใ

ดีค่ะ! แค่นี

กประจำวันก็เจออาจารย์จมอยู่กับกองเอกสาร เลยอาสาช่ว

สนอว่าจะขับรถไปส่งที่บ้

ไรจริงๆ

ยู่ใกล้ๆ นี้เ

อ ระวังต

งฟ้ามืดมิดที่มีเพียงแสงไฟจากถนน รอบตัวฉันไม่มีใครจน

ที่สุดก็หม

่งเดือนก็ไม่รู้สึกชินกับบรรยากาศของที่นี่สักที เพื่อ

ัก จนเหมือนมิติลึกลับที่น่ากลัวแล้วต้องคอยปฏิเสธเรื่อยมา เพรา

ด้อยู่คนเดียวแบบนี

นนี้กินอ

มี่สำเร็จรูปก็ใกล้หมดแล้วไปซื้อเก็บไว้ทีเดียวเลยแล้วกัน

ะไรแบบนี้ทันสะดวกแล้วก็เร็วกว่า หลังเลือกของจ่ายเงิ

สง่างามจริงก็เถอะแต่ฉันชอบที่จะมองพื้นมากกว่า ไม่ต้องเผล

ู้มองความสว่างที่สะท้อนบนพื้นสบายตากว่าเยอะ เหมือนตอนนี้ที

มีอะไรอยู่บนหัว แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างร

ู

คร

ึกถึงความหนักบนหลังจนออกแรงดันออกให้ขยับไปด้านข้าง มีควา

ะไรล่ะ

อบตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ข้างทางเดินมีต้นไม้เอนออกมาเล็กน

กต้นไม้แล้วมา

ึก

็นชัดๆ ว่าคนที่ร่วงใส่หัวฉันเป็นหญิงสาวชาวต่าฃชาติ นุ่งน้อยห่มน้

ฉัน พวกเรายืนขึ้นมองกันครู่หนึ่งจนฉันมั่นใจ ว่าบนตัวเธอที่

าร่วงลงมาทั

่ะ ไหนจะชุดเกราะอีกเป็นการคอสเพลแบบ

อกี้คุณร่วงล

ทษในทันที อย่างน้อยก็ขอโทษกันละนะไม่คิดจะเอาความ

ง ‘แกร๊ก’ ดังมาจากคู่สนทนา และในตอนนั้นเอง ชุดเกราะบน

ะ หะ เห็นห

มื่อครู่มันถูกเกราะบดบังไว้ก็จริงแต่เมื่อไร้เหล็กกล้า เนื

รงมองอกตัวเอง แล้วทำเพียง

รที่ข้ายังอยู่ดีถือว่ามันได้ทำหน้า

้วยสิยะ อย่ามายืนยืด

นั่

าเธอทำเพียงใช้มือพาดอกสองข้างปิดหัวนมไว้เท่านั้น ไม่ทีชุ

รอเด

ี้มีคาบพละฉันเลยพกเสื้อวอร์มมาด้วย จึงหยิบเสื้อออ

้วกัน อาจจะตัวเ

วข้าเป

อาบน้ำแลเวค่อยซักก็ได้ อย่างน้

ัรใช่เรื่องที่ต้องกังวลที่ไหน ฉันบังคับให้เธอสวมเสื้อวอร์มและรูดซ

่ศอกท่าน…เป็น

อะไปทำอีท่าไหนถึงร่ว

ั้นก็ยังคงคว้าไปอีกครั้งจนรู้สึกกังวลว่าจะทำอะไรรึเปล่า ทว่

ชดใช้ท่า

งหรอกค่ะฉันแ

งบาดเจ็บ ถือเป็นเรื่อยร้ายแรง ตา

แผลแค่นี้ล้างก็เห

้าได้ทำแผลให้ท่านเถอะ ช่

จนรู้สึกอึดอัดใจ คนคนนี้ จริงจังเกินจนรับมือ

วเธอมีบาาดแผลเล็กๆ น้อยๆ เต็มไปหมด อย่างนี้นี่นี่เอง ที่

นก็ทำได้แ

่สวนสาธารณะเถอะ เดี๋

๊ะ

อะกว่าเดิม มีเลือกเปื้อนนี

แต่พอยกเรื่องเสื้อเผื้อนขึ้นมาก็ยอมอย่างว่าง่าย

ดแผล แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำออก และก็ถึงเวลาของก้นก

สาวคอสเพลให้อยู่ในชุดวอร์ม

จ๊

ก้มนั้นแดงระเรื่องพลางกล่าวขอโทษอย่างแผ่วเบ

้านได้

กรงว่

็นได้ชัด ฉันมองดูตามตัวเธอที่ไม่มีสัมภาระอะไ

ลเห

มีทั้งเสื้อเปลี่ยน แล้วก็คงไม่มีเงินด้วย ถ้

คุ้ยของในถุงกับกระเป๋า แล้วยัดใส่มือของเธอ ซึ่งใน

ได้นะ รีบไปก่อนหมดรถไฟเที่

น...เง

จึงพยักหน้าว่าให้รับไปแล้วบอกลา ใช่ มันเริ่มดึกแ

หรับการกลับบ้าน แต่หลังก้าวอ

ทราบนามท่าน

ังพูดสำเนียงโบราณอีกเหรอเนี่ย แต่นั่นสินะ บอก

มิโกะ ไว้เ

นานจริงเกิดเรื่องประหลาดที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะได้เจอ ไม่สิ ตั้ง

ะออกมาได้แป๊บนึงฉันก็หยุดเท้าแล้วเปลี่ยนเป็นค่อยๆ เดินแทน ถ

อกี้เหมือนเป็นเพียงความฝัน ในสายตายังคงมีแต่ภาพพื

ีสิ่งแปลกปลอมเข้ามา ข้างหน้า มีคนเดินสว

ยแรงที่เยอะจนรู้สึกเจ็บ แน่นอว่

ไรของ

ป็นชายตัวโตที่ใบหน้าแดงก่ำ พร้อมกันนั้นกลิ่นก็ฉุนเ

ำตอบแล้วรีบก้าวเท้าออกมาในทันที แต่ชาย

เมกินี่ ลูกคุณหนูมาท

ช่ลูกคุณหนู ไม่มีอะไรใ

กคุณหนูคุณนายมันอยู่ยากจริงวุ้ย แค่โดนคิดว

ราวนี้ ถึงสะบัดไปก็ไม่หฃุด อีกทั้

ึงไม่มีเงิน แต่ก็ยั

น ขนทั้งตัวฉันลุกซู่พร้อมความพะอืดพะอมเต็มลำคอ น่าขยะแขยง ทั้ง

ใครก็ได้ช

ังคงปิดไฟเงียบสงัดไร้การตอบรัยต่อความช่วยเหล

่ม้าขาวมาช่วยเ

งสถาบันลูกคุณหนูขึ้นมา แม้ว่าจะเป็นความใฝ่ฝั่นทร่จะได้ต่

า ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งมาแต่ไกล เป็นอีกครั้งที่ทุกอ

ท

คร

จับคลายลงและร่างเขาก็กีะเด็นไปชนกับเสาไฟข้างๆ มองเห็น

แรงเตะอะไ

มิเป็นอะไ

ายคนนั้นลอยละลิ่วคือสาวคอสเพลซึ่งแสดงสีหน้ากังวล อา…ไม่รู้ทำไม

ละปล่อนตัวทร

นั้นทำท่านบาดเจ็บเ

นิ้วกร๊อบแกร๊บทำท่าจะเดินเข้าไปหา แต่ว่า มือฉัน

ันไม่อยากอ

ะท่านคุโรมิ

บหัวเบาๆ ความกลัวทั้งหมดมลายหายไปในพริบตา ไม่รู้ว่าผ่านไป

ะคะ ช่วย

ที่ท่านคุโรมิช่ว

ของฉันมากกว่า แค่ข้าวปั้นหนึ่งก้อนกับเงินแค่นิดหน่อย

ันตบหน้าตัวเองดึงสติแล้วลุกขึ้นอีกครั้ง หันไปมองชายที่น

ายคนนั้นโดยที่ไม่ป

ขาของเขาสุดแรงทีนึง โดยมองข้ามเสี

ว ขอบคุณอีกคร

า เซเลสทีน เดอ เมริซิก้า อั

ลว่าซิปจะแตกรึเปล่า ทำเอารู้สึกเอือม

ื่อจร

มริซิก้า เป็นนามแห่งเกียรติยศที่ได้รับมาจ

ชื่อตัวละครหรือประเทศเลย เพราะเวอร์เกินจนไม่ดังรึเปล

อนิเมะสุดที่รักจนทำชุดคอสเพลเกรดต่ำที่พังเละเทะระหว่า

อแฮะ อยากกลับบ้านแล้วเมื่อ

คะ จะไม่ทันเที่ย

เดินคนเดียวตอนกลางคืนคงอันตรายจึงตัดสินใจ

วลเรื่องรถไฟก็เถอะแต่ถือว่าช่วยได้มากจริงๆ แต่แล้ว เ

งว่าข้าคงกลับ

ยความว่าย

โดนไล่ออกจากบ้านเหรอ!? หรือว่าเผ็นโฮมเลส ไม่สิ ถ้าแบ

ิดขึ้น ซึ่งฉันก็เล่าไปตั้งแต่ที่โดนชายคนนี้ทักจนถึงที่กระทื

ั้งใจเดิมโดยมีเซเลสทีนตาม

ั้นและชุดจริงๆ สักวัน

รน่ะ เท่านี้ก

นี้ซะแล้วสิ ฉันโบกมือลาเธอในขณะเดินขึ้นห้อง ท้ายที่สุดเธ

าไปไหน ความเป็นห่วงของเธอที่มีให้ฉันเป็นของจริงและคงจะอ

วามหนักแน่นนั้น ฉันกลับรู

อว่

ีนที่แสดงสีหน้าประหลาดใจ ฉันนึกทบทวนคำว่าไม่ม

จริงๆ มาพักกับ

ายดีข้างถนนฉันคงนอนไม่หลับแน่ ไหล่ของเซเ

งพบท่านคุโรมิเมื่อ

ดจะทำอะไรแป

บังอาจ

ะออกมา จริงอยู่ที่ชวนคนเพิ่งเจอกันมาอยู่ด้วยเป็นความคิดท

ยักห

ล้วล่ะ ฝากเนื