ห้ามรักถ้าไม่อยากเจ็บ

ด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ ธีทัตมองตามจนลั

่าไอ้กันต์มีปัญหากับคร

.บ๊อบๆ

าะร่วน มองหลานชายอย่างชอบใจ นอกจากเป็นเด็กหน้าตาน่ารักแล้ว ลูกชา

ยงหมาเห่าด้

น้าหงึกๆ แล้วบอ

ยู้ กั

ไม่นานอากันต์คงได้สอนเสียงหมาหอนให้

าทางกระตือรือร้นอยากจะรู้เสียให

่เป็นเสียงหมาหอน ต่อไปนายอาจ

นเสียงหมาหอนตามอาก่อ หากคนเป็

ดี๋ยวน้องพร้อมไปสอนแม่ของแ

าทางไม่ได้อนาทรร้อนใจเลยสักนิด จนธีทัต

ดว่าไอ้กันต์จะ

คนนั้น เธอไม่ใช่คนเก่าของไอ้กันต์ แต่เธอเป็นผู้หญิงคนปัจจุบันต่างหาก วันนี้ไอ้กันต์กลับมานอนที่

เชียวนะมึง ทีเรื่องอย่างนี้ละคล่อง

! กูเลิกทำตัวแบ

งอยู่ที่ประเทศออสเตรเลียกับลูกๆ เพราะช่วงนี้เขาเดินทางมาทำธุระที่เมืองไทยตามลำพัง แค

่อน อยากคุยกับเมียสักหน

ตัวจะเดินพ้นประตู คนตัวป้อมที่อยู่ในอ้อ

..ก่อเป

เดี๋ยวเถอะ! น้องพร้

หนล่ะ เจ้าตัวหัวเราะเอิ๊กอ๊ากดังลั่น

นานนับนาทีเมื่อคิดว่าควรจะโทร.ไปหากุลนิภาดีไหม เมื่อสักพักใหญ่ตอนที่เขาขับรถมา

หรอ? ไม่สบายจ

ะแวงว่านางอาจโทร.มาปั่นหัวเขา เพราะนางคงรู้มา

ลี่ยมจัด ซึ่งไม่ต่างกับลูกชายของนางน

วินทั้งเรื่องเงินทองทั้งเรื่องโอกาส พาเจ้าตัวเข้ากลุ่มก๊วน เขาแนะนำให้กวินรู้จักกับเพื่อนฝูงของเขาใ

รณ์ที่ผ่านมานานกว่าห้าปี แต่มันยั

กระจกทีไรเขายังมองเห็นรอยแผลได้อย่างชัดเจน แต่ให้ตายเถอะ เขายังโง่เผลอไปไว้ใจคนบ้านนั้นเป็นครั้งที่สอง

ารถูกหักหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่างหาก

่ฝ่ายเดียวได้ยังไง ถ้าไม่มีเงินมาคืนให้ ก็เอาตัวมาใช้แทน ถึงตอ

มันทำให้เธอเจ็บ นางวิวรรณเองก็คงรู้สึ

มหยัน ให้ตายสิ! เขาอยากฟาดฟันคนบ้า

มองเพดานสีขาวท่ามกลางความสลัวจากแสงไฟที่ส่องลอดเข้ามาจากข้างนอก ก

ได้ล็อกป

ูกเปิดออก ตามด้วยร่างของแม่ที่

บอกคุณกันต์

วนเขาทำไม เข

งอยู่กับอรรพีและแม่ก็โทร.ไปขัดจังหวะเขา เธอ

นี้ แกกลัวเขาเหรอ เข

ค่ะ ไ

ิงใช

ิดว่าเขาจะ

เขาไม่ใช่คน

นกันต์ ซึ่งมันเป็นความขัดแย้งที่กุลนิภาไม่เข้าใจแม่เลย...ใ

งแกเคยถูกเขาซ้อมจนซี่โครงหัก หน้าบวมช้ำไปหมด จนต้

ุลนิภาก็รู้สึกกลัวจนต้องห่อไหล่ เธอไม่รู้ว่าพวกเขามีเรื่

แม่ถึงให้หนูไปทำงานกับเขา ทั้งที่พี่กัซเคยมีเรื่องกับเขามา

งตัวเอง แต่แม่ก็คัดค้านเสียทุกทาง แล้วบอกว่าแม่ได้เตรียมงานไว้ให้เธอแล้ว นั่นก็คือธุรกิจร้านอ

็นฝ่ายของานจากชนกันต์หรือเป็นเขาเองที่เสนองานมาให้เธอ...พ

บความสับสนและความมืดมนจนไม่รู้

งกับเขา แกไม่เกี่

ม่ก็รู้ว่าใครเอาเงินก้อนนั้นไปจากหนู...เพราะคิดว่ามันเป็

ออกมาได้ จนถึงตอนนี้กุลนิภายังปิดปากเงียบ เธอไม่ยอมบอกชนกันต์ว่าเงินที่เขาให

เลย ฉันรับรองเลยว่าเขาต้องรีบมาลากพี

องแม่ เธอจึงต้องเก็บท

จะเดือดร้อนไปทำไม เขาไม่

าคุณกันต์พอใจที่เขาได้เรา

ทีถัดมาเธอก็สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบนหลังมือ..

ชั้นล่าง ชนกันต์ก็ได้รับเสียงทัก

ต์มาแ

ร่างหลานชายวัยสองขวบขึ้นมาอุ้ม เจ้าตัวกลมก็ไม่น้อยหน้า ตวัดลำแขนเล็กอวบรอบคอคุณอาอ

ดถึงอาก่อเลย แต่พอเป็นอากันต์ ดูสิ บ่นคิดถึงไม่รู้กี่รอบแล้ว ถ้าอ

ต์มองหลานรักอย่างเอ็นดู เขากระชับร่างน้อยแ

อไปไ

ทำงาน

นเข้าใจกันว่าพ่อเดินออกไปทางประตูห

กเด็กนี่นะ ม

ส่ พี่ชายก็พี่ชายเถอะ ถ้าแม่ไม่นั่งอยู่ต

งเรื่องขึ้นมาได้ “ความจริงกันต์โตพอที่จะมีครอบครัวได้แล้วนะ บ้านเราก็ไ

ถ้ามันจะเอา มันก

ด้รับรู้อะไรก่อนไหม แม่เจอเมียเราครั้งแรกก็ท

็ฟาดพี่ชายกลับให้แล้ว ชน

ด้นะครับ เพราะผมไม่ได้มีพฤติกรรมเห

องแบบนี้อยู่แล้ว...มีสงครามในบ้านคราใด ชนกัน

ไว้ให้ได้นะ พลาดเ

่อนะกันต์ คราวนั้นแม่หัวใจเกือบวาย อย่าไปทำใครท้องแล้วทิ้งขว้าง เลือดเนื้อเชื้อไขของเราทั้งนั้น ถ้ากันต์คบใครก็ทำให้เป็นขั้นเป็นตอน แต่งงานแต่

พราะกลัวโดนแม่เทศน์อีก เขาเหลือบมองน้องชาย คิดว่าจะเห็นฝ่ายน

าอย่างสนใจ ดวงตากลมมองคนโน้นทีคนนี้ทีเหมือนอยากรู้เรื่อ

วแม่จะพาน้องพร้อมไปกินข้าวเช

ส่งให้คุณย่า เจ้าตัวน้อยก็จับมือคุณย่าเอ

เตะปากเฮ

นต์ก็ทำเสียงเข้มพร้อมกับส่งกำปั้นไ

นแก แกกำลังหา

ียรู

รื่องของแ

พลันดวงหน้าของกุลนิภาก็ลอยเข้ามาในมโนสำนึก จนเขาต้องรีบสลั

เตรเลีย แต่รู้เรื่

ยเพื่อนสนิทของก่อฤกษ์คงเป็นคนเล่าให้ฟังอีกตามเคย เพราะร้านอาหารต้นเรื่องของเขาไปเช่า

่งกับนายกวินหรือคน

ำผมเจ็

ำ ในคราวนั้นเมื่อก่อฤกษ์รู้ข่าวก็เดินทางจากประเทศออสเตรเลียไปหาเขาที่ประเทศอังกฤษในทันที พี่ชายคนนี้คอยดูแลเขาตลอดช่วงที่

เป็นน้องของฉัน ฉันไม่ได้ห่

มาให้ผมเห็นหน้า มันก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้าผมยังเห็นพวกเขาใช้ชีวิ

ับน้องสาวขอ

ไมผมถึงยุ่งก

ึงนายกวินเมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นเสียงพาลขึ้นมาเสี

สาวของมันจะเป็

นก็คงไม่ได้

ือนตอนที่แกจัดการนายกวินจนโคม่ามาแล้ว แต่ที่ฉันเป็นห่วงแก เพราะฉันกลัวว่าน

วงผมด้วย เรื่องแค่นี

ยใจอย่างเหนื่อยใจ พลันนั้นเหมือนชนกันต์รู้ตัว

ะไปส่งเฮียท

ม ขอ

นต์ในเวลานี้เหมือนน้ำเชี่ยวกราก ถ้าขืนเอาตัวเข้าไปขวาง มันคงมีแต่แหลกราญ เขายังไม่พร้อมแห