สุดที่รักของจักรพรรดิ
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปสุดที่รักของจักรพรรดิ
บทที่ 66 ทำลายทิ้ง
จำนวนคำ:1811
|
อัปเดตเมื่อ：22/11/2024
ังกล่าวทำให้เฉียวช
าะออกมา ก่อนจะ
นโซซัดโซเซ เกือบจะหก
ดคุยของหลินอวี้ท
ั้นทิ้ง ดูเหมือนว่านางจะคิดห
้าห้องด้ว
่น
ปลดล็อกบท
1 บทที่ 1 ถูกปู้ยี่ปู้ยำ จะให้ฉลองหรืออย่างไร？2 บทที่ 2 นาง คือยา！3 บทที่ 3 ท่าทีของสามี4 บทที่ 4 คดีทุจริต5 บทที่ 5 ตัวตนของเขา！6 บทที่ 6 ใต้เท้า ช่วยให้เกียรติกันด้วยเจ้าค่ะ7 บทที่ 7 แม่สามีอยากพบบุรุษมากตัณหา8 บทที่ 8 เพ้อฝัน9 บทที่ 9 จะรู้สึกสบายใจได้อย่างไร？10 บทที่ 10 ของส่วนตัว11 บทที่ 11 ปากบอกว่าอยากได้ แต่กลับไม่ทะนุถนอม12 บทที่ 12 ใต้เท้าเห็นลูกสะใภ้ของข้าน้อยบ้างไหม？13 บทที่ 13 แม่สามีแปลกไปเล็กน้อย14 บทที่ 14 ข้าทำให้ตระกูลหลินต้องอับอายหรือเจ้าคะ 15 บทที่ 15 เหตุใดถึงเช็ดสิ่งสกปรกตามร่างกายไม่สะอาดเสียที 16 บทที่ 16 ซื้อคน17 บทที่ 17 ของเล่นในเข่งไม้ไผ่18 บทที่ 18 ขืนตั้งท้องลูกของเขาขึ้นมาต้องแย่เป็นแน่19 บทที่ 19 สตรีของข้า ข้ารังแกได้คนเดียวเท่านั้น!20 บทที่ 20 เป็นคนของข้าแล้ว อย่าได้ให้เขาแตะเนื้อต้องตัวเป็นอันขาด21 บทที่ 21 มาเยือนจวนราชทูตอีกครั้ง22 บทที่ 22 พี่สะใภ้ช่างงดงามยิ่ง23 บทที่ 23 คนอย่างเขา ไม่มีทางเขินอายหรอก？24 บทที่ 24 ความฝันอันแสนน่ากลัว25 บทที่ 25 ต่อให้ข้าจะเรียกเจ้าว่านางโลม เจ้าก็ต้องรับให้ได้26 บทที่ 26 ฮูหยินต่างหากที่ยั่วยวนข้า27 บทที่ 27 ของขวัญทุกชิ้น ล้วนแต่มีราคาที่ต้องจ่ายทั้งสิ้น28 บทที่ 28 สตรีเพศช่างใจแคบยิ่งนัก29 บทที่ 29 หวังว่าท่านจะช่วยซื้อเขาไปด้วยนะขอรับ30 บทที่ 30 ยาวิเศษ31 บทที่ 31 ร่วมรักกันต่อหน้าสามี……32 บทที่ 32 ท่านบ้าไปแล้วรึ นี่มันเรือนของข้านะ！33 บทที่ 33 พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกันอยู่！34 บทที่ 34 จงอย่าได้ตามใจสตรีเป็นอันขาด35 บทที่ 35 นี่ยังใช่หลินอวี้คนเดิมหรือไม่36 บทที่ 36 คนด้านในประตูและคนด้านนอกประตู37 บทที่ 37 การกระทำที่ผิดบรรทัดฐาน38 บทที่ 38 หัวใจเย็นชา แต่ดวงตากลับร้อนระอุ39 บทที่ 39 สตรีเพศไม่ควรถูกตามใจ40 บทที่ 40 นาง ดูเหมือนไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้นแล้ว41 บทที่ 41 ผู้ที่ทำให้เจ้าแพ้ไม่ใช่ข้า42 บทที่ 42 เชิญดูให้เต็มสองตา เจ็บล่ะสิท่า！43 บทที่ 43 นางสนม44 บทที่ 44 เหนื่อยมาก ไม่อยากเถียงด้วยแล้ว45 บทที่ 45 นางไม่ทำให้หรอก46 บทที่ 46 เจ้ากำลังขู่ข้าอยู่งั้นรึ 47 บทที่ 47 บทลงโทษ48 บทที่ 48 สัตว์เลี้ยงของตัวเอง ปล่อยให้ผู้อื่นรังแกไม่ได้49 บทที่ 49 ข้าเป็นเมียหลวง นางเป็นสนม50 บทที่ 50 ทั้งหมดเป็นความผิดของไป๋เสวี่ย51 บทที่ 51 เขาไปรุกรานใครมา สภาพถึงได้ดูน่าสังเวชเช่นนี้？52 บทที่ 52 ยั่วยวนกันในที่สาธารณะงั้นรึ 53 บทที่ 53 ควรจะอธิบายอย่างไรดี54 บทที่ 54 เรื่องการแต่งตั้งตำแหน่ง55 บทที่ 55 ยอมให้ภรรยาของตัวเองปรนนิบัติผู้อื่นด้วยหรือนี่ 56 บทที่ 56 แท้จริงแล้ว สายสัมพันธ์ก็ลึกซึ้งเช่นนี้นี่เอง57 บทที่ 57 ที่นี่คือห้องครัว ท่านอย่าได้ทำเรื่องมิควรเป็นอันขาด！58 บทที่ 58 เฉียวชูเยว่ เจ้าช่างไร้ประโยชน์เสียจริง59 บทที่ 59 หากเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ก็คงจะดี60 บทที่ 60 เฉียวชูเยว่ เจ้าไม่อยากเห็นข้าได้ดีงั้นรึ？61 บทที่ 61 เรา...ยังกลับไปได้อีกไหม？62 บทที่ 62 ไป๋เสวี่ยเข้าจวนมาแล้ว ข้าควรจะดีใจสิถึงจะถูก63 บทที่ 63 เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก หรือเพิ่งมาเสียคนกันแน่？64 บทที่ 64 ชิมครั้งแรกย่อมตื่นตาตื่นใจเป็นธรรมดา65 บทที่ 65 ยิ่งย้อนคิด ก็ยิ่งรู้ตัว66 บทที่ 66 ทำลายทิ้ง67 บทที่ 67 กักบริเวณเจ็ดวัน68 บทที่ 68 เหตุใดเจ้าถึงยังดื้อด้านเช่นนี้อยู่อีก69 บทที่ 69 ข้าต้องการให้สามีของเจ้าส่งมอบเจ้าให้กับข้าด้วยตัวเอง70 บทที่ 70 คิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบหรืออย่างไร 71 บทที่ 71 ข้าแค่อยากให้เจ้าจดจำไว้ให้ขึ้นใจก็เท่านั้น72 บทที่ 72 ไปประจำการในสำนักฮั่นหลิน 73 บทที่ 73 แผนร้ายของไป๋เสวี่ย74 บทที่ 74 ไม่เจอกันนาน คิดถึงเหลือเกิน75 บทที่ 75 ข้าผิดไปแล้ว......76 บทที่ 76 อมเอาไว้77 บทที่ 77 เขาคือยมทูตหน้าหยก78 บทที่ 78 สตรีเพียงคนเดียวของฝ่าบาท79 บทที่ 79 ตอนนี้รู้สึกขบขันสิ้นดี80 บทที่ 80 ฮูหยินช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร81 บทที่ 81 ขอบคุณด้วยตัวเองจะดีกว่า82 บทที่ 82 เป็นเพราะเจ้าแท้ ๆ เลย83 บทที่ 83 ท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน84 บทที่ 84 เป็นทาสย่อมต่ำต้อย85 บทที่ 85 เป็นแค่การแสดง86 บทที่ 86 นักฆ่า87 บทที่ 87 ชำระแค้นแทนเจ้า88 บทที่ 88 ฮูหยินกำลังใช้กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับอยู่หรือ？89 บทที่ 89 แม่ย่ากับท่านแม่90 บทที่ 90 หากเต้นรำกับสัตว์ป่า สุดท้ายก็ต้องถูกมันกินในที่สุด91 บทที่ 91 ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากเดิม92 บทที่ 92 โรงน้ำชาโรงนี้ห้ามปิดเด็ดขาด93 บทที่ 93 ชายหญิงอยู่ตามลำพัง เห็นทีคงจะทำเรื่องอะไรไม่ดีลับหลัง94 บทที่ 94 พี่สะใภ้ต้องขยันนะ95 บทที่ 95 ： คราวนี้ต้องขอความช่วยเหลือจากฮูหยินเป็นพิเศษเลย96 บทที่ 96 หลินอวี้ เหตุใดเจ้าถึงได้หน้าซื่อใจคดเช่นนี้？97 บทที่ 97 ข้ามาเพื่อชดเชยให้เจ้า98 บทที่ 98 ไปเยือนหอบุปผา99 บทที่ 99 ใช้ความสามารถของสตรีในการไต่เต้าให้ตัวเองสูงขึ้น100 บทที่ 100 ไม่ได้มีความสามารถอะไร แต่กลับคิดว่าตัวเองเก่งกาจ