icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก

บทที่ 3  [3] [พักผ่อนก่อนออกสำรวจ]

จำนวนคำ:4159    |    อัปเดตเมื่อ:10/11/2024

ผ่อนก่อน

ั้นสโนว์ก็ยังกินมันเข้าไปอยู่ดีเพราะไม่มีทางเลือก หลายปีแล้วที่มนุษย์เริ่มขาดแคลนอาหารจนแทบไม่มีอะไรจะกิน ถึงจะไม่อร่อยแต่ถ้ากินได้เธอก็ต้องกินเพื่อความอยู่รอด อันที่จริงทหารอ

ลยน่า” วินเตอร์ตบห

ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย วินเตอร์ก็ไ

เขาตัดสินใจหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ามิ

กเป่าทิ้งทันทีที่ได้ยินคำว่าลูก

ขนมหวานมันแทบจะไม่มีให้กินแล้ว ทหารที่ส่วนมากอยู่แต่ในสนามรบอย่างพวกเขาก็เลยแทบ

มือของฟรอสต์ความเร็วแสง เธอรีบยัดมันเข้าปากทันทีและทัน

สีเหลืองอำพันของวินเตอร์คล้ายจะมีน้ำตาคลอ ความรู้สึกผิดพุ่งเข้ามาในใจของสโนว์ สโนว์เหงื่อต

เจ้าลูกหม

อร์และดึงหน้าเขาเข้ามาใกล้ “ฉันแค่

วยหน้าตาดีใจมากและรีบอ้าปากรอ สโนว์จึงประกอบปากก

มรสความหวานที่นานครั้งได้ลิ้มรส

ีความสุขอยู่หรอก แต่เธอหวงลูกอมที่เ

หน? เราก็อยู่ในสนามรบด้วยกั

ต์ไม่ได้

นามรบ ของทหารที่ตายนั่นล่ะ พวกเขาก็เลยเก็บมาและแบ่งให้กันคนละเท่าๆ กัน ซึ่งลูกอมพวกนั้นสโนว์แล

ผู้กลัวที่จะกินลูกอมเม็ดสุดท้ายเพราะเกรงว่าจะไม่ได้มีโอกาสได้ลิ้มรสลูกอมอีกคร

าวที่น่าเศร

วยศอก วินเตอร์พยักหน

ยก็ต้องได้ชิมด้วยสิ” ว

ี่!” ฟรอสต์ทำเสียงดุและทำเหมือนจะโวยวายแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาอมลูกอมที่ถูกยัดเข้ามาในปากเงีย

นความอายและหลังจากลิ้มรสชาติของลูกอมได้สักพักฟรอสต์ก็ส่งลูก

ก่อนที่รสชาติจะหายไปสโนว์ก็พย

ร์เลียปากสโนว

ุ เธอสอดลิ้นเข้าไปในปากของเขาเพื่อลิ้มรสชาติลูกอมจากลิ้นของเขา วิ

ะอันไร้สาระของทั้งสองคน แต่ในขณะที่เขาคิดว่าจะไม่ยุ่งสโน

ว่ามันเป็นเรื่องปกติของพวกเขาทั้งสามคนก็ตกอ

มันสนิทกัน

นอนห้องเดียวกันเนื่องจากว่าพื้นที่มันมีจำกัดทหารแถวล่างก็เลยต้องนอนเบียดกัน แต่ถึงจะมี

นด้วยกันเพราะมันให้คว

ู่บนเตียงในชุดนอนที่มีเพียงเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น ข

กเขาหรอก ก็อยู่ในสนาม

้สึกเจ็บอยู่” สโน

อีกรอบ

แล้

ลงบนเตียงที่พวกเขาเอามาต่อกันเพื่อให้ได้เตียงที่ใหญ่พอสำหรับนอ

าฉันนับเลขถูกต้อง เดือนหน้าจะครบห้าปีที่เราได้รับการว

อเสียของการรับยาวิวัฒนาการก็จะแสดงผลออกมา ถึงข้อเสียของมันจะไม่ได้เลวร้ายนักแต่ก็ไม่เป็นประโยชน์เลย ถ้

องฉันจะเป็นเบต้

รับยาวิวัฒนาการครบห้าปีมันก

ี่เรียกว่า ฮีท ในทุกๆ เดือน อาการฮีทมันจะทำให้ร่างกายของพวกเขารู้สึกร้อนและอ่อนแรงและมีความต้องการทางเพศสูง

และสูญเสียสติไปชั่วคราว ซึ่งเรียกว่าอาการ รัท และในช่วงเวลาธรรมดาพวกเขาอาจจะปล่อยกลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าออกมาโดยไม่รู้ตัวจนทำให้เพศรองอย่า

่เป็นปัญหาแบบไหนพวกเขาก็ไม่มีทางถูกปลดจากการเป็

เมื่อได้กลิ่นฟีโรโมน สรุปแล้วก็คือมันไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปจากเพศดั้งเดิมของมนุษย์ที่มีแค่เพศหญิงและชาย ทุก

อเมก้าฉันจะขอให้อัล

ู่ ในขณะเดียวกันฟีโรโมนของโอเมก้าคนอื่นก็จะไม่ค่อยมีผลกับอัลฟ่ามากนักเช่นกัน เพราะงั้นการบอนด์จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดเพื่อจบปัญหาของคนที่โชคร้ายได้เพศรองเป็นอัลฟ่า

ปบอนด์กับคนอื่นมัวซัว” ฟ

คตว่าฉันจะได้เพศรองเป็นอะไร” สโน

า” วินเตอร์โยนเรื่องปวดหัวทิ้งอย่างไม่

ร์ แต่เอาเถอะ นอกสนามรบก็ควรปล่อยวางเรื่องปวดหัวบ้าง ไม่อย่างนั้นคงได้กลายเป็นบ้าตายแทนที่

้เพียงพอก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญต่อการสู้รบ ทหารจึงมีเทคนิคที่

่อยกัน

์และวินเตอร์ก่อนที่

กว่าแค่เข้าไปสำรวจถ้ำใต้ดินก็เถอะ แต่สถานที่ที่เคยเป็นที่อยู่อาศัยของพวกปรสิตมันไม่มีทางที่จะเป็นสถานที่ปลอดภัยแน่นอน พวก

ากหลุมระเบิดขนาดใหญ่สโนว์ก็ถ

” วินเตอร์เป็น

ะเบิดและเข้าไปในรูอุโมงค์ที่ปรากฏอยู่ตามผนังหลุม ทีมสำรวจแต่ละทีมแบ่งหน้าที่กันไปสำ

าวอีกสี่คนเข้ามาในอุโมงค์แล้ว หน้าทางเข้าพวกเขาไม่พบอะไรผิดปกติจึงมุ่งหน้าเดินเข้าไป

งข้างหน้า ในอุโมงค์นั้นยาวและมืดมาก ไฟฉายที่พวกเขา

ที่เอาเสบียงมาเยอะ” สโนว์คาดไว้ว่าพวกเธอคงต้องอยู่ในนี

ทีพวกเขาก็เดินกันมาทั้งวันแล้วและที่น่าเศร้าก็คือพวกเขาก็ยังไปไม่ถึงปลายทางของอุโมงค์และยังไม่เจออะไรเลย พวกเขาเจอทางแยกระหว่างทางบ้างแ

จหลังจากเดินมาทั้งวันก็ยังไม่ถึงปลา

กฏขึ้นมาในใจเล็กน้อยเพราะต้องมาอยู่ในที่มืดมิดและแคบเป็นเวลานาน และต้องมาคอยหวาดระแว

สโนว์เอ่ย “ถ้าคิดเกี่ยวกับพวกมันมากเกินไปมันจะไ

กำแพงลงแค่นิดเดียวมันอาจจะหมายถึงการสูญเสียชีวิตของตัวเองไป แต่ถ้าจะให้มีสติเต็มร้อยตลอดเวลาเพื่อระวังอันตรายพวกเขาก็

และหลับฝันไป แต่พอตื่นขึ้นมาส

์ก้มหน้าลงมาถามเมื่อเห็นคนที่ใ

เองไม่รู้สึกตัวเลยว่าหมอนจำเป็

ง่ายดายเมื่อมีบางสิ่งมารบกวนตอนนอน แต่ด้วยความคุ้นเคยและไว้ใจสโนว์ก็เลยไ

ตอร์ตอบคำถามของสโนว์ที่เหมือนจะย

อมาโดยมีวินเตอร์ช่วยลูบหัวกล่อมให้หลับสนิท แต่พอโดนลูบหัวไปได้สักพักสโนว์ก็เ

ะเมอจับมือเขาไว้อีกข้าง แต่ครั้งนี้เขาชักมือกลับได้ทันก็เลยไม่โดนยึดมือไปอีกข้าง วินเตอร์ยิ้มก

เราะแห้งในใจ ถ้าเกิดสโนว์รู้ว่าเขาคิดว่าเธอน่ารักเหมือนแมวเ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 [1] [ตายตอนนี้ก็คงมีแค่นรกที่เปิดรับ]2 บทที่ 2 [2] [ตายตอนนี้ก็คงมีแค่นรกที่เปิดรับ]3 บทที่ 3  [3] [พักผ่อนก่อนออกสำรวจ]4 บทที่ 4 [4] [สิ่งที่ไม่คาดฝัน]5 บทที่ 5 [5] [สิ่งที่ไม่คาดฝัน]6 บทที่ 6 [6] [เพศรอง]7 บทที่ 7  [7] [ทางออก]8 บทที่ 8 [8] [สิ่งมีชีวิตประหลาด]9 บทที่ 9 [9] [ต้นกำเนิดของปรสิต]10 บทที่ 10 [10] [บ่อน้ำพุร้อน]11 บทที่ 11 [11] [วันพักผ่อน]12 บทที่ 12 [12] [วันพักผ่อน]13 บทที่ 13 [13] [ฟรอสต์กับอาการฮีท]14 บทที่ 14 [14] [เดินทางท่องเที่ยว ]15 บทที่ 15 [15] [เจ้าชายจากโดมคีรัน]16 บทที่ 16 [16] [ความคิดของผู้คน]17 บทที่ 17 [17] [เส้นทางที่ต้องผ่าน]18 บทที่ 18 [18] [ทำงานนอกเวลา]19 บทที่ 19 [19] [ถูกล้อม]20 บทที่ 20 [20] [ผิดปกติ]21 บทที่ 21 [21] [เผาทำลายให้หมด]22 บทที่ 22 [22] [คนน่าสงสัย]23 บทที่ 23 [23] [บนรถไฟ]24 บทที่ 24 [24] [ปิดหลุม]25 บทที่ 25  [25] [ลักพาตัว] [จบ part 1]26 บทที่ 26 [26] เจรจา27 บทที่ 27 [27] [เจรจา]28 บทที่ 28 [28] [หนีดีกว่า]29 บทที่ 29 [29] [หลบหนี]30 บทที่ 30 [30] หิมะไม่ยอมละลาย31 บทที่ 31 [31] [ราชา]32 บทที่ 32 [32] [ผลของฟีโรโมน]33 บทที่ 33 [33] [ขั้นตอนสุดท้าย]34 บทที่ 34 [34] [มาถึงแล้ว]35 บทที่ 35 [35] [ภารกิจสำเร็จ]36 บทที่ 36 [36] [รวมตัวกันอีกครั้ง]