บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
บทที่ 35 35 : ฝีมือเย็บเช่นนี้ จะรู้เรื่องยาเล็กน้อยได้อย่างไร
จำนวนคำ:2616
|
อัปเดตเมื่อ：20/11/2024
นนี้ จะรู้เรื่องย
ไปเอาของที่ชั้นสอง นางทำเพียงแค่เดินเข้าไปในห้อง แล้วกล
เชื้อ ด้วยสุราบริสุทธิ์ที่กลั่นเอาไว้ นางโ
ปลดล็อกบท
1 บทที่ 1 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล2 บทที่ 2 2 : ข้าบอกให้เจ้าตื่น หลี่เมิ่งเหยา !3 บทที่ 3 3 : ยืมกระโถนฉี่ข้างบ้าน4 บทที่ 4 4 : ข้ากำลังจะมีน้อง5 บทที่ 5 5 : แม่เจ้าโว้ย ! ข้ารวยแล้ว !6 บทที่ 6 6 : ฮูหยินเป็นคุณชายน้อยเจ้าค่ะ7 บทที่ 7 7 : พี่หญิงใหญ่บ้านข้าง ๆ เรามีคนกลับมาอยู่แล้วนะ8 บทที่ 8 8 : เจ้าจะเอ่ยออกมาทำไม ขายหน้าชะมัด9 บทที่ 9 9 : ยึดทรัพย์ตระกูลหลี่10 บทที่ 10 10 : อยากตายก็เข้ามาสิ11 บทที่ 11 11 : อี้เอ๋อร์นี่เป็นของขวัญพบหน้าจากพี่สาว12 บทที่ 12 12 : สามีที่ดีคือสามีใหม่นะท่านแม่13 บทที่ 13 13 : นางไม่ใช่คนดีเท่าใดนัก14 บทที่ 14 14 : หาที่ปลูกเรือนหลังใหม่15 บทที่ 15 15 : พี่หญิงใหญ่นางค่อนข้างจะร่ำรวย16 บทที่ 16 16 : ท่านอยากเป็นหนูลองยาของข้าหรือไม่17 บทที่ 17 17 : ไม่รู้ตระกูลจี้มอบความช่วยเหลือมาหรือไม่18 บทที่ 18 18 : ท่านแม่ข้าคิดว่าน้องสะใภ้สามไม่จริงใจกับพวกเราตระกูลหลี่19 บทที่ 19 19 : เห็นว่าพี่เหวินเซียวของเจ้าพิการ เลยส่งคนมาถอนหมั้น20 บทที่ 20 20 : กับคนข้าไม่เคยใช้ แต่กับสัตว์ได้ผลดีนักเชียวล่ะ21 บทที่ 21 21 : เจ้าหลินต๋าคนเลว กล้าฟ้องเรื่องนี้ด้วยรึ22 บทที่ 22 22 : ไอหยา ! ข้าเป็นพี่ชายแล้ว23 บทที่ 23 23 : ท่านแม่ข้าแค่อยากเล่นกับน้องชาย24 บทที่ 24 24 : อ๊า ! ท่านมองเห็นแล้ว25 บทที่ 25 25 : เฮอะ เจ้านายของเจ้าหลอกได้กระทั่งเด็ก26 บทที่ 26 26 : สัตว์เนรคุณกับน้องชายเนรคุณ เหมาะสมกันแล้วล่ะ27 บทที่ 27 27 : อุปกรณ์ฝึกเดิน 28 บทที่ 28 28 : ไอหยา ! เดินได้หนึ่งก้าวแล้ว29 บทที่ 29 29 : ว่าไปแล้วข้าก็เหมือนหมอเถื่อนจริง ๆ30 บทที่ 30 30 : เจ้าสั่งสอนข้าอยู่รึ ข้าแม่เจ้านะ !31 บทที่ 31 31 : ร่างจริงมันคือกบรึ32 บทที่ 32 32 : บิดาเจ้ายังไม่ตาย ที่ว่าการไม่ยินยอมหรอก33 บทที่ 33 33 : ท่าทางเจ้าเหมือนจะหาเรื่องแม่อย่างข้ามากกว่า34 บทที่ 34 34 : เอาของมีค่าออกมาให้หมด !35 บทที่ 35 35 : ฝีมือเย็บเช่นนี้ จะรู้เรื่องยาเล็กน้อยได้อย่างไร36 บทที่ 36 36 : ท่านจะมาล้วงความลับของจวนเสนาบดีหยวนหรือเจ้าคะ37 บทที่ 37 37 : ข้าไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องพิษ แต่ว่าข้าสัมผัสได้ว่ามันคือพิษ38 บทที่ 38 38 : ทำเช่นนั้นยาจะไม่ติดคอเอารึ..39 บทที่ 39 39 : คุณหนูมีปานสีแดงด้านหลังด้วยเจ้าค่ะ40 บทที่ 40 40 : นั่นไม่อดีตคู่หมั้นของเจ้าหรอกรึ41 บทที่ 41 41 : เถ้าแก่เนี้ยท่านทำการค้าแต่ไม่มีจุดขายของตัวเองรึ42 บทที่ 42 42 : คุณหนูหลี่ยาขวดนี้ข้าซื้อ43 บทที่ 43 43 : ยาดีคนย่อมพูดปากต่อปากอย่างแน่นอน44 บทที่ 44 44 : ฟิ้ว ! ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งมาตรงปลายเท้าของนาง45 บทที่ 45 45 : เสี่ยวหยวนเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง คนไหนมันรังแกเจ้าบอกข้ามาเดี๋ยวนี้46 บทที่ 46 46 : ข้าต้องแอบอยู่ในนี้จริง ๆ หรือพี่หญิงใหญ่47 บทที่ 47 47 : ป้ายจวนราชครูฮู่ขอรับ48 บทที่ 48 48 : ชาวบ้านที่ไหนจะเลี้ยงสุนัขจิ้งจอกคู่กับเด็กตัวน้อย ๆ เท่านั้นได้49 บทที่ 49 49 : หน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้ยากที่จะลืมลงได้50 บทที่ 50 50 : เสี่ยวไฉแอบกลอกตา ข้ามีขน !51 บทที่ 51 51 : เสี่ยวไฉยามอยู่ในร่างมนุษย์เจ้าพูดได้หรือไม่52 บทที่ 52 52 : นำโลหิตของเด็กสองคนนั้นมาตรวจสอบด้วย53 บทที่ 53 53 : ท่านอาจารย์ท่านดูนางสิ54 บทที่ 54 54 : ท่านหมอหลวงบอกว่าเรารอดได้เพราะเลือดของเจ้า55 บทที่ 55 55 : เสด็จลุงหลานมีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว56 บทที่ 56 56 : มอบสมรสพระราชทาน (จบเล่ม1)57 บทที่ 57 57 : ท่านแม่ข้าไม่อาจตัดใจจากพี่หานเฟิงได้58 บทที่ 58 58 : เสี้ยนจู่อย่างข้า ต้องฟังความเห็นเจ้าด้วยรึ59 บทที่ 59 59 : เจ้าไปสืบดูว่านางเป็นใคร60 บทที่ 60 60 : เรื่องของนางข้าไม่อยากรู้61 บทที่ 61 61 : คุณชายไม่ลองคิดดูใหม่หรือขอรับ62 บทที่ 62 62 : แขกจากต่างแดน เหตุใดถึงได้เชิญข้าเล่า63 บทที่ 63 63 : ข้าไม่ได้ชนพระชายาเสียหน่อย นางลื่นล้มลงไปเอง64 บทที่ 64 64 : คุณหนูฮู่เห็นกับตารึ65 บทที่ 65 65 : ยานี่ราคาแพงมากเลยนะเพคะ66 บทที่ 66 66 : เจ้าสุนัขชั่วพวกนี้ น่าจะสับพวกมันให้เป็นหมื่น ๆ ชิ้น67 บทที่ 67 67 : พี่จือจือแอบอ่านของข้ารึ68 บทที่ 68 68 : เสี่ยวหยวนยังหน้าเอามุดหิมะเลย69 บทที่ 69 69 : บัญชีติดลบ 70 บทที่ 70 70 : หนานเอ๋อร์วางใจเถอะใบหน้านี้ของเจ้า ข้าจะรักษาให้หายเอง71 บทที่ 71 71 : ตุ๊กตาหิมะต้องปั้นด้วยมือของข้ากับเสี่ยวหยวน72 บทที่ 72 72 : น้องชายจากแคว้นหลู่ 73 บทที่ 73 73 : แป้งตลับนี้ไม่มียาพิษ74 บทที่ 74 74 : ท่านพี่นี่มันอี้เอ๋อร์75 บทที่ 75 75 : จุดพลุเร็วเข้า พวกมันจะบูชายัญแล้วข้ารู้สึกได้76 บทที่ 76 76 : อี้เอ๋อร์บอกว่าจำไม่ได้77 บทที่ 77 77 : พวกเราอยู่ที่นี่สุขสบายดี78 บทที่ 78 78 : เจ้าไม่ต้องมาเหน็บแนมข้า79 บทที่ 79 79 : เจ้าไปร่ำรวยมาจากไหน80 บทที่ 80 80 : ข้ากลัวท่านแล้ว81 บทที่ 81 81 : ข้าเห็นสุนัขจิ้งจอกวิ่งบนหลังคาจริง ๆ นะ82 บทที่ 82 82 : อ้อ ขุนนางชั่วรวมหัวกันสินะ83 บทที่ 83 83 : นางปลุกข้าตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน84 บทที่ 84 84 : สมควรตายจริง ๆ นั่นแหละ เช่นนั้นก็ไปตาย ๆ เสียเถอะ85 บทที่ 85 85 : ใครทำลายพรหมจรรย์ของข้ารึ !86 บทที่ 86 86 : ว่าแต่คนบนเตียงนั่นเป็นใครกันล่ะ87 บทที่ 87 87 : แมวก็คือแมว เจ้ามองยังไงว่ามันโกรธ88 บทที่ 88 88 : เสี่ยวไฉก็เหมือนคนในครอบครัวของเรา89 บทที่ 89 89 : ยาที่เกี่ยวกับภัยหนาวนั้นหาแทบไม่ได้90 บทที่ 90 90 : นางเป็นลมไปเมื่อครู่เพราะหิว91 บทที่ 91 91 : ข้าสังหรณ์ใจว่าหนึ่งลี้ข้างหน้า จะมีพวกคนร้ายซุ่มโจมตีข้าอยู่92 บทที่ 92 92 : อยากทำลายโฉมของข้างั้นรึ93 บทที่ 93 93 : วันนี้ข้าถึงต้องมากับนางด้วย94 บทที่ 94 94 : ไม่ใช่ขอรับ เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือข้า95 บทที่ 95 95 : เมิ่งเหยาข้าขอโทษ96 บทที่ 96 96 : ท่านแม่ข้าจะต้องถูกเนรเทศไปเมืองหยางเป่ย ท่านอยู่ทางนี้ได้หรือไม่97 บทที่ 97 97 : นางไม่ใช่องค์หญิงแล้วรึ98 บทที่ 98 98 : อ้อ ถือว่าท่านแม่มีพัฒนาการ99 บทที่ 99 99 : อะไรของท่านแม่นี่ เห็นข้าก็ร้องไห้เลยรึ100 บทที่ 100 100 : ข้าคิดถึงเสี่ยวไฉมาก เลยอยากกอดมันหอมมันแค่นั้นเอง