icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เรารักกันไม่ได้

บทที่ 9 ความในใจ

จำนวนคำ:1897    |    อัปเดตเมื่อ:06/12/2024

ือยังไม่ประสา หรือกลัวโดนแกล้งล้อภายหลัง ต้อมยังไม่แน่ใจตัวเองในช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่นั่นเป็นเรื่องที่เลยมาแ

ับสายทันที เมื่

ู้สึกแรกที่ได้ยินเ

ื่มเหล

ับใ

เดี

หรอ” ต้อมนึกสงส

ว เมียกับลูกเร

ามีอะ

ต้อมจะพูดคำนี้ออกมา

กันได้ไม่นานน

่เรานานกว่านายอีกนะ” เ

อเรื่องของเรามันไม่มีทางเป

ที่จะพูดคุยกันได้นิ

คยพูดอะไรกับนายค

ะไ

ว่า นายชอบ

ถึงปัจจุบัน แต่คำนี้เป็นอะไรที่ทำให้ต้อมเสียใจมาอยู่ทุกวันนี้ วันนั้นต้

ยรักเรา” คงเ

ัวเองแล้วว่ารักคงเดช แต่ยังไม่กล้าเอยคำใด

น” ต้อมไม่เข้าใจตัวเองเหมือน

าเกลียดแม้แต่หน้ายังไม่ม

ะบอกเช่นเดียวกับคงเดชออกมา แต่ใจยังไม่กล

รกันอยู่” ป

คุย” คงเดชรีบพูดด้วย

้เป็นใครเขาก็นึกว่าเป็นแฟนก

ฟนกันเลย” ปื่นย้ำอี

จนกระทั่งคงเดชลุกขึ้นไปยังที่อื

่ะ” ต้อมรีบเปลื

ัญให้จืด” แหวน

าจะไม่สนใ

อก ปื่นเป็นคนซื้

สองคนไม่คาใ

ก็แล้วไปสิ” ปิ่นยิ้มให้ทั้

นดี ถึงแม้จะมีความผิดพลาดเกิดขึ้นบ้าง

บไปแล้วเหรอ” เ

ดถึงเรื่อง

ยไม่บอกเราว่าร

เอ่อ” ต

ะวันอื่นๆ นายไม่เปลื่ยนแปลงเลย” เส

ประโยชน์อะไร เพราะ

ม บางครั้งเราก็ลืมตัวเหม

นมานานมากแล้ว” ต้อมเสียงแผ่วทั้งท

ตัวนอนก่อนนะ วันห

หลับฝ

เขาคิดย้อนคำพูดของคงเดชหลายคำพูด ยิ่งการกระทำของคงเดชก่อนเข้าออกค่าย

ไฟ แต่ด้วยต้อมนั้นดื่มไม่ได้มากเข้าจึงเข้ามานอนก่อน เพียงคนเดียวในห้องกว้างๆ ใ

อยนะหนา

สิ่งที่คงเดชทำพอสมควร ไม่ใช่มีแค่กอดเท่านั้

มจั

ส่วนริมฝีปากของคงเดชไม่หยุดนิ่งไซซอกคอขาวใสอย่างใคร่กระหาย วนซ้า

ยู่หลายฟอด ผ่านมาประกบริมฝีปากทันที

ัน” เสียงขอ

ต้อมมานอนข้างๆ ส่วนต้อมหลับตา

ษทีมาขัดจังหวะเราออกไปก่อนเถ

นอนคุยกับต้อมเฉยๆ” คงเดชลุกขึ

หลับเลย เมื่อกี้ทำอ

ึกอายต่อเพื่อนรักอย่างมาก ด้วยแหวนรู้ว่านิสัยข

ับจริงๆ” แ

เดชยังแกล้งต้อมตลอดเวลาอยู่เหมือนเดิม

าไปดื่มเหล้ากันไหม” สุร

กว่าไม่ต้องชวนหรอก” โบ้พูดขึ้น เพราะเขามีแผนหลายอย่

องเขาจะอยากอยู่ใกล้ชิดกับคงเดชอีกครั้งก่อนจบการศึกษา ต้อมมองรถมอเตอร์ไซค์มีโบ้เป็นขับโดยมีค

ไหนแล้ว” แหวนเดินมา

ต้อมพู

่ไม่เป็นไรหรอก เพราะพวกเราจบการศึกษาแล้ว เดี๋ยวเจอผู้ชายอีกเยอะไม่เหม

นี้” ต้อมรู้สึกใจหายเ

พ่อแม่รับรู้เรื่องของเราสองคน”

บ้านไม่ไปไหนไกลหรอก แล้วเธอล่ะกลับบ้านแล้วจะไปทำ

ย คงไปตั้งหล

เขียนจดหมายมาก็ได้” แหวนยื

กับแหวนนั่นแหละบ้านเราม

แต่ก็รู้สึกใจหายอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะต้องจากเพื่อนๆ ที่ค

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เจอกันในวันที่สายไป2 บทที่ 2 คืนแรกหอพักชาย3 บทที่ 3 ความทรงจำครั้งแรกที่เจอ4 บทที่ 4 ย้อนหลังความทรงจำที่ไม่ลืมเลือน5 บทที่ 5 เลี้ยงรุ่นเรียกความทรงจำคืนมา6 บทที่ 6 จูบนั้นมีความหมาย7 บทที่ 7 เรื่องวุ่นๆหอพักนักศึกษา8 บทที่ 8 ความแรงของเพื่อน9 บทที่ 9 ความในใจ10 บทที่ 10 คนมันไม่ได้รัก11 บทที่ 11 สิ่งตอบแทนคำว่าไม่รัก12 บทที่ 12 ทนความคิดถึงไม่ไหว13 บทที่ 13 เกือบได้รักคืนมา14 บทที่ 14 ความระทม15 บทที่ 15 จุดกำเนิดรัก16 บทที่ 16 พักกายพักใจ17 บทที่ 17 ความรักบทใหม่18 บทที่ 18 ความรักกำลังเดินทาง19 บทที่ 19 สิ้นเดือนเปลี่ยนไป20 บทที่ 20 ความห่างเหิน21 บทที่ 21 ความรักกำลังเปลี่ยนแปลง22 บทที่ 22 เริ่มต้นใหม่23 บทที่ 23 ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น24 บทที่ 24 ใจอ่อน25 บทที่ 25 ความรู้สึกที่เปลื่ยนไป26 บทที่ 26 ชุนลมุนวุ่นรัก27 บทที่ 27 พยายามปฏิเสธใจที่ต้องการ28 บทที่ 28 เผลอใจไปได้ไง29 บทที่ 29 บางคนรู้สึกผิดบางคนผิดหวัง30 บทที่ 30 เหตุร้ายกลายเป็นความรัก31 บทที่ 31 ความสุขที่มอบให้