พิษแค้นเสน่หาวาเลนไทน์

ผัสและแตะต้องตัวได้ แต่เกลียวลินินไม่เคยเลือกอย่าง

ุณไม่เคยรู้จักรสชาติความลำบากว

ยงแต่อยากให้เข

ภาพและรสชาติแบบนั้นตั้งแต่เกิดมา

กใคร่ประคบประงม เหมือนริ้นไ

นกับความสุขส

บในคำพูด

ญไม่เคยรู้จักรส

างแล้ว แต่อยากให้คุณมองดูโลกนี้บ้าง อีกทางหนึ่งเหลียว

งหล่อนให้เขาฟังเท่านั้น เป็นคำพูดท

ได้ว่า นั่นมันเป็นช

องเกลีย

เพียงแต่พยักหน้าใ

นมาก หล่อนอยาก

ั้น ถือว่าหล่อนก็ตอบรับเขาไป

ดของหล่อน คงต้องปล่อยทิ้งไว้กับแจกันให

งินตราสักนิด อย่างว่าล่ะนะ คนเกิดมารวยเขามีพร้อมกับ

ก็อดแอบอิจ

้น นั่นล่ะเกลียวลินินจึงคิดได้ ไม่อยากใฝ่ฝันและคว้าไ

กันเถ

แล้ว เพราะใช้เวลา

ยากจะพาหล่อนไปท่องเที่ยว ทานอาหาร แต่คำพูดของเกลียวลินิน

นักและเพลีย

๋ยวผมจะ

ค่ะ เกลียวว่

ให้ผมไปส่ง อันตรายออกผมไม

อนก็นั่งรถเมล์กลับตามลำพังอยู่แล้ว เป็นปกติ ไม่

วนี้ ผมไม่ยอมให้เกลียวนั่ง

สุภาพของเขา ทำใ

ิเสธเขา

เขาเป็นคนขี้น้อยใ

่งเงียบ ภิญตรัยพูดขึ้นบ้าง หล

ับเขา ที่ภิญตรัยมีควา

ุดจอดหน้าหอพักสตรีที่หล่อนพักอา

ว” เขาบอกเหมือนให

มหรื

นไปเลยหรือ ภิ

ถึงหอพัก

ภิญอยากอยู่ใกล้เ

ุภาพอ่อนโยนเช่นเ

าสหน้าเ

ขอขึ้นไปส่งหล่อนถึงข้างบนหอพั

ไม่อนุญ

หล่อนตอ

เกลียวเหนียวตัวจะแย่แล้วค่ะขอเข้าไ

กกับเขา

าเข้าใจ

อนนานหลายชั่วโมง ความรักที่หวานชื่

่อเหลาผิวขาวจัดคมคายและดูเกลี้ยงเกลา มีโครงใ

ียวลินินยอมรับอย

ืมนึกถึงใบหน้าของภิญจนนอนหลับล่ะเก

งของเขาที่ย

ภิญตลอดทั้งคืนเลย

่สุดเลยจ้ะ

บันไดของหอพักสตรีแห่งนี้แล้วยกมื

ผุดสีระเรื่อแดงจัดอีกครั้งในยามดึกเช่

รื่องยนต์ของภิญตรัยครางกระหึ่มและแล่นไปเรื่

าไปไกลล

วามผูกพัน กับช่อดอกกุหลาบหรู ที่เขามอบให้ในวั