icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

พ่อปลาไหล

บทที่ 7 กาฝาก

จำนวนคำ:2333    |    อัปเดตเมื่อ:28/12/2024

าม

้นเยอ

หญิงสาวพยายามผละออกแต่ก็สู้เรี่ยวแรงกอดรัดของพี่ชายต่างสายเลือดไม่ได้ เขากอดเธออ

บพี่เหมือ

ระดับรอยยิ้มพอใจก่อนที่จะเลื่อนมือลงไปหมายจะจับมือเธอ แต่ก็ถูก

จะเดินห่างจากพี่ชายต่างสายเลือดออกไปเรื่อยๆ ซึ่งการกระทำของเ

รอพี่

์ก็เดินเ

างตามออกมาติดๆ เช่นกัน ชายหนุ่มชวนน้องสาวต่างสายเลือดคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยตา

เลยนะที่เตย

นเต

ู่ที่ทางเข้าตัวบ้านไม่นานก็มียุพินแม่บ้านรีบเดิน

ณแช

ธุรกิจเครื่องหนังติดอันดับสามของประเทศด้วยแววตาชื่นชมชัยชนะไปเรียนต่อที่เมืองนอกเมื่อห้าปีก่อ

ณแชมป์เข้าไปพ

ว้ตั้งแต่รู้ว่าเขากำลังจะกลับมา ชัยชนะกวาดสายตามองไปทั่วบ้านก็ยังไม่เจอใครก่อนจะหันหน้ากลั

ญิงสาวที่เดินออกมาใหม่เลื่อนสา

.

ยวเอาตัวเสนียดจ

ไมพูดกับน

ลอบมองสีหน้าของเตยหอม ใบหน้าสวยๆ ของเธอ นิ่ง เรียบ ไร้รอยยิ้ม ราวกับไร้ความรู้

งหวัดหลายเดือน และเป็นแบบนี้บ่อยๆ ปล่อยให้เขาอยู่ที่บ้านแค่กับน้อง แล้วคนรับใช้ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พาผู้หญิงกับเด็กผู้หญิงเดินเข้ามาในบ้าน วินาทีแรกที่เ

พวกนั้น แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ไร้ความรู้สึก แต่เธอชินชาเสียมากกว่า ทั้งคำพูดคำวาร้ายกาจจากปาน

งแล้ว

อมกับเฉินสามีของเธอ และคนนี้แหละที่เธอต้องคอยรับมือ เฉินทักทายลูกชายเพ

มหนูเตย" เ

ดถึงแม่ และเธอก็เชื่อว่าแม่ก็คิดถึงเธอ พิมพิลาไลยเดินลงมาจากบ้าน ใช้สองมือเรียวประคองใ

าไว้เมื่อตอนที่เฉินไถ่ตัวเธอมาจากซ่องโสเภณี เขาเปรียบเหมือนผู้ให้ชีวิตใหม่ ผู้มีบุญคุณของเธอ ดังนั้นเธอจึงปกป้องลูกเท่าที่ต

ดถึงเต

ี่เตยหอมก็ขลุกอยู่แต่กับแม่ของตัวเองด้วยความคิ

ไรกับใครแม่ไม่ว่า แต่ลูกต้องรู้จักรับผิดชอ

.

ียว มันเหนื่อย

ินในสวนไปพลางด้วยความที่คิดถึงกันทั้งสองคนมักจะไม่เหมือนแม่ลูกแต่เหมือนพี่สาว น้องสาว หรือเพื่อนกันเสียมากกว่า อาจจะเพราะว่ารู้ว่ามีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้นล่ะมั้ง จริงอยู่ที่เตยหอมเป็นผู้หญ

ลาไลยยิ้มอบอุ่นให้ลูกรัก ก่อนจะพากันเดินจูงมือเข้าไปในตัวบ้านเพื่อร่วมโต๊ะรับประทานอาหารค่ำด้วยกัน โดยตำแ

อนจะร้ายกาจกับเธอไม่ต่างจากน้องสาวแต่ตอนนี้ตั้งแต่กลับมา ตั้งแต่เจอเธอยืนรอรับอยู่ที่ส

ัยชนะชะงักเล็กน้อยเขาวางกับข้าวที่ตักลงในจานของเตยหอม พ

ื้

งแต่เธอก็ยังนิ่งตีสีหน้าเรียบเฉยเย็นชาออกมาราวกับไม่รู้สึกอะไร ทุกครั้งที่กลับมาเธอเหนื่อย เหนื่อยมาก แต่แค่ได้เจ

็ได้นะเตย ไว้เดี๋

ั้งสองข้าง ไม่อยากจากแม่ไปเลย ไม่อยากจาก ก่อนจ

ไปส่ง" ชัย

บไปเองสิ จะไปเป็นขี้ข้าล

นิ่งเงียบไปในทันที มันคือฝีมือของเฉ

กบ้านข

ยู่ที่ไหนเธอจึงเลี่ยงไม่ให้เขามาส่ง หญิงสาวเดินออกมาเรื่อยๆ ก็เจอรถสปอร์ตหรู BMW สีขาวเป

ินไปไ

BMW สีขาว เธอชะงักเล็กน้อยแล้วหมุนตัวกลับไปประจั

นา

ไม่ใช่เหรอ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 สเปค3 บทที่ 3 คุกคาม4 บทที่ 4 เหยื่อเก่า5 บทที่ 5 ไม่ชอบผูกมัด6 บทที่ 6 ตื้อ7 บทที่ 7 กาฝาก8 บทที่ 8 ไม่รู้ตัว9 บทที่ 9 บุก-รุก10 บทที่ 10 ความสบายใจชั่วครู่11 บทที่ 11 ความรู้สึกเหมือน...12 บทที่ 12 ค่าเสียเวลา13 บทที่ 13 ไม่สบายใจ14 บทที่ 14 คุณแม่15 บทที่ 15 หอมหวาน16 บทที่ 16 ศัตรูคนใหม่17 บทที่ 17 อย่าร้อง18 บทที่ 18 เกือบ19 บทที่ 19 มึงชอบน้องเตยเหรอ20 บทที่ 20 อย่าดิ้น NC+++21 บทที่ 21 น่ารำคาญ NC++22 บทที่ 22 กลับไปเป็นเหมือนเดิม23 บทที่ 23 บังเอิญ24 บทที่ 24 ไม่น่าเลย25 บทที่ 25 ภาษากาย26 บทที่ 26 คำตอบ27 บทที่ 27 ฉันท้อง28 บทที่ 28 พักใจที่เกาหลี29 บทที่ 29 ร้อยเล่ห์มารยา30 บทที่ 30 หลอก31 บทที่ 31 ผิดแผน NC+++32 บทที่ 32 ไม่เข้าใจตัวเอง NC+++33 บทที่ 33 พอได้แล้ว34 บทที่ 34 พ่อสองประเภท35 บทที่ 35 ตัวประกัน NC+++36 บทที่ 36 ต่างกัน37 บทที่ 37 ฉันเป็น...38 บทที่ 38 ตัวอันตราย39 บทที่ 39 ไม่เหลือมาด40 บทที่ 40 กลัว41 บทที่ 41 ลักหลับ NC+++42 บทที่ 42 พังทลาย43 บทที่ 43 ไม่มีอะไร44 บทที่ 44 กอดสุดท้าย NC+++45 บทที่ 45 ความสุขจอมปลอม46 บทที่ 46 ผมทำผู้หญิงท้อง47 บทที่ 47 เรื่องของแม่48 บทที่ 48 ขอความช่วยเหลือ49 บทที่ 49 แม่ยาย50 บทที่ 50 ช่วยเหลือ51 บทที่ 51 ทักทายป๊ะป๋า52 บทที่ 52 หม่ามี้เป็นอะไร53 บทที่ 53 ไม่ยอมรับ54 บทที่ 54 เป็นใจ55 บทที่ 55 นึกสนุก NC+++56 บทที่ 56 ต่อรอง57 บทที่ 57 โกงค่าตัว58 บทที่ 58 ฝากลูกสาวฉันด้วย59 บทที่ 59 ส่วนเกิน60 บทที่ 60 สามีตาย61 บทที่ 61 เกิดอะไรขึ้น62 บทที่ 62 ทนายมาเฟีย63 บทที่ 63 ปลอบใจหม่ามี้ NC+++64 บทที่ 64 จีบใหม่65 บทที่ 65 หลง66 บทที่ 66 ปกป้อง67 บทที่ 67 ไม่กล้าแล้ว68 บทที่ 68 ค่าล่วงเวลา69 บทที่ 69 ลูกชายตัวแสบ70 บทที่ 70 เวลาของป๊ะป๋า NC+++71 บทที่ 71 ตอนจบ